Morgunblaðið - 04.04.1995, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 4. APRÍL 1995 47
MINNINGAR
Elliðaám voru margar. Ég var ekki
hár í loftinu, aðeins þriggja ára,
þegar ég fékk fyrst að fara með
afa og pabba austur fyrir fjall, en
þar vorum við flest sumur við veið-
ar, enda hafði pabbi hluta af ánni
á leigu um árabil. Stangaveiðin var
fyrir mér ævintýri. Yfir henni hvíldi
dulúð sem mér fannst stundum
aðeins á færi fullorðinna að ráða í.
En afi var góður kennari og á
sinn rólega hátt kenndi hann mér
I marga leyndardóma stangaveiðinn-
I ar, en þó fyrst og fremst að um-
gangast náttúruna og bera virðingu
fyrir umhverfínu. Sumrin austur við
Sog voru mjög ljúf, en þrátt fyrir
ungan aldur þá eru þau ljóslifandi
í minningunni enn þann dag í dag.
Pabbi skrifaði eitt sinn grein í Veiði-
manninn sem bar yfírskriftina „Þá
skein sól við Sogið", og má svo
sannarlega heimfæra þá fyrirsögn
upp á árin okkar góðu þar.
Afí hafði ákveðið lag við veiði-
I skapinn. Hann vildi hafa frið og ró
í kringum sig, sat iðulega á bakkan-
um, rýndi í fluguboxin, kveikti í
pípunni sinni eða fékk sér kaffísopa.
Allir veiðimenn eiga sína uppá-
haldsá. Hjá afa voru það Elliðaám-
ar. Þar var hann á heimavelli. Hann
þekkti ámar eins og lófann á sér,
enda veiddi hann þar í nokkra ára-
tugi. Hin seinni ár gat hann lítið
, sem ekkert veitt, en þrátt fyrir það
kom hann svo lengi sem heilsan
) leyfði í heimsókn til okkar pabba
inn að ám, þá daga sem við áttum
þar veiðileyfí.
Síðustu árin voru' afa oft erfíð
vegna sjóndepru og lasleika, þótt
aldrei kvartaði hann. En færi hann
inn að ám, þótt ekki væri nema í
klukkutíma, lifnaði ávallt yfir hon-
um. Oft rifjuðum við líka upp minn-
I ingarnar um veiðina og samveru-
j stundirnar við ámar, og var þá sem
hann öðlaðist fyrri lífsgleði um
> stund. Hefur það fært mér heim
sanninn um að þegar að leiðarlokum
líður em það góðu minningamar
sem mestu máli skipta.
Afi var alla tíð mjög trúaður og
öll andleg málefni vom honum hug-
leikin. Eitt sinn var hann staddur
í New York, en þangað fór hann
þá ásamt ömmu að heimsækja dótt-
) ur sína, Ingunni, sem var þá full-
) trúi Ferðaskrifstofu ríkisins þar.
I Dag einn var hann staddur inni í
" miðborg og amma að versla. Hann
gekk inn í bókaverslun, svipaðist
um, en sá ekkert sem vakti áhuga.
Hann kunni þó ekki við að ganga
út án þess að kaupa eitthvað og
valdi því bók af handahófí, greiddi
fyrir hana og stakk ofan í tösku.
Það var síðan ekki fyrr en eftir
heimkomuna að hann veitti bókinni
' athygli. Hún fyallaði um andleg
| málefni og var höfundur hennar
k Harold Sherman. Ákvað afí að þýða
hana á íslensku. Þegar handritið
var tilbúið þurfti að finna útgef-
anda. Hann fletti upp í símaskránni
og hringdi í þann fyrsta sem hann
rak augun í. Sá sem svaraði varð
hissa. Hann var einmitt með eintak
af sömu bók á borðinu fyrir framan
sig og var að leita að þýðanda.
| Bókin kom út og fylgdu fleiri eftir
sama höfund í kjölfarið.
Ég á eftir að sakna afa mikið
| og mun oft hugsa til hans á bökkum
ánna. Hann kastar ekki framar
flugu fyrir lax í Soginu eða Elliða-
ánum, en ég sé hann fyrir mér bein-
---—-—■— —r—
í HÁDEGINU
an í baki á bökkum fallegra áa fyr-
ir handan.
Blessuð sé minning hans.
Ingólfur Ásgeirsson.
Ég reri mínum bát út á reginhaf
í röðulátt skyldi haldið,
bjartur var sær með bylgjutraf
bláfagurt himintjaldið.
Ég setti miðið og markið hátt
mikils var til að vinna,
hinum megin við hafið blátt
er himinninn drauma minna.
Ægisdætur með ygglibrún
efldust í mætti sínum,
örlaganomir ristu rún
og réðu sköpum mínum.
Holskeflan pæfir við himingeim
í helför, því kalli að sinna,
að senda mig frjálsan, heilan heim,
í himininn drauma minna.
