Morgunblaðið - 09.01.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
inu hjá mömmu minni en þar voru
Sibbi og Mummi daglegir gestir í
kaffísopa eftir að Prentmyndagerð
þeirra bræðra var flutt í kjallarann
á Hringbraut 37. Sibbi og Mummi,
sem einatt voru nefndir í sömu
andrá, því væri annar nærri var
hinn sjaldan fjarri, sátu jafnan við
eldhúsborðið og mér fannst um-
ræðuefnið eiginlega alltaf vera hið
sama, pólitík. Sibbi og Mummi voru
einnar skoðunar en pabbi annarrar.
Umræðurnar voru tíðum mjög há-
værar en Sibbi hafði lægst en átti
oftast síðasta orðið. Hans pólitík,
sem síðar hafði talsverð áhrif á
mig, virtist ekki ýkja flókin; hug-
sjón gamalla, réttsýnna verkalýðs-
sinna hverra hjörtu slógu með hóg-
væru alþýðufólki. Hann hélt lengi
að þjóðskipulagið í ríkinu stóra fyr-
ir austan væri mannbætandi og
stuðlaði að jöfnuði og réttlæti en
hafði lágt um vonbrigði sín eftir
að annað kom í ljós.
Þegar mér fór að vaxa fiskur
um hrygg hafði ég aftur ástæðu
til að roðna af stolti yfir þessum
frænda mínum. Af því er ofurlítil
saga. Ég lærði stálpaður að tefla
og naut þá tilsagnar hans. Lang-
tímum sótti ég ekki gull í greipar
hans við skákborðið en þar kom
að ásættanlegra var að tapa fyrir
honum. Hann tók þátt í hinu fræga
fjöltefli við tékkneska stórmeistar-
ann Vlastimil Hort í Valhúsaskóla
í Reykjavík og lagði meistarann.
Eftir það voru töp fyrir Sibba bæri-
legri. Hann talaði lítið um þetta
afrek og gumaði aldrei af því.
Nú er hans lífsskák sett í bið
og hann tekur til við biðskákina
annars staðar. Á leiðinni til þess
staðar fær hann að fylgja mágkonu
sinni, móður minni, Hrefnu Hall-
grímsdóttur, sem lést 28. desember
sl. Trauðla get ég óskað honum
betri samfylgdar.
Hugheilar samúðarkveðjur til
Mumma, Heiðu, Sigríðar, Herdísar,
Helgu, barna þeirra og annarrra
ástvina hans.
Steingrímur Þórðarson.
Ég vil í fáum orðum minnast
Sigurbjöms Þórðarsonar vinar
míns og kollega, en við lærðum
saman prentmyndasmíði í Leiftri.
Það fór ávallt vel á milli okkar og
við skemmtum okkur saman um
helgar, þegar við áttum frí frá
störfum. Þá var glatt á hjalla og
ekið út um sveitir og mikið sungið,
því að Sigurbjörn var söngmaður
góður. Hann var áhugasamur
knattspyrnumaður og lék með
Haukum í Hafnarfirði, en þar var
hann búsettur.
Við heimsóttum oft hvor annan,
ásamt vinum okkar beggja, og
gerðum okkur glaðan dag við skál
og rökræður um vandamál heims-
ins eins og gengur. Sigurbjöm var
einn af stofnendum Prentmynda-
smiðafélags íslands og var kosinn
fyrsti ritari þess. Seinna var hann
kjörinn formaður og gætti starfans
með prýði. Síðar setti hann upp
prentmyndagerð í Hafnarfirði og
rak hana lengi ásamt Guðmundi
bróður sínum, uns hann lét af störf-
um vegna aldurs.
Ég vil minnast hans sem góðs
vinar og samstarfsmanns og mun
seint gleyma minningu hans.
Það er haust
og farfuglamir famir
til heitari landa.
Við minnumst þeirra allra
með djúpum söknuði
og bíðum vors
er við hittumst að nýju
á landi lifenda.
Eggert E. Laxdal.
Sagt er að sönn menntun sé það
sem eftir stendur þegar allt er
gleymt sem fyrr var lært. Eins má
segja að maður sé það sem eftir
stendur þegar líkamans nýtur ekki
lengur við.
Við sem þekktum Sigurbjörn
munum það sem hann gaf okkur
með samveru sinni, lífi og starfí.
Þannig er hann enn á meðal okk-
ar. Sjálfur lifir hann nú sönnu lífí.
Sigurbjöm, grannur, lágvaxinn,
dökkbrýnn, skarpleitur, var yngst-
ur tíu barna Sigríðar Grímsdóttur
sem seinni hluta ævinnar bjó ein
með barnahópnum í bárujárns-
klæddu timburhúsi á Selvogsgötu
1 í Hafnarfírði. Sú fjölskyldumynd
var ekki sjaldgæf í sjávarplássi eins
og Hafnarfírði framan af öldinni.
Heimilisfaðirinn, Þórður Þórðar-
son, fórst með togaranum Robert-
son í óveðri á Halamiðum árið 1925
þegar Sigurbjörn var fímm ára.
Sigríði tókst með sterkum per-
sónuleika sínum og góðra manna
hjálp að halda hópnum saman og
reyndi þá til fulls á hvern mann.
Þótt hver einstaklingur vendist
þannig á að standa fyrir sínu varð
samstaða og samhjálp ráðandi
þáttur í skaphöfn allra systkin-
anna. Það mótaði ekki aðeins þeirra
líf heldur einnig grundvallarviðhorf
kynslóðarinnar sem þau ólu upp
og ég er af.
Sigríður kenndi börnum sínum
guðrækni og góða siði. Það var
bjargið sem þau reistu líf sitt á.
Hjá Sigurbirni og Guðmundi bróður
hans þroskaðist hvort tveggja
áfram í KFUM. Æskuþróttur
þeirra eins og margra kristilegra
ungra manna fékk útrás í knatt-
spymu og öðrum leikjum. Bræð-
urnir urðu félagsmenn í knatt-
spyrnufélaginu Haukum sem stofn-
að var 1931 undir handatjaðri séra
Friðriks Friðrikssonar. Sigurbjöm
lék með meistaraliðinu bæði í hand-
bolta og fótbolta. Til dauðadags
leit hann á sig sem Haukamann.
Krepputímabilið á fjórða ára-
tugnum var mótunarskeið Sigur-
bjöms. Hann var alinn upp við fá-
tækt. Örbirgð og niðurlæging voru
allt um kring. Hann dró sínar álykt-
anir og allt lífíð studdi hann, oft
af miklum tilfinningahita, málstað
þeirra sem aftast standa í lífs-
gæðabiðröðinni. Mér fannst Sigur-
björn hallast að því að Kristur hafi
verið fyrirmyndarsósíalisti eða að
minnsta kosti róttækur jafnaðar-
maður.
Þeir bræður, Sigurbjöm og Guð-
mundur, vom óvenju samrýndir.
Ungir lærðu þeir hvor sína iðnina,
Guðmundur rafvirkjun en Sigur-
björn prentmyndasmíði. Þegar
Guðmundur hafði stundað raf-
virkjastörf hjá öðrum nokkur ár og
var orðinn meistari í iðninni, stofn-
aði hann eigið rafvélaverkstæði.
Sigurbjörn ákvað þá að ganga til
liðs við hann í fyrirtækinu svo að
þeir gætu unnið saman og byijaði
að læra rafvirkjun hjá bróður sín-
um. Fljótlega kom þó í ljós að þau
störf áttu alls ekki við Sigurbjöm.
Fremur en að slíta samstarfínu
ventu bræðurnir sínu kvæði í kross,
stofnuðu Prentmyndagerð Hafnar-
fjarðar og Guðmundur sneri sér að
þeirri grein. Prentmyndagerðin
dafnaði vel og í henni skiluðu báð-
ir sínu ævistarfi þar til þeir settust
í helgan stein fyrir nokkrum árum.
Árið 1948 kvæntist Sigurbjöm
eftirlifandi konu sinni, Heiðveigu
Hálfdánardóttur, glæsilegri stúlku
frá Isafírði. Þau eignuðust þijár
dætur; Sigríði Guðbjörgu, Herdísi
Jóhönnu og Helgu Steingerði.
Fyrstu búskaparárin bjuggu þau
ásamt aldraðri móður Sigurbjöms,
bróðurnum Guðmundi og tveimur
systranna í húsi fjölskyldunnar á
Selvogsgötu 1. Vafalaust hefur
þessi flókna fjölskyldusamsetning
oft reynt á þolrif ungu eiginkonunn-
ar en persónutöfrar og staðfesta
Heiðveigar leystu ekki aðeins allan
vanda, heldur færðu henni ást og
virðingu ijölskyldunnar allrar.
Þó að sáttir geti setið þröngt
byggðu bræðurnir nýtt hús sem
uppfyllti alla drauma þessarar stór-
fjölskyldu. Það er húsið númer 28
við Ölduslóð og er til marks um
stórhug, bjartsýni og elju kynslóðar
sem lifði tímana tvenna.
Sigurbjörn var ekki líkamléga
sterkur. Hann átti iðulega í veikind-
um sem hann sigraðist þó jafnan
á eftir nokkra glímu. Andlega var
hann alltaf heill. Sannur maður.
Sigurþór Aðalsteinsson.
ÞRIÐJUDAGUR 9. JANÚAR 1996 37
MINNINGAR
ÞORBERGUR
GUÐLA UGSSON
+ Þorbergur Guð-
laugsson var
fæddur 16. apríl
1913 í Reykjavík.
Hann lést 2. janúar
siðastliðinn í
Reykjavík. Foreldr-
ar: Guðlaugur Þor-
bergsson söðla-
smiður og vegg-
fóðrarameistari, f.
í Starkaðarhúsum í
Flóa í Hraungerðis-
hreppi 18. maí
1868, d. 7. febrúar
1947, og k.h., Ág-
ústa K. Árnadóttir,
f. á Reykjanesi 24. ágúst 1871,
d. 1. sept. 1939. Systkini Þor-
bergs voru: 1) Jóhann Ársæll,
veggfóðrarameistari, f. 1901,
d. 1983, 2) Vilborg, f. 1902, d.
1961,3) Árnína, f. 1904, d. 1964,
4) Guðrún, f. 1906, d. 1995, 5)
Ágústa, f. 1909, d. 1994.
Þorbergur kvæntist 19. jan-
úar 1957 Olöfu, f. 26. maí 1920
í Sanddalstungu í Norðurárdal,
Guðmundsdóttur, Einarsdóttur
bónda þar og víðar um Borgar-
fjörð, síðast í Móakoti á Vatns-
leysuströnd, f. 7. júlí 1869, d.
20. okt. 1930, og k.h., Ingigerð-
ar Þórðardóttur, ljósmóður frá
Glitstöðum, f. 25. apríl 1876,
d. 16. nóv. 1930. Börn: I) Guð-
laugur, stærðfræðiprófessor í
Köln, f. 16. des. 1950. II) Helgi,
tölvunarfræðingur á Selljarn-
arnesi, f. 11. mars 1957, kvænt-
ur Ebbu Þóru Hvannberg, tölv-
unarfræðingi á Selijarnarnesi,
f. 16. ágúst 1957. Barn þeirra
er a) Hildur Birna, f. 10. mars
1993. III) Guð-
mundur Ingi eðl-
isfræðingur í Bens-
heim, f. 11. febrúar
1959, kvæntur
Jutta Thorbergs-
son, lyfjafræðingi í
Bensheim, f. 7. jan.
1964. Barn þeirra
er a) Johannes, f.
8. okt. 1993. IV)
Ágústa, málfræð-
ingur í Reykjavík.
f. 9. september
1960, gift Rúnari
Halldórssyni, fé-
latrsráðeriafa í
Reylgavík, f. 18. júlí 1959. Börn
þeirra eru a) Ólafur Ingi, f. 15.
maí 1987, b) Halldór, f. 19. febr-
úar 1989 og c) Þorbergur, f.
28. des. 1990.
Þorbergur hóf nám í vegg-
fóðrun og dúklagningum hjá
föður sinum 15 ára að aldri
árið 1928 og lauk prófi frá Iðn-
skólanum i Reykjavík 1933 og
sveinsprófi sama ár. Einn af
stofnendum Sveinafélags vegg-
fóðrara 1933 og átti lengi sæti
í stjórn þess sem ritari. Lauk
meistaraprófi í iðninni. í stjórn
Meistarafélags veggfóðrara
(ritari) um árabil. Var í próf-
nefnd Veggfóðrarafélagsins á
þriðja tug ára, lengst af sem
formaður og sæmdur heiðurs-
merki félagsins eftir 25 ára
starf sem formaður. Starfaði
við iðn sína til sjötugs eða í 55
ár.^
Utför Þorbergs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 10.30.
KYNNI okkar Þorbergs, tengdaföð-
ur míns, hófust fýrir rúmum ára-
tug. Á þeim tíma var hann nýlega
hættur að stunda vinnu sína sem
veggfóðrara- og dúklagningar-
meistari.
Þrátt fyrir að kynni okkar hafí
ekki orðið lengri kenndi hann mér
margt með viðhorfum sínum, við-
móti og lífsvenjum. Þann lærdóm
vil ég geyma og nýta mér á lífs-
ferli mínum.
Þorbergur bjó á Frakkastíg 5, þar
höfu foreldrar hans búið, Þorbergur
og systkin hans ólust þar upp og í
því húsi hófu margir ættingjar hans
búskap sinn. Þorbergur var stoltur
af ættarhúsinu og í því vildi hann
vera. Ég man enn hve undrandi ég
var er ég í einni af mínum fyrstu
heimsóknum á heimili tengdafor-
eldra minna sá Þorberg standa við
eldavélina og baka pönnukökur. í
mínum huga var fráleitt að karl-
menn af hans kynslóð sinntu hefð-
bundnum húsmæðrastörfum. En
Þorbergur hafði sínar eigin venjur
og hefðir, og pönnukökubaksturinn
þennan dag var ekki undantekning,
heldur hluti af venjum sem Þorberg-
ur hafði tamið sér til langs tíma.
Þorbergur var félagslyndur og
eftir að hann hætti störfum, naut
hann þess að fá sér gönguferð í
bæinn, hitta gamla félaga og
spjalla. Síðustu árin átti hann þó
erfítt með að komast um, þar sem
veik hné gerðu honum erfítt um
gang. Síðustu árin fór hann þó oft
ásamt Ólöfu eftirlifandi eiginkonu
sinni á samkomur ætlaðar eldri
borgurum á vegum Hallgríms-
kirkjusafnaðar og naut hann þess
greinilega að hitta þar eldri Reyk-
víkinga.
Það var notalegt að koma í ættar-
húsið á Frakkastígnum og afí Beggi
tók þar fagnandi á móti barnabörn-
unum sínum, „elsku litlu blómun-
um“ eins og hann kallaði þau. Það
var öllum augljóst hve annt honum
var um þau. Hann sat á skrifstofu
sinni langtímum saman með þau í
fanginu, sagði sögur, söng fýrir þau
eða spilaði harmóníkuplötumar sín-
ar. Nú er afí farinn og „litlu blóm-
in“ sakna hans, en það er huggun
þeirra að vita að nú er hann með
öllum englunum hjá guði.
Kæri Beggi, takk fyrir allt og
allt, megir þú hvíla í friði. Elsku
tengdamamma, megi guð styrkja
þig í sorg þinni.
Rúnar Halldórsson.
HILDIG UNNUR
JÓHANNSDÓTTIR
+ Hildigunnur Jóhannsdóttir
fæddist 7. ágúst 1940. Hún
lést 1. janúar síðastliðinn og var
útför hennar gerð frá Hólanes-
kirkju, Skagaströnd, 6. janúar.
OKKAR elskulega frænka er fallin
fyrir aldur fram. Langri og erfiðri
baráttu við skæðan sjúkdóm er lok-
ið.
Drottinn gef þú dánum ró, hinum
líkn sem lifa.
Til þín ég, Drottinn, huga hef,
er harmar lífs mig þjá,
og bið af hjarta; huggun gef
mér himni þínum frá,
Mig ðrmum kærleiks veikan vef
og vota þerra brá,
kom, athvarf mitt, og ei við tef,
minn anda lát þig sjá.
Ó, lát mig feginn fagna þvi:
þeir fá, sem ég hef misst,
nú horfín séð ðll harmaský
í himna sælli vist,
og dýrðarljóma uppheims í
hjá englasveit þar gist,
sem andans framför æ er ný
um eilifð fyrir Krist.
(Guðmundur Einarsson.)
Blessuð sé minning þín, frænka.
Karítas Magnúsdóttir
og börn.
Elsku Hildur er látin eftir erfíða
baráttu við illvígan sjúkdóm sem
hún barðist svo hetjulega við allt
til dauðadags.
Mér var tekið opnum örmum af
Hildi árið 1980 þá 11 ára gamalt
borgarbarn að fara í fyrsta skipti
frá mömmu og pabba til sumardval-
ar á Skagaströnd hjá Sessý frænku
og Rúnari. Ég var svo þar næstu
þijú sumur á eftir og passaði Hildi
Ingu dóttur Sessý og Rúnars og
síðar fleiri börn á Skagaströnd.
Alltaf var vel tekið á móti okkur
þegar við fórum „úteftir" til Hildar
og Guðmundar, hvort sem það voru
við vinkonurnar með börnin í
göngutúr eða þegar ég fór með
Sessý og Rúnari og Hildi Ingu í
heimsókn. Þá var boðið uppá nýbak-
aðar kökur og annað góðgæti því
Hildur var mjög gestrisin og var
mikill gestagangur á heimilinu og
var alltaf gaman að koma í heim-
sókn til Hildar og Guðmundar.
Einnig fór ég oft í kaupstaðar-
ferðir á Blönduós og ýmsar aðrar
ferðir og heimsóknir utan Skaga-
strandar með Hildi og allri fjöl-
skyldunni og eru þessar ferðir
ógleymanlegar.
Þegar sumardvölinni sleppti og
komið að heimferð í enda sumars
grét ég alltaf því mér þótti svo erf-
itt að kveðja, en Hildur hughreysti
mig eins og í öllu öðru eins og hún
væri mamma mín og sagði að vetur-
inn yrði fljótur að líða og ég kæmi
nú aftur næsta sumar, eða jafnvel
Safnaðarheimili
Háteigskirkju
iwflí;
511
um páskana, þau færu ekki neitt.
Ég hitti síðast Hildi hér fyrir
sunnan hjá foreldrum mínum í
Kópavogi þegar hún og Sessý komu
í heimsókn er þær dvöldu í Hvera-
gerði í október, en þá var hún mjög
veik og er ég mjög þakklát fyrir
að hafa hitt hana þessa stund.
Hildur var yndisleg kona og vil
ég með þessum fáu orðum þakka
Hildi fyrir allar þær góðu stundir
sem ég átti er ég dvaldi á Skaga-
strönd og allar aðrar góðar stundir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Elsku Guðmundur, Sessý, Guð-
rún, Árni Jón, fjölskyldur ykkar og
aðrir aðstandendur. Ég og fjöl-
skylda mín vottum ykkur samúð á
þessari erfíðu stundu.
Hvíli hún í friði.
Jórunn Jónsdóttir.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
FLUCLEHDIR
HÓTEL LðFTLElllR