Morgunblaðið - 04.04.1995, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 4. APRÍL 1995 51
ROSINKAR
GUÐMUNDSSON
hafa kynnst svo góðum dreng. Því
dýrmætar minningar lifa áfram.
Sigurður Asbjömsson.
+ Rósinkar Guð-
mundsson
fæddist24.júlí 1933
á Höfða í Eyja-
hreppi í Hnappa-
dalssýslu. Hann lést
26. mars síðastlið-
inn. Rósinkar var
sonur Guðmundar
Sigurðssonar, f. 14.
6. 1905, d. 4.12.
1983, og Málfríðar
Maríu Jósepsdótt-
ur, f. 7. 6. 1908.
Systkini Rósinkars
eru: Helga Hulda,
f. 1.1.1930, Hreinn,
f. 14.6. 1931, Ásbjörn Jósep, f.
23.11. 1934, Kristrún Dagbjört,
f. 14.11. 1935, Karl Heiðar, f.
10.12. 1936, og Inga, f. 15.10.
1938. Rósinkar var við nám á
Hólum í Hjaltadal í tvö ár og
lauk þaðan búfræðingsprófi
árið 1956. Lengstan hluta
ævinnar bjó hann með foreldr-
um sínum á Höfða í Eyja-
hreppi. Árið 1973 hættu þau
búskap og fluttust til Reykja-
víkur. Rósinkar starfaði hjá
Eimskipum frá 1974 til dánar-
dags.
Utförin fer fram frá Ás-
kirkju í dag, 4. apríl, og hefst
athöfnin kl. 13.30.
MÍNAR fýrstu minningar eru úr
sveitinni, frá Höfða í Eyjahreppi.
Afskekktur bær umvafinn fjöllum
í fallegu landslagi. Allt eins og í
ævintýri eða þjóðsögu. Fjöllin skírð
með tilvísun í þjóðsögu en virðing
og áhugi á umhverfinu vakin með
sögum af álfum og huldufólki.
Myndin er skýr. Afi kveður stök-
ur um leið og hann treður í pípu.
Amma á sífelldu iði, ef ekki í eld-
húsinu, þá með pijónana, hrífuna
eða við mjaltir úti í fjósi. En það
sem vekur mestan áhuga lítils
snáða er Rósinkar frændi. Það er
einhvern veginn meira heillandi að
fylgjast með þegar stungið er út
úr fjárhúsunum heldur en eldhús-
verkunum. Búskapurinn vekur
áhuga, sumarstörfin í sveitinni
heilla. Alltaf er nóg að starfa, frá
sauðburði og fram yfir réttir. Litli
snáðinn er sannfærður um að
kraftar hans séu ómissandi þó svo
að áhyggjur Rósinkars vaxi í hlut-
falli við stærð verkfæranna sem
snáðinn handleikur. En svona
frændi þarf ekki eingöngu að fylgj-
ast með snáðanum, heldur einnig
að sitja fyrir svörum um bókstaf-
lega allt milli himins og jarðar.
Af hveiju þetta og af hveiju hitt?
Hvenær ætlarðu að gera þetta og
hvað ertu að fara að gera núna?
Þolinmæði Rósinkars virðast engin
takmörk sett og sá stutti fær skýr
svör við öllu, jafnvel þó svör séu
vandfundin. Auk þess sem óumbeð-
in leiðsögn flýtur með. „Geturðu
ekki sagt kýr, strákur?" var Rósin-
Erfidrykkjur
ESIA
HÓTEL ESJA
Sími 689509
kar vanur að segja
þegar minnst var á
beljur.
Einu sinni bar það
við á miðju sumri í
mikilli rigningartíð að
ég var sendur í óvenju-
lega sendiför. Rósinkar
var úti að dytta að girð-
ingu, en afi og amma
voru inni í bæ. Eftir
lestur veðurfregna í
útvarpi ljómaði afi
skyndilega og sagði:
„Farðu til hans Rósink-
ars og segðu honum
að það sé hæð yfir
Grænlandi." Bæði hæðin og Græn-
land voru mér jafn framandi en
mikilvægi tíðindanna skýrðist fljótt.
Loksins var útlit fyrir þurrk, hey-
skapur framundan eftir mikla væt-
utíð. Mikilvægi veðurfréttanna
lærðist fljótt og á meðan þær voru
lesnar var eins gott að hafa hægt
um sig. í sveitinni urðu tengslin við
náttúruna og tíðarfarið mjög sterk.
Seint gleymist ótíðin sumarið 1969,
þó svo að mér sé ómögulegt að
muna hvort einhver úrkoma hafí
fallið í vikunni sem leið.
Minningarnar eru margar og
skýrar. Smalamennska og reiðtúrar
um nágrenni Höfða, upp að Rauða-
melsölkeldu eða niður að Hrafna-
björgum. En stundum var farið í
lengri ferðalög. Þá var ekið inn á
Skógarströnd, eða jafnvel vestur í
Helgafellssveit. En fátt jafnaðist
þó á við það að fara prúðbúinn á
jeppanum suður í Borgarnes og
koma við í kaupfélaginu.
Árið 1973 fluttu amma, afi og
Rósinkar til Reykjavíkur. Ekki var
þó með öllu skilið við skepnurnar
því Rósinkar hafði hestana með sér
suður og stundaði hestamennsku
af miklum áhuga. Hann var fljótur
að smita aðra af hestamennskunni
og fljótlega sást til ólíklegustu ætt-
ingja í reiðtúrum með honum.
En hestamennskan var ekki eina
áhugamál Rósinkars. Hann var
mjög söngelskur og sífellt raulandi
fyrir munni sér. Þá var hann engum
líkur í ættfræði og maður hafði það
á tilfinninguni að hann kynni skil
á hveijum einasta bónda á Vestur-
landi og jafnvel víðar.
Það var mér mikil gæfa að fá
að kynnast og njóta leiðsagnar
Rósinkars. Af honum lærði ég
margt og hann var mér sem litlum
snáða fyrirmynd í einu og öllu. Það
er fátítt að menn láti hag annarra
ganga fyrir sínum eigin, en þannig
var Rósinkar. Afi og amma nutu
umhyggju hans alla tíð og sú um-
hyggja var vitaskuld gagnkvæm.
Það er sár söknuður sem fyllir
bijóstið, en jafnframt huggun að
Æskan geymir ylinn sinn,
unað dreymir falinn.
Alltaf sveimar andi minn
aftur heim í dalinn.
(Guðm. Sig. frá Hðfða.)
Á hveiju sumri frá þriggja ára
til 17 ára aldurs dvaldi ég sumar-
langt hjá afa, ömmu og Rósinkari
móðurbróður mínum í einni af feg-
urstu sveitum landsins á Höfða í
Eyjahreppi á Snæfellsnesi. Það var
mér dýrmæt reynsla að fá að lifa i
smvistum við náttúruna og fylgjast
með hringrás lífsins án nokkurs
stress eða kapphlaups við sekúndu-
vísinn, þó að alltaf hafí verið nóg
að gera í sveitinni.
Rósinkar var tvo vetur í búnaðar-
skólanum á Hólum í Hjaltadal. Hann
var verklaginn og vinnusamur og
kenndi okkur krökkunum sveita-
störfm, m.a. að rýja féð, heyja og
að aka dráttarvél. Mér er minnis-
stætt hve góður Rósinkar var mér
frá fyrstu tíð, stelpuhnokka sem
ætíð varð óð að komast á hestbak.
Hann kenndi mér að sitja hest og
ég man hversu hreykin ég var þó
að hann hefði hestinn minn í taumi
fyrstu árin. Við ferðuðumst um
sveitina og hann upplýsti mig um
öll kennileiti enda þekkti hann sveit-
ina sína, hvern stein og hveija þúfu.
Það var fastur punktur er farið var
í sunnudagsreiðtúr að fara í Rauða-
melsölkelduna eða fram fyrir Kast
fram á Heiðabæ þar sem forfaðir
okkar, bóndinn á Heiðabæ, bjó fyrr-
um daga.
