Morgunblaðið - 15.06.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNIIMG
LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ 1996 37
+ Ólafur Árnason
var fæddur á
Oddgeirshólum í
Hraungerðishreppi
23. maí 1915. Hann
lést 19. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Arni Arnason frá
Hörgsholti í Hruna-
mannahreppi og
Elín Steindórsdótt-
ir Briem frá Hruna
í sömu sveit. Þeirra
börn voru: 1) Stein-
dór, f. 1904, andað-
ist á öðru ári á
Grafarbakka, vorið sem þau
fluttu að Oddgeirshólum. 2)
Sigríður, f. 1907. 3) Steindór,
f. 1908, dáinn 1937. 4) Katrín,
Þegar aldna eikin fellur heyrist
brestur í skóginum og það bergmál-
ar í fjallinu.
Þriðjudaginn 21. maí vaknaði ég
klukkan að ganga fimm um morg-
uninn við sterkt hugboð um að
Olafur vinur minn væri dáinn. Fór
ég þá að hugsa um að ég þyrfti
að skrifa um hann kveðju og kom
þá þessi setning í huga minn.
Fannst mér þessi orð eiga vel við
sem byrjun á minningu um hann.
Er ég opnaði Morgunblaðið þennan
morgun sá ég tilkynningu um að
andlát hans hafði borið að tveimur
dögum áður. Reyndar vissi ég að
hann var alvarlega veikur því
f. 1910. 5) Ólafur,
f. 1912, lést á fyrsta
ári. 6) Ólafur, f.
1915, dáinn 1996.
7) Guðmundur, f.
1916. 8) Jóhann
Krislján Briem, f.
1918. 9) Ólöf Elísa-
bet f. 1920. Haukur
Magnússon, uppeld-
issonur, f. 1925,
kom að Oddgeirs-
hólum á fyrsta ári,
dáinn 1958. Einnig
ólst Jónína Björns-
dóttir upp i Odd-
geirshólum, en hún
kom þangað 1936, þá sex ára
gömul.
Útför Ólafs fór fram frá Sel-
fosskirkju 29. maí.
skömmu áður hafði ég heimsótt
hann á Landspítalann þá sárþjáðan.
Ég heimsótti hann tvisvar og þótti
honum mjög vænt um að sjá mig.
Þótt veikur væri reis hann í bæði
skiptin úr rekkju til að fylgja mér
að lyftunni. í síðara sinnið var hann
viss um að hann ætti að fara heim
til sín daginn eftir en honum varð
ekki að þeirri ósk. Því viku síðar
hringdi hann í mig og var þá enn
á sjúkrahúsinu. Heimför hans hafði
dregist vegna hans þungu veikinda.
Nú sagðist hann „vera að fara
heim“. Hann var óbugaður, með
karlmannlegri ró kvaddi hann mig
hinstu kveðju og þakkaði mér vin-
áttu og kynni. Ég fann að hann
vissi að dauðinn var ekki langt
undan.
Árni og Elín fluttu að Oddgeirs-
hólum árið 1906. Þegar Elín var
barnshafandi að fímmta barni sínu
dreymdi hana að maður kemur til
hennar er Ólafur hét en hann hafði
farist með skútu. Hann biður hana
um að lofa sér að vera en hún seg-
ir þá: „Ég kann nú ekki við að þú
gistir hjá mér en ekki hjá honum
bróður þínum á næsta bæ.“ Hann
segir þá. „Ég kem þar ekki núna.“
Nokkru seinna dreymir hana öðru
sinni Ólaf og biður hann þá hana
aftur um að lofa sér að vera en
hún tekur því dræmt. Hann hverfur
þá frá og virðist óánægður. í þriðja
sinn dreymir hana Olaf og hún
hugsar með sér: „Nú skal hann
ekki komast að með þetta kvabb.“
Því biður hún hann að segja sér
frá því hvernig hann fórst. Hann
setur þá upp þykkissvip og segir:
„Ég man ekkert um það, ég var
alltaf með hugann hjá ykkur. Ég
er kominn til að vita hvort þú ert
ennþá sama sinnis um að úthýsa
mér.“ Þá klökknar hún við og seg-
ir: „Nei, ég get lofað þér að vera
ef þú vilt.“ Þá glaðnar yfir honum
og hann segir: „Ég vissi að þú vild-
ir leyfa mér að vera þennan stutta
tíma.“ Elín þóttist því vita að barn-
ið hennar yrði ekki langlíft. Hún
eignaðist dreng sem var skírður
Ólafur en hann lést á fyrsta ári.
Síðan verður Elín aftur barnshaf-
andi og eignast aftur dreng. Hún
hafði ekki hug á því að skíra hann
í höfuðið á litla drengnum sem hún
missti. Ætlunin var að skíra barnið
öðru nafni. Bróðir Ólafs heitins
kemur þá í heimsókn og spyr hvort
OLAFUR
ÁRNASON
Þórhildur
Kristbjörg Jak-
obsdóttir fæddist á
Sjónarhóli í Grund-
arfirði 2. janúar
1918. Hún lést á
sjúkrahúsi Seyðis-
fjarðar 9. maí síð-
astliðinn, þar hafði
hún dvalið meiri
part síðastliðins
vetrar. Foreldrar
hennar voru Jakob
Ellert Dagsson sjó-
maður ættaður úr
Dalasýslu og
Marsibil Gísladótt-
ir úr Snæfellssýslu. Þórhildur
var þriðja yngst af níu systkin-
um. Ung flutti Þórhildur til
ísafjarðar með foreldrum sín-
um og ólst þar upp. Hún byrj-
aði nyög snemma að vinna,
beita með móður sinni fyrir
föður sinn. Ásamt því að gæta
yngri bræðra sinna. Á ísafirði
íék hún á mandólín í barna-
strengjasveit
Hjálpræðishersins.
Um fimmtán ára
aldur fór hún til
Reykjavíkur og
vann meðal annars
með Hjálpræðis-
liernum. Einnig var
hún í vist víða í
borginni. Þá var
hún þrjú sumur
kaupakona í Sól-
heimatungu í Borg-
arfirði.
f • Reykjavík lágu
leiðir hennar og
Ólafs Vigfússonar
frá Seyðisfirði saman. Eftir
þau kynni sigldi hún austur á
Seyðisfjörð og þar gengu þau
í hjónaband 30. september
1941. Síðan flylja þau í Fjarð-
arsel ásamt tengdaforeldrum
hennar og búa þar í sjö ár, en
Ólafur var þá vélagæslumaður
hjá Fjarðarselsvirkjun. Á þess-
um tíma eignast þau fjögur
börn sem eru: 1) Sólveig Hugr-
ún, sem býr á Seyðisfirði og
er gift Óskari Friðrikssyni
hafnarverði. 2) Ellen Huldís,
sem býr í Þorlákshöfn og er
gift Þorleifi Þorleifssyni skip-
stjóra. 3) Sigríður Vígdís, mat-
vælafræðingur á Landspítalan-
um. 4) Einar Ólafur Berg,
húsasmiður í Reykjavík, giftur
Emilíu Jónsdóttur. Eftir þenn-
an tíma í Fjarðarseli flylja þau
út í bæ og búa fyrst á efri
hæðini að Austurvegi 17b. Síð-
ar kaupa þau allt húsið og búa
þar ætíð síðan. Þar bætist svo
við barnahópinn: 5) Hallbjörg
Gíslína, sem býr í Kaupmanna-
höfn, gift Tom Hansen póst-
manni.
Þórhildur missti mann sinn
12. desember 1988. Henni
reyndist það þungt, enda höfðu
þau hjónin verið miklir vinir
og mjög samhent. Ólafur var
mest heimavinnandi sökum
veikinda en Þórhildur var úti-
vinnandi. Hún saltaði síld, um
nokkurra ára bil starfaði hún
sem vökukona á Sjúkrahúsi
Seyðisfjarðar og vann sem
verkakona í frystihúsi til 67
ára aldurs.
Útför Þórhildar fór fram frá
Seyðisfjarðarkirkju 18. maí
síðastliðinn.
ÞORHILDUR KRIST-
BJÖRG JAKOBS-
DÓTTIR
Amma var létt í skapi, sífellt
syngjandi og mjög spaugsöm. Hún
hafði mjög gaman af að sgila á
mandólínið sitt og syngja. Ávallt
var hún til í að fara í hina ýmsu
leiki með okkur krökkunum og
enginn skoraðist undan þar sem
gleði og hlátur fylgdu alltaf þeim
stundum. Eftir að afi dó ferðaðist
amma mikið, fór í ferðir með öldr-
uðum, meðal annars til Færeyja.
Fjölmargar ferðirnar voru farnar
til að heimsækja börnin og hitta
barnabörnin. Margar ferðirnar
voru farnar til Kaupmannahafnar,
til að heimsækja yngstu dótturina
og barnabömin þar. Hún hafði
yndi af að ferðast og var varla
komin heim þegar hún fór að
skipuleggja næstu ferð. Margs er
að minnast, þó mikið hefði dregið
úr líkamlegum krafti hennar nú
síðustu árin var hún ávallt létt og
kát, dillandi hláturinn smitaði
hvern þann er var samvistum við
hana. Börn drógust að henni og
hún gaf sér líka alltaf tíma til að
tala við þau. Elsku amma mín,
þakka þér fyrir samveruna og allt
það sem þú kenndir mér. Að virða
náttúruna og dást að fegurð lífs-
ins, hafa samúð með þeim smáu,
var með því besta sem þú gafst
mér. Ég veit að það sem þér þótti
verst nú síðastliðinn vetur var að
þú þurftir að læra að leyfa öðrum
að hjálpa þér. Ég man þú sagðir
við mig, vonandi lendir þú ekki í
þeirri aðstöðu sem ég er í í dag,
því það er ekki gaman að finnast
maður vera einskis nýtur. Stund-
um þegar ég var að kvarta yfír
einhveiju við þig þá notaðir þú
tækifærið og sagðir mér frá upp-
vaxtarárum þínum fyrir vestan og
hvernig það var að alast upp við
kröpp kjör, þetta eru gullmolar
sem ég geymi sem minningu um
góðan samferðafélaga, um
kjarkmikla konu sem hafði létt-
leikann og gleðina með sér til að
gefa þeim sem á vegi hennar urðu.
Elsku Þórhildur amma mín, það
var yndislegt að fá að kynnast þér
og vera nálægt þér.
Unnur.
Opið
9-22 alla daga
Lyf á lágmarksverði
LYFJA
Lágmúla 5
Sími 533 2300
þau hjónin vilji ekki kasta um nafn-
ið sem kallað var, en það var gert
þannig að skrifað var á blað, sitt
nafnið hvorum megin. Blaðinu var
síðan hent upp og þá kannað hvort
nafnið sneri upp. Hjónin ákváðu
að gera þetta og skrifuðu nöfn
tveggja frænda Árna öðrum megin
en hinum megin nafnið Ólafur.
Blaðinu var síðan kastað og Ólafs
nafnið kom alltaf upp. Barnið var
því síðan skírt Ólafur. Nóttina eftir
að hann var skírður dreymdi Elínu
enn Ólaf og var hann nú ákaflega
glaðlegur að sjá og sagði: „Nú er
ég alkominn." Þessa sögu sagði
mér Sigríður Árnadóttir, systir Öl-
afs. Hún sagði mér einnig að Ólaf-
ur hefði verið skyggn sem lítill
drengur en hann sagði engum frá
því nema móður sinni.
Þegar ég hugsa til bernsku
minnar er Ölafur mér mjög hug-
stæður. Ég ólst upp á næsta bæ
við Oddgeirshóla og var mikill sam-
gangur á milli heimilanna. Ég átti
þangað mörg spor, því þar var
stelpa sem átti dúkkur sem dúkkan
mín þurfti að kynnast. Mamma fór
líka þangað með mig í klippingu
til Kötu, systur Ólafs. Oddgeirs-
hólasystur voru hárprúðar og
glæsilegar konur. Ég var hins veg-
ar alltaf mjög feimin við þær sem
var náttúrlega hinn mesti óþarfi.
Öðruvísi var með bræðurna þá Ólaf,
Guðmund og Jóhann, þá þekkti ég
betur. Þeir voru mínir spaugstofu-
karlar, broshýrir og barngóðir.
Móðir þeirra var höfðingleg heið-
urskona sem allir báru mikla virð-
ingu fyrir en húsbóndanum Árna
man ég lítið eftir þar sem hann
lést 1936.
í Oddgeirshólaheimilið voru oft
höggvin stór skörð og man ég
margar líkfylgdirnar sem komu
ofan að og fóru framhjá bænum
heima. Þetta var ef til vill eðlilegt
þar sem margt gamalt fólk dvaldist
til hinstu stundar. Það voru hins
vegar ekki allir gamlir sem voru
bornir til grafar frá Oddgeirshól-
um. Húsbóndinn Árni lést á besta
aldri og ári síðar Steindór, elsti
sonur þeirra hjóna. Sárar hafa
sorgir nágranna okkar verið. Því
síðar misstu þeir Hauk Magnússon,
uppeldisson og bróður sem var elsk-
aður af öllum.
Ámi og faðir minn voru miklir
vinir. Áður en Árni dó bað hann
föður minn um að veita sonum sín-
um aðstoð ef þyrfti við. Enda var
hann vinur þeirra alla ævi. Þannig
var háttað í þá daga að akfær veg-
ur náði einungis á móts við bæinn
heima. Þar var brúsapallur og
þangað fluttu bændur af nágranna-
bæjunum mjólkina. Skiptust
Sérfi'æðiiigar
í blomaskrcytiiigum
við öll takkil«cri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
STÓLPI fyrir Windows er
samhæfður Word og Excel.
Sveigjanléiki í fyrirrúmi.
gl KERFISÞROUN HF.
Fákafeni 11 - Sími 568 8055
Austurkots- og Oddgeirshólamenn
um þá flutninga ofan að á hest-
vagni. Alltaf komu allir mjólkur-
póstarnir í morgunkaffí til foreldra
minna. Þá voru dægurmálin rædd
af miklu kappi. Af sonum Árna var
Ólafur einstakur vinur föður míns.
og reyndi ekki síst á þá vináttu er
faðir minn fór að eldast. Faðir minn
hafði mikið yndi af að spila brids
og bræðurnir spiluðu oft við hann.
Föður mínum þótti gaman að
græða í spilum eins og mörgum
góðum spilamönnum. Þegar hann
fékk lengi slæm spil sama kvöldið
varð hann mjög daufur í dálkinn.
Ólafur gerði sér þá lítið fýrir og
tíndi nokkur mannspil í gamla vin
sinn svo lítið bar á til að gleðja
hann og allt varð aftur gott.
Eftir andlát foreldra minna fór
Ólafur að rækta vináttu við mig,
heimsótti mig og færði mér þá
stundum blómvönd að heimsmanna
sið. Einnig hélt hann uppi góðu
símasambandi við mig „bara til að
heyra í þér“ eins og hann sagði.
Endurgalt ég honum í sömu mynt.
Ólafur giftist nokkuð seint á ævinni
sinni ágætu eftirlifandi eiginkonu
Guðmundu Jóhannsdóttur. Hún
kom fyrst til hans sem ráðskona,
þá ekkja með tvo unga syni sem
Ólafur gekk í föðurstað. Þau eign-
uðust saman eina dóttur, Kristínu,
en hún er gift Kristjáni Jónssyni
og eiga þau tvö börn. Móðir mín
og Guðmunda urðu strax miklar
vinkonur og mátu hvor aðra mikils.
Ólafur var mikilhæfur bóndi og
vann sín verk af kostgæfni. Þau
hjón Ólafur og Guðmunda fluttu
frá sínu blómlega búi út að Sel-
fossi og bjuggu þar í allmörg ár.
Kunnu þau strax vel við sig og
voru fljót að laga sig að breyttum
aðstæðum. Ólafur var höfðinglegur
í sjón og raun og leið öllum vel í
návist hans. Hann kunni öðrum
fremur að segja frá og var fundvís
á skoplegar hliðar mannlífsins.
Aldrei heyrði ég hann hins vegar
halla á nokkurn mann í orði. Ég
kveð þennan ljúfling með barns-
hjartað með sárum söknuði. Ég er
þakklát fyrir að þjáning hans skyldi
ekki verða lengri.
Veiztu, ef þú vin átt,
þann er þú vel trúir,
ok vill þú af hánum gött geta,
geði skaltu við þann blanda
ok gjöfum skipta,
fara at finna oft.
(Úr Hávamálum)
Vertu sæll, kæri vinur, megi
orðstír þinn lifa.
Stefanía Ragnheiður Páls-
dóttir frá Litlu-Reykjum.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
LAUGAVEGS
APÓTEK
Laugavegi 16
HOLTS
APÓTEK
Álfheimum 74
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugavegs Apótek