Morgunblaðið - 04.04.1995, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 4. APRÍL 1995 49
arvogi, datt okkur í hug að bjóða
Stellu frænku í hádegismat og síðan
í bíltúr út fyrir borgina. Stella nennti
því ómögulega, en Ragnhildur
þekkti afasystur sína og vissi að
ferðir sem byijuðu á afsvari, enduðu
á því að svarið við spumingunni:
„Hvemig var?“, var ævinlega: „Al-
veg draumur“.Stella var ekki fyrr
sest inn í bíl en hún spurði upp á
hvað yrði boðið, og þegar svarið var
hádegissnarl, varð hún hugsi um
stund og sagði svo: „Það era allir
að tala um pizzur. Það er víst svo
móðins núna“, síðan kom smá þögn,
og svo bætti hún við: „Mig langar
í pizzu. Ég býð ykkur upp á pizzu.“
Ekki var við það komandi að nýta
sér hraðakstursþjónustu pizzugerð-
armannanna, heldur skyldi farið á
staðinn og fylgst með sköpun henn-
ar frá upphafi. Auðvitað varð þessi
dagur sem og aðrir í návist hennar,
alveg draumur.
Stella var gælunafnið sem hún,
eins og svo margar af hennar kyn-
slóð notaði nær eingöngu. Hún hét
tveim nöfnum og var illa við það
fyrra. Seinna nafnið var Vigdís og
þegar okkur Ragnhildi fæddist dótt-
ir velktumst við ekki í vafa um að
Vigdís skyldi hún heita. Það er
kannski lýsandi fyrir hve hún van-
mat hlutverk sitt í lífí frænka sinna,
að þegar ég mælti fram nafnið í
skírninni, heyrði ég Stellu frænku
hrópa „Bara Vigdís, það hlýtur að
vera í höfuðið á forsetanum!" Og
stolt var hún og hrifm af litlu
frænku sinni og nöfnu. Blessuð sé
minning Stellu frænku.
Hafliði Helgason.
Þær eru margar góðar minning-
arnar sem við hjónin eigum um
Stellu Reykdal. Fyrstu kynni mín
af henni urðu þegar Jón Reykdal
tengdist fjölskyldu minni. Hún var
eins og frænkan í ævintýranum,
allfaf svo glæsileg og fallega
klædd. Frænkan sem gaf henni
Jóhönnu systur minni svo fallegar
gjafir og ég þá unglingur að áram
beið með eftirvæntingu eftir því að
hún kæmi heim og sýndi okkur.
Síðan liðu árin.
Kynni okkar hófust fyrir alvöru
þegar við hjónin komum heim frá
námi og voram að leita að hentugu
húsnæði fyrir vinnustofu, Jóhanna
og Jón vora í sömu sporam. Þegar
íbúð losnaði í húsinu hennar Stellu
við Bergþóragötuna var hún strax
reiðubúin að leigja okkur þótt hún
vissi að starfsemi okkar fylgdi ein-
hver sóðaskapur. Stellu var umhug-
að um að vinnuaðstaðan nýttist
okkur sem best en einu skilyrðin
sem hún setti var að gluggatjöldin
væra í góðu ásigkomulagi, enda var
hún mikill fagurkeri eins og heimili
hennar bar vitni um, það prýddu
mörg listaverk okkar eldri lista-
manna. Þetta var yndislegur tími í
húsinu hennar Stellu. Oft kom hún
upp til að sjá hvemig vinnan gengi
hjá okkur og ræddi þá um nýjustu
fréttir úr listalífínu og ófá vora þau
skiptin sem hún kallaði á okkur nið-
ur í kaffí og meðlæti. Stella var
vinsæl og félagslynd og átti stóran
hóp vinkvenna sem hún kallaði
stelpurnar. Með þeim stundaði hún
leikhús borgarinnar og ferðaðist
mikið innanlands sem utan og hafði
hún þá frá ýmsu að segja þegar úr
þeim ferðum kom. Stella hafði yndi
af tónlist og spilaði fallega á píanó,
þó mest fyrir sjálfa sig og var nota-
legt að heyra óminn af leik hennar
upp.
Synir okkar eiga einnig dýrmætar
minningar um Stellu enda sýndi hún
þeim ávallt hlýju og gladdi þá á
stóram stundum eins og henni var
lagið. Nú á kveðjustund viljum við
þakka vináttu og hlýhug liðinna ára
og þann mikla stuðning sem hún
sýndi starfí okkar. Minningarnar
geymum við og kveðjum góða konu
með söknuði.
Þorbjörg Þórðardóttir
og Þórður Hall.
Vigdís Bentína hét hún fullu
nafni, en meðal fjölskyldu og vina
nefnd Stella, er flutt yfír til hærri
heima.