Rósinkar var ættfróður maður,
hafði yndi af kveðskap og var mjög
söngelskur og kom þetta bersýni-
lega í ljós í útreiðartúrum og reynd-
ar við öll störf sem hann vann.
Rósinkar var drengur góður, hann
hugsaði um foreldra sína af mikilli
natni og alúð. Haustið 1973 brugðu
þau búi og fluttu til Reykjavíkur
eftir 40 ára búskap á Höfða. Þau
fluttu í Gnoðarvoginn í næsta hús
við mig og mína fjölskyldu. Rósin-
kar fékk vinnu hjá Eimskip og vann
þar allt til dánardags. Þó að hann
hafí flust á mölina þá varðveitti
hann ætíð sveitina í sér, var með
hesta og reið upp í Borgarfjörð til
systur sinnar til að hjálpa til við
smalamennsku og heyskap. Eftir lát
afa míns, Guðmundar Sigurðssonar,
árið 1983 héldu þau amma og Rós-
inkar áfram heimili saman.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, flöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og þeim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
(Sig. Jónsson frá- Amarvatni.)
Ásdís Gisladóttir og fjölskylda.
t
Sonur minn, bróðir, faðir okkar og afi,
GÍSLI HALLDÓRSSON DUNGAL,
lést í Víðinesi 27. mars sl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 5. apríl
kl. 10.30.
Nanna Ólafsson Dungal,
Páll H. Dungal,
Höskuldur H. Dungal,
Halldór G. Dungal,
ÆvarO.G. Dungal,
Davíð L.G. Dungal,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
t
Móðir mín,
ANNA JÓNSDÓTTIR
frá Höskuldsstöðum,
verður jarðsungin frá Skútustaðakirkju miðvikudaginn 5. apríl
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Gerður Benediktsdóttir,
Skútustöðum.
t
Bróðir minn,
ÓLAFUR JÓNSSON
áðurtil heimilis
á Sunnuhvoli, Vík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Hjallatúni, Vík, 1. apríl.
Brynjólfur Jónsson.
t
Elskuleg frænka okkar,
AÐALHEIÐUR FRIÐÞJÓFSDÓTTIR
bókasafnsfræðingur,
Tómasarhaga 43,
lést í Landakotsspítala t. apríl.
Fyrir hönd ættingja,
Sigrfður Guðjohnsen,
Aðalsteinn Guðjohnsen,
Elísabet Guðjohnsen.
t
Ástkær móðir okkar,
AGNETE ÞORKELSSON
hjúkrunarfræðingur,
Ránargötu 19,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar 2. apríl.
Helen Þorkelsson,
Sólveig Þorkelsson.
t
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐNI tÓMAS GUÐMUNDSSON,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður Furugerði 1,
lést að morgni 2. aprfl.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 7. apríl kl. 13.30.
Ingvi Guðnason, Hulda Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móður okkar og ömmu,
GUÐRÚNAR JÓNU THORSTEINSON,
sem lést í Borgarspítalanum 28. mars sl., verður gerð frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 5. apríl kl. 13.30.
Ragnheiður Gyða Jónsdóttir,
Oddrún Vala Jónsdóttir,
Guðrún Valgerður Ragnheiðardóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HREFNA SIGURÐARDÓTTIR,
Hörðalandi 24,
Reykjavfk,
lést í Borgarspítalanum laugardaginn
1. apríl.
Halldór Valgeirsson, Erna Helgadóttir,
Elísabet Valgeirsdóttir, Sigfús Þór Magnússon,
Böðvar Valgeirsson, Jónína Ebenezerdóttir,
Þórey Valgeirsdóttir, Eggert Hannesson,
Ásta Dóra Valgeirsdóttir, Ægir Ingvarsson,
Sigurður G. Valgeirsson, Valgerður Stefánsdóttir,
Þuríður Valgeirsdóttir, Friðbert Friðbertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Grafarbakka,
Hrunamannahreppi,
sem andaðist í Ljósheimum, Selfossi,
31. mars, verður jarðsungin frá Hruna-
kirkju föstudaginn 7. apríl kl. 14.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.