Svona orti afi Ingólfur um dauð-
ann fyrir nokkrum árum. í hans
huga var dauðinn líkn. Ekki sorgleg-
ur endir heldur ný byijun á betri
stað. Bjargfastur í trúnni sagði hann
okkur frá því hversu gott væri hand-
an móðunnar miklu. Hann óttaðist
ekki þá langferð.
Það kom okkur ekki að óvörum
þegar afí hélt svo af stað í ferðina
sína snemma morguns fímmtudag-
inn 23. mars síðastliðinn. Hann hafði
legið sjúkur um nokkurt skeið og
öllum verið ljóst að skammt var eft-
ir. Engu að síður var það mikil sorg
sem bjó um sig í hjörtum okkar við
þá tilhugsun að við myndum ekki
heimsækja afa Ingó í Seljahlíðina
framar. Það er ekki oft sem orðin
þrýtur, en það er erfítt að lýsa afa
í nokkrum setningum. Afí hafði
áhuga á öllu milli himins og jarðar
og nærðist á því að fylgjast með
öllu því sem sem við vorum að taka
okkur fyrir hendur. Hann studdi
okkur ætíð með ráðum og dáð, bæði
í skóla og félagslífi. Hann var haf-
sjór af fróðleik. Honum var hann
ávallt tilbúinn að deila með okkur.
Hjá afa fengum við fyrstu kynni af
íslandssögu þegar hann sagði okkur
frá bemskubrekum á ísafírði. Mann-
lífið og umhverfið stóðu ljóslifandi
fyrir augum manns. Hann var frétt-
afíkill og mátti helst ekki missa af
nokkrum fréttatíma. Eins og hann
sagði sjálfur varð hann að hafa eftir-
lit með gangi heimsmála, annars
færi allt í vitleysu. Það var alltaf
gott að heimsækja þau ömmu upp
í Breiðholt og hér áður fyrr á Ránar-
götuna. Þar vorum við bræðurnir
meðan mamma stundaði sína vinnu
tvo eftirmiðdaga í viku, tveir litlir
puttar sem mættu ótakmarkaðri
hlýju og umhyggju sem ekki gleym-
ist. Ekki voru þær síðri, stundimar
sem við áttum heima í Logafoldinni
þegar við skeggræddum um lífíð og
líðandi stund. Á kveðjustund vonum
við að hann hafí fundið betri heim
og lofí þar öðrum að kynnast þeim
manngildum sem munu lifa í minn-
ingu okkar bræðra um ókomna tíð.
Ingólfur Bjarai og Ásgeir.
HVAB RÆBUR FERBINNIEFTIR KQSNINGAR?
Ogmundur Jónasson, Pétur H. Blöndal,
3. sæti G-lista. Aherslusvið: 9. Sæti D-lista. Áherslusvið:
Kjarabarátta launafólks og Fjármagnsmarkaður
jöfnun lífskjara og verðbréfaviðskipti
„Ég sé engan mun á því" sagði Pétur H. Blöndal í Ríkisútvarpinu í gærmorgun þegar Ögmundur Jónasson vitnaði í ummæli
Péturs um tryggingar vegna heilsugæslu annars vegar og viðhald og viðgerða bifreiða hins vegar. Þessir menn skipa baráttusæti G- og D-
listanna í Reykjavík, stærsta kjördæmi landsins, og í kappræðum þeirra á Hótel Borg í gær var í raun tekist á um grundvallarsjónarmið
hægri og vinstri stefnu. I deilum Ögmundar og Péturs endurspeglast það sem kosningarnar um allt land snúast um - velferð
einstaklinganna og verðmæetasköpun i atvinnulífi annars vegar og hins vegar ískalt mat markaðshyggjunnar á því
„hversu stórum hluta þfóðarinnar þurfi að hfólpa með velferðarkerfinu". Vangavelmr Péturs um hvað sé hæfilegur
fjöldi fátæks fólks eru magnaðar: „Eru það 10% eða 1 5% þ|óðarinnar? ...Þegar ókveðið hefur verið hve stórum
hluta þfóðarinnar við aetlum að hjólpa, getum við leyft hinum að bfarga sér sfólfum. Þeir vilfa það
endllega." (Grein Péturs í Mbl. 25. mars 1995).
Reykvíkingar geta ekki aðeins valið á táknrænan hátt fyrir alla landsmenn um hægri eða vinstri stefnu - um áhersluna á fólkið eða fjármagnið,
manninn eða markaðshyggjuna. Þeir geta heldur ekki aðeins með atkvæðum sínum valið sína eigin þingmenn. Hvert atkvæði í Reykjavík
getur vegna stærðar kjördæmisins skipt miklu máli fyrir þingstyrk flokkanna í einstökum kjördæmum um alh land.
Ögmundur Jónasson er fulltrúi óháðra sem fylkt hafa liði með Alþýðubandalaginu í komandi kosningum og beita munu sér af alefli fyrir
bsettum kförum, jafnrétti í launum, auklnni atvinnu og viðunandi afkomu allra þegna íslensks
velferðarþfóðfélags. Við þurfum Ögmund á þing - þjóðarinnar vegna!
XG
í REYKJAVÍK
Alþýðubandalagið og óháðir