Morgunblaðið - 15.06.1996, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GISSURINGI
GEIRSSON
+ Gissur Ingi
Geirsson fædd-
ist að Byggðarhorni
í Sandvíkurhreppi
17. júlí 1939. Hann
lést á Borgarspítal-
anum 27. maí síð-
astliðinn og fór út-
förin fram frá Sel-
fosskirkju 8. júní.
Allt er í heiminum
hverfult. Lífsharpa
Gissurar Inga Geirs-
sonar er þögnuð. í
henni voru margir strengir
sem
mynduðu fallegan samhljóm. Fing-
ur Gissurar fara ekki oftar um
nótnaborð harmónikunnar eða
saxófónsins í þessu jarðlífi. Við
gömlu hljómsveitarmeðlimirnir
drúpum höfði og minnumst hans
með söknuði og virðingu.
Kynni okkar hófust þegar Gissur
Geirsson stofnaði hljómsveit sína
rétt eftir 1970. Áður hafði Gissur
leikið með fjölmörgum danshljóm-
sveitum á Suðurlandi. Gissur var
einstakur maður, góðviljaður,
traustur og ljúfur. Hann stjórnaði
hljómsveit sinni af iipurð, var laginn
við að útvega okkur verkefni og
allt var þetta gert af leikni, skiln-
ingi og kurteisi. Sá sem þetta skrif-
ar var yngsti meðlimur hljpmsveit-
arinnar og ég minnist þess að Giss-
ur gerði sérstakt samkomulag við
foreldra mína um að hafa auga með
stráknum. Þetta þótti þeim alltaf
vænt um og treystu. Mér fannst
nú samkomulagið óþarft í þá daga
en skil það vel í dag. Þetta voru
miklir umrótartímar í þjóðfélaginu
óg þótt Gissur væri fimmtán árum
eldri en ég og ekki með alveg jafns-
ítt hár, í jafnháhæluðum skóm eða
jafnútvíðum buxum bólaði aldrei á
kynslóðabili. Það er meiri útgerð
en margan grunar að gera út dans-
hljómsveit sem leikur vítt og breitt
um landið. Oft eru hljóðfæraleikar-
amir viðkvæmar sálir og mismun-
andi tónlistarstefnur ríkjandi. Við
erum þakklátir Gissuri fyrir það
uppeldi og þá reynslu sem við feng-
um hjá honum í hljómsveitinni.
Gissur var laginn við að sameina
sjónarmið og laða það besta fram
hjá hveijum og einum. Hans ágæta
kona, Ásdís Lilja Sveinbjömsdóttir,
stóð þétt við hlið Gissurar í hljóm-
sveitarútgerðinni eins og í öðm sem
hann tók sér fyrir hendur eða á
daga hans dreif og var heimilið allt-
af opið fyrir okkur. Þegar mikið lá
við söng systir Gissur-
ar, Hjördís, með hljóm-
sveitinni og var þá enn
meiri sveifla á karli,
takturinn þéttari og
sannaðist best hve tón-
elsk systkinin vom
enda var mikið sungið
og spilað á æskuheim-
ili þeirra í Byggðar-
homi í Sandvíkur-
hreppi.
Eftir 1975 urðu
mannabreytingar í
hljómsveitinni og á
níunda áratugnum
hætti hún störfum. Um
það leyti flutti greinarhöfundur af
Suðurlandi og leiðir okkar lágu
vart saman fyrr en undirritaður
flutti til baka eftir tuttugu ára fjar-
vem. Þegar ég fór í framboð við
síðustu Alþingiskosngar átti ég al-
deilis hauk í horni þar sem Gissur
var. Hann studdi mig með ráðum
og dáð og aðstoðaði í hvívetna, lék
m.a. á harmóniku sína og saxófón
á kosningahátíðum og endurnýjað-
ist með okkur vinskapurinn. Þegar
við hittumst aftur eftir þennan
langa tíma var Gissur breyttur
maður, hann hafði um nokkurt
skeið barist við illvígan sjúkdóm og
lengi vel var honum alls ekki hugað
líf. Smátt og smátt hresstist kapp-
inn og vann hann ótrúlega vei úr
þeim miklu erfiðleikum og alltaf var
hans ágæta kona og fjölskylda sem
klettur við hlið hans. Aftur kom
samhljómur í lífshörpuna og æ fleiri
strengir tóku að hljóma á ný. Þegar
Gissur hafði hresst til muna hélt
hann hátíð í tilefni þess að hann
væri enn lifandi og lýsir þetta hon-
um vel og viðhorfum hans til lífs-
ins. Gissur fékk að lifa nokkur góð
ár eftir langar orrustur við manninn
með ljáinn. Síðast þegar við hittum
Gissur fórum við einmitt saman í
afmæli til Svanborgar konu Sigfús-
ar Ólafssonar spilafélaga okkar.
Að afmæli loknu buðu þau Addý
og Gissur gömlu spilafélögunum
heim. Gissur tók á móti okkur með
því að grípa saxafóninn á meðan
við gengum til stofu. Hljómarnir
voru seiðmagnaðir og fallegur var
glampinn í augunum á hljóðfæra-
leikaranum í hálfrökkrinu og endur-
speglaðist hjá vinum okkar Jóni og
Jónu í Hallgeirsey. Þarna rifjuðum
við upp gömlu og góðu dagana,
töluðum um ævintýrin sem fylgja
hljómsveitarmönnunum og ýmislegt
rifjuðum við upp sem við höfðum
aldrei rætt áður. Stundin var
ógleymanleg og hefur varanlegt
gildi í minningunni. Þegar við geng-
um til dyra hvarflaði ekki að neinum
að við myndum ekki heyra Gissur
spila oftar, enda höfðum við þá
ákveðið að spila í fimmtugsafmælí
Bjöms rakara á Selfossi nú í haust.
Við gömlu spilafélagarnir Jón
Guðjónsson og Sigfús Ólafsson
sendum eiginkonu og ástvinum
Gissurar Geirssonar samúðarkveðj-
ur. Við minnumst Gissurar með
virðingu og þökk. Góður drengur
hefur orðið að lúta í lægra haldi
fyrir manninum með ljáinn. En í
Njálu stendur: „Það mun verða
fram að ganga sem ætlað er.“ Við
erum öll á sömu leið. Hver veit
nema við eigum eftir að hittast síð-
ar og ná þessum eina og sanna
samhljómi sem við æfðum í gamla
daga í hljómsveit Gissurar Geirs-
sonar, sem gerir alla menn göf-
ugri, sameinar kynslóðir og skapar
ævarandi vináttu.
ísólfur Gylfi Pálmason.
Þegar ég minnist Gissurar Geirs-
sonar koma upp í hugann ótal
skemmtilegar minningar, en hann
er búinn að vera einn af okkar
góðu nágrönnum í rúmlega 30 ár.
Það var vorið 1965 sem við Guð-
mundur og Addý og Gissur fengum
úthlutað síðustu lóðunum hér við
Víðivellina. Þá hófust kynni okkar
og eftir að flutt var inn varð sam-
gangur milli heimilanna mikill, m.a.
vegna þess, að börnin okkar voru
á sama reki og urðu leikfélagar.
Oft hefur verið spjallað yfir kaffi-
bolla ýmist þar eða hér og ekki
sviku matarboðin hjá meistara-
kokknum Addýju, sem er ein af
þessum konum sem allt getur og
kann.
Á gleðistundum og í afmælum
fjölskyldunnar var Gissur ómissandi
enda ólatur við að þenja nikkuna,
þá var ýmist setið og sungið eða
dansað fram á nótt.
Gissur var um margt sérstakur
maður, svo einstaklega geðgóður,
hlýr og spaugsamur að það var allt-
af gott og gaman að vera í návist
hans. Böm hændust að honum, því
hann gaf sér tíma til að tala við
þau og láta sér annt um þau. Það
er því sorglegt til þess að hugsa
að barnabörnin fái ekki notið þessa
góða afa sins.
Elsku Addý og fjölskylda, við
Guðmundur sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að gefa ykkur styrk i ykk-
ar mikla missi og sorg. Einnig vott-
um við Geir, föður Gissurar, þeim
öðlingsmanni, sem varð áttræður
30. maí sl., okkar dýpstu samúð.
Blessuð veri minning Gissurar
Geirssonar.
Ingunn Pálsdóttir.
SNÆLAUGUR
STEFÁNSSON
nokkuð framandi um-
hverfi.
Snælaugur var í
hópi þeirra Alþýðu-
flokksmanna, sem
stundum eru kallaðir
eðalkratar. Honum var
það eðlislægt að vera
andsnúinn misrétti og
hann trúði staðfastlega
á það meginmarkmið
jafnaðarmanna að efla
og auka jafnrétti; hug-
sjón, sem á nú mjög
undir högg að sækja.
Stjórnmálaskoðanir
Snælaugs voru í rök-
réttu framhaldi af eðli hans og
manngerð. Hann var góðviliaður
og traustur og vildi allra vanda
leysa. Hvorki barði hann bumbur
né hrópaði á torgum, en hann gat
verið mjög fastur fyrir þegar hann
fylgdi fram þeim málum, sem hann
taldi skynsamleg og til framdráttar
stefnu réttlætis og mannúðar. Þeg-
ar niðurstaða var fengin tjóaði lítið
að reyna að fá henni breytt.
Snælaugur var í öllum kynnum
+ Snælaugur
Kristinn Stef-
ánsson fæddist á
Árbakka á Ár-
skógsströnd 18.
október 1945. Hann
lést 16. maí síðast-
liðinn og fór útförin
fram frá Akur-
eyrarkirkju 24.
maí.
Lakara þótti mér að
geta ekki fylgt honum
Snælaugi mínum Stef-
ánssyni til grafar, svo
ég mætti þakka honum vináttu og
stuðning um margra ára skeið. Síð-
búin minningargrein er virðingar-
Tottur við látinn heiðursmann.
Snælaugi kynntist ég árið 1978,
þegar ég varð við óskum nokkurra
Norðlendinga um að skipa sæti á
framboðslista Alþýðuflokksins í
Norðurlandskjördæmi eystra. Þá
veitti Snælaugur mér ómetanlega
aðstoð og sýndi mér vináttu, sem
auðveldaði mér stjórnmálastarf í
hæglátur maður. Öll hans fram-
ganga var prúð og einlæg. Hann
var ekki allra, en þeir sem eignuð-
ust vináttu hans, áttu hana trygga.
Mannkostir Snælaugs voru marg-
víslegir og hann gætti þeirra vand-
lega. Stundum er í slíkum eðliskost-
um falin brotalöm. Og nú er Snæ-
laugur allur og minning um ljúfan
dreng situr í huganum.
Lífið heldur áfram. Og dauðinn
er ósjaldan harkaleg áminning til
þeirra sem eftir lifa, um að þeim
beri að nýta daga sína eins og þeir
mega og geta best. ÖIlu fólkinu
hans Snælaugs sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur og þakka
ljúfar stundin Lifíð heil.
Árni Gunnarsson.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
stn en ekki stuttnefni undir greinunum.
HENGIBRÚÐARAUGA
Hengikörfur
BLÓMI vikunnar hefur bor-
is't liðsauki, sem er Guðríður
Helgadóttir garðyrkjufræðing-
ur. Það er von umsjónarmanns
að við fáum að njóta penna
Guðríðar oftar í sumar því nýtt
blóð er alltaf mjög vel þegið. í
þessari grein fjall-
ar Guðríður um
ræktun, sem ekki
hefur verið mikið
stunduð hér á
landi, en best er að
gefa henni sjálfri
orðið.
Vorið er komið
og grundirnar gróa
og garðyrkjuá-
hugamenn fara á
kreik. Það er ýmis-
legt sem þarf að
huga að eftir vet-
urinn, reyta arfa,
ráðast á mosann í
grasflötinni, klippa
trén og auðvitað
kynna sér allar helstu nýjungar
í garðyrkjunni til að tolla í
garðatískunni í sumar. Ein
skemmtileg nýjung á markaðn-
um í dag eru hengikörfur. Þær
eru til af öllum mögulegum
stærðum og gerðum en hafa
allar þann tilgang að auðga og
fegra umhverfi okkar og gæða
það lífí og litum, sérstaklega á
stöðum þar sem erfitt er að
koma við öðrum gróðri. Heng-
ikörfur eru ýmist með lokuðum
eða opnum hliðum. Einungis
er hægt að planta ofan í lokaða
körfu en mögulegt er að planta
í gegnum hliðarnar í opinni
körfu. Með því móti fæst fram
mjög falleg blómakúla, sem
hreinlega virðist hanga í lausu
lofti. Körfurnar má hengja upp
hvar sem er en auðvitað er
sólríkur og skjólsæll staður
æskulegastur.
Best er að huga að plöntum
í körfumar þegar plönturnar
eru hálfvaxnar því þær þurfa
að fá að vaxa saman í körf-
unni. Þetta þýðir að plöntun
þarf að fara fram á vorin, í
maí og hugsanlega fram í byrj-
un júní. Fyrsta reglan um
plöntuval er að láta hugmynda-
flugið njóta sín, í raun má setja
hvaða plöntu sem er í hengik-
örfu. Þó eru til í garðplöntu-
stöðvum plöntur sem hafa verið
ræktaðar sérstaklega með
hengikörfur í huga. Er þar
fremst meðal jafningja Surfin-
ia, sem er í raun sérstakt af-
brigði af tóbakshorni, hengi-
tóbakshorn. Hún vex hratt og
þekur körfuna vel og blómstrar
eins og hún fái borgað fyrir
það allt sumarið og fram á
haust. Sérfróðir
menn halda því
fram að það sé
Sufriníunni að
þakka að hengik-
örfurnar urðu svo
vinsælar í Evrópu
sem raun ber vitni
því hún var mark-
aðssett í körfum.
Önnur skemmtileg
planta sem hentar
sérstaklega vel í
hengikörfu er Ver-
bena Tapien, eins
konar hengi-járn-
urt. Hún er blóm-
viljug og fínleg og
hefur staðið sig
ágætlega í misjafnri sumar-
veðráttunni á íslandi. Enn-
fremur má nefna hengi-brúðar-
augað, sem er löngu búið að
sanna sig bæði hvað fegurð og
notagildi varðar.
Það er hins vegar ekki nóg
að skutla plöntum í körfu og
bíða svo eftir sumrinu. Það
þarf að vökva körfuna reglu-
lega, t.d. einu sinni á /lag í
þurru og sólríku veðri. Áburð-
argjöf er vel þegin af plöntun-
um í körfum því þær búa
þröngt og margir eru um hit-
una þegar kemur að matarmál-
um. Ef veður gerast válynd
með sunnanroki og rigningu
er gott að geta sett körfuna á
skjólgóðan stað, til dæmis inn
í bílskúr eða garðskála.
Körfuna sjálfa má nota aftur
og aftur þótt blómin hverfi flest
á vit feðra sinna á haustin. Til
að nýta hana sem best getur
verið sniðugt að planta í hana
fyrir mismunandi árstíðir. Það
má til dæmis setja í hana
haustlauka og sígrænar plönt-
ur að hausti til og geyma hana
á svölum stað fram á vorið, þá
fæst afskaplega fallegt páska-
skraut á vorin áður en plantað
er í sumarkörfuna. Nú, ef ein-
hver telur sig ekki hafa tíma
til að planta í hengikörfu þá
má kaupa þær tilbúnar með
plöntum og öllu í garðplöntu-
stöðvum.
BLOM
VIKUNNAR
331. þáttur
Umsjón Ágústa
Björnsdóttir