Þegar menn deyja losna þeir við
jarðlíkamann og þá tekur eterlík-
aminn til starfa í eterheiminum,
óhindraður af þeim jarðneska, enda
verður allt eins raunveralegt fyrir
honum í eterheiminum eins og það
áður var á jörðinni.
Menn flytja allt með sér inn í
eterheiminn, nema jarðlíkamann.
Alla hæfileika sína, skapgerðina,
persónuleikann, minnið, vináttu-
böndin, því þetta era allt eiginleikar
eterlíkamans. Mönnum fínnst um-
hverfíð á næsta stigi lífsins mjög
líkt og það, sem þeir þekkja hér.
Lífið að loknu þessu er ekki neinn
draumaheimur, heldur hlutrænn
veraleiki. Allir íbúar eterheimsins
koma í samband við jörðina við og
við. Einlægar bænir og hlýjar hugs-
anir jarðneskra manna til framlið-
MINNINGAR
inna era þess vegna miklu mikil-
vægari en mögulegt er að skýra í
orðum.
Frænka mín var sannfærð um
lífið eftir dauðann. Okkur öllum er
mikil eftirsjá að Stellu Reykdal.
Minning okkar verður hvorki grafin
né gleymd, þótt Stella sé flutt til
hærri heima. Nú hefír hún hitt eig-
inmann sinn, Einar Sveinsson, arki-
tekt og húsameistara Reykjavíkur-
borgar, og foreldrana, frú Fanneyju
Valdimarsdóttur frá Litla-Hóli í
Eyjafírði og Jón Jónsson Reykdal,
málarameistara í Reykjavík, frá
Deildartungu í Borgarfírði. Reyk-
dalshjón bjuggu hér í Reykjavík í
Miðstræti, gott heimili í fallegu
umhverfi. Þar ólst Stella upp ásamt
einkabróður sínum, Kristjáni Reyk-
dal fulltrúa, er síðar kvæntist Ástríði
Gísladóttir frá Siglufirði, sem er
látin.
Sérstaklega mikið ástríki ríkti
milli þeirra systkina og böm Ástríð-
ar og Kristjáns vora miklir gleði-
gjafar í lífí Stellu. Hún unni þeim
sem væra þau hennar böm, en sjálf
voru þau hjón bamlaus, bamaböm
bróðurbama sinna dáði hún mjög.
Reykdalshjónin í Miðstræti vora
sérstaklega gestrisin og heimilið
sönn fyrirmynd. Jón Reykdal and-
aðist 1921. Frú Fanney Reykdal
barðist hjálparlaust áfram með
bömin sín og hafði það markmið
fyrir augum að koma bömum sínum
vel til manns. Fanney Reykdal and-
aðist 1969.
Stella Reykdal ávann sér traust
og virðingu allra sem henni kynnt-
ust. Frændfólki hennar er ljúft að
minnast hennar. Hún var hin glæsi-
legasta og virðulegasta kona, hrein-
lynd og heilsteypt og einlægur vinur
vina sinna. Hún fómaði margri
stundinni til að hjálpa þeim í íjöl-
skyldunni, sem þurftu á vináttu og
hjálp að halda, með því að vera
ætíð glöð og vongóð, þótt stundum
blési á móti og byrinn væri óhag-
stæður. Hún fylgdist vel með mál-
efnum og stefnum, sem uppi era á
okkar dögum, allt afturhald og kyrr-
staða var henni fjarri skapi og sam-
rýmdist á engan hátt skapferli henn-
ar og framsóknarþrá, sem finnur
sér hugsvölun í leitinni eftir meira
frelsi og meira réttlæti, og í trúnni
á það að þetta muni finnast.
Friður Guðs sé með minningu
Stellu Reykdal.
Helgi Falur Vigfússon.

O
o
Fyrir um 50 árum ruddi Jeep jeppinn brautina á íslandi sem aðrir jeppar fylgdu síðan.
Jeep heldur enn í dag forskoti sínu í hópi mest seldra jeppa á Islandi með samhæfingu
lipurðar, krafts og aksturseiginleika. Jeep Cherokee hefur sannað sig margfalt við islenskar
aðstæður, hvort sem er við erfiðustu vetrarskilyrði eða í þröngri bæjarumferðinni.
Þegar þú skoðar jeppa er Jeep Cherokee fyrsti kosturinn.
Tryggðu þér ekta amerískan jeppa
á fólksbílaverði - frá kr. 2.650.000,-
Nýbýlavegur 2
Sími: 554 2600
Heimilisfang heimasíðu Jöfurs á Internetinu: http://w.w.w./centrum.is/jofur
?S£vEcR<5W
LoftPúði r
er staöalbunaftur
i Jeej
(Cheroke?i-