Morgunblaðið - 15.06.1996, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ 1996
MORGUÍJBLAÐIÐ
HASKOLABIO
SÍMI 552 2140
Háskólabíó
STÆRSTA BÍÓIÐ.
ALLIR SALIR ERU
FYRSTA FLOKKS.
1/7 /S /, I A /
/>’/7 A /\7AY/.l.Y.Y.-l
/>•/ 7 A A /A’ O/ /
S/. I/ / I.V S/í,
1//S/.
P R I
F E A R
INNSTI ÓTTI
Martin Vale (Gere) slægur lögfræðingur tekur að sér að verja
ungan mann sem sakaður er um morð. Málið er talið að fullu
upplýst. sakborningurinn var handtekinn ataður blóði
fórnarlambsins. En ýmislegt kemur í Ijós við rannsókn
málsins sem bendir til að drengurinn sé saklaus... EÐA
HVAÐ? Hörkuspennandi tryllir með mögnuðu plotti.
Aðalhlutverk: Richard Gere.
Sýnd kl. 2.45, 5.15, 7.15, 9 og 11.30. B.l. 16 ára.
ANSON
CODSÓGnilM ER
AÐ KOMA UPP Á
YFIRBORÐIÐ...
Sýnd kl. 4.45, 9 og 11
ALLIR LEI^WIR
sSÉ'IVI I FOTiBOLTA
I A BREIÐTJALDI
& ÓKEYPIS íhllM!!
96
14.00 SKOTLAND - ENGLAND
17.00 FRAKKLAND - SPÁNN
AÐGANGUR ÓKEYPIS
Innstí ótti
í Háskólabíói
RICHARD Gere og Laura Linney í hlutverkum
sínum í myndinni Innsti ótti.
að sér mál ungs manns sem sakað-
ur er um að hafa myrt biskup.
Málið er talið að fullu upplýst enda
var maðurinn handtekinn á flótta
frá morðsstaðnum útataður í blóði
biskups. En Martin er vanur að
fást við snúin mál og ýmislegt kem-
ur upp á yfirborðið sem áður var
hulið og hafa fleiri en færri óhreint
mjöl í pokahorninu. Þetta er
spennumynd af bestu gerð með
mögnuðum söguþræði og óvæntum
endi, segir í fréttatilkynningu. Þar
segir einnig: „Með hlutverk þess
ákærða fer hínn 26 ára gamli Edw-
ard Norton og er að mál manna
að drengurinn sýni snilldarleik.
Hefur frammistöðu hans verið líkt
við leik Dustin Hoffmans í „The
Graduate". Eru hamskiptin hans
við leikinn með ólíkindum og á hann
afar auðvelt með að breyta alger-
lega um persónu.“
HÁSKÓLABÍÓ hefur hafið sýning-
ar á myndinni Innsti ótti eða „Prim-
al Fear“. í þessari spennumynd fer
stórstjarnan Richard Gere með hlut-
verk Martins Vails, metnaðargjams
lögfræðings.
Lögfræðingurinn leitar að erfið-
um málum og vinnur oft sigur með
klækjum. Lögfræðingurinn tekur
Nýtt í kvikmyndahúsunum
Framtíðin er björt
Ljósmynd/Orri Þórðarson
GULLÝ á tvö lög á Drepni.
TONLIST
Gcisladiskur
DREPNIR
Drepnir, hafnfirsk safnplata.
Flytjendur eru Gullý, PPPönk,
Súrefni, Skoffín, Botnleðja, Dallas,
Jet Black, Stolía, Ham og Moskvítsj.
Lög og textar eru að mestu leyti
eftir liðsmenn sveitanna.
Draupnir gefur út. 1.399 kr.
SVOKALLAÐAR „bílskúrssveit-
ir“ eru frekar leiðinlegt fyrirbrigði.
Lítill tilgangur virðist vera í því að
æfa og æfa, gera nágrannana vit-
iausa og gefa aldrei neitt út. Því
ber að fagna framtaki ritstjórnar
skólablaðs Flensborgar, Draupnis,
en hún stóð að útgáfu geislaplötunn-
ar Drepnis. Með útgáfunni gefst
almenningi tækifæri til að kynna
sér gróskuna, sem sannarlega er
mikil, í hafnfirsku neðanjarðartón-
listarlífi um þessar mundir.
Fyrsta og seinasta lag geislaplöt-
unnar eru eftir Gullý, sem er fræg
í Hafnarfirðinum og viðar. Fyrra
lagið heitir Dararabbdíríbarei og er
einstaklega skemmtiiegt áheyrnar.
Seinna lagið, Bibbíllíbabbabúbú, er
ennþá betra. Greinilegt er að í Gull-
ýju leynast ómældir tónlistarhæfi-
leikar, sem því miður hafa ekki ver-
ið virkjaðir hingað til. Vonandi verð-
ur framhald á tónlistariðkun henn-
ar. Gullý flytur þessi lög ein að
hætti trúbadora með kassagítar í
hönd. Gaman væri að heyra lög
hennar með fullskipaðri hljómsveit.
Hljómsveitin PPPönk, með söng-
konuna Laufeyju Elíasdóttur í farar-
broddi, á þrjú lög á plötunni, Sur-
ferboy, Ormur og Stelpa. Tónlistina
er erfitt að skilgreina, helst má
kalla hana nýbylgju. Varla er um
söng að ræða hjá Laufeyju, heidur
tal, frásagnir og upphrópanir. Söng-
urinn er frekar fráhrindandi, en
hljómsveitin nær sér vel á strik á
köflum. Hún líður þó fyrir lélegan
hljóm, eins og reyndar flestar svéit-
ir á plötunni.
Súrefni á tvö lög. Tónlist sveitar-
innar er tölvugerð danstónlist og
gerir undirritaðan syfjaðan eins og
öll góð tónlist af því taginu. Sveitin
nær upp góðu „grúvi“ í lögunum
V.S.O.P. og Yoda.
Fyrir utan að líða fyrir lélegan
hljóm er ófrumleiki ,að sliga hljóm-
sveitina Skoffín. Hún er þó ágæt-
lega þétt, en sönginn hefði mátt
vanda betur, sérstaklega í viðlagi
lagsins Jellyfishes, en þar bætist við
frekar iaglaus rödd; hvort sem hún
er aðalsöngvarans eða ekki. Lagið
Lost In Music Part II er frekar leið-
inlegt.
Botnleðja á eitt lag á plötunni,
Uncontrollable Urge eftir Mark
Mothersbaugh. Lagið er ágætt og
flutningur góður. Hljómur er einnig
í betra lagi.
Ég verð að viðurkenna að ég get
ekki greint áhrifavalda sveitarinnar
Dallas. Einna helst heyrist mér að
tónlist sveitarinnar sé blanda af
popptónlist níunda áratugarins og
nýbylgju. Athygli mína vakti góður
bassaleikur, enda er hljómsveitin vel
þétt. Liðsmenn Dailas mættu þó
vanda sig betur við lagasmíðarnar,
sem rísa aldrei mjög hátt. Besta lag
þeirra af þremur er 50 jeunes fílles,
sem er þó frekar einhæft.
Gunnar Bjarni Ragnarsson, fyrr-
verandi gítarleikari Jet Black Joe,
á besta lag plötunnar, We Come In
Peace. Hann kemur nú fram undir
nafninu Jet Black. Lagið er fram-
sæKið, um leið og það byggir á
göiplum grunni, enda svífur andi
síðari hluta sjöunda áratugarins og
fyrri hluta þess áttunda yfír vötnum.
Gunnar spilar á öll hljóðfæri, nema
trommur, en
„Gulli, bróðir
Kidda“ sér um
trommuleik
samkvæmt
bæklingi. Gít-
ar-, hljóð-
gervla- og
bassaleikur er
mjög góður og'
hljómur ásætt-
anlegur.
Stolía á lög-
in Geðveiki og
Bananas, sem
bæði eru mjög
skemmtileg.
Einkanlega er
notkun þver-
flautunnar eftirtektarverð. Bassa-
leikur er góður og fönkaður,
trommuleikur og gítarleikur sömu-
leiðis með ágætum. Gaman verður
að fylgjast með sveitinni í framtíð-
inni.
Sú sáluga sveit, Ham, leggur tii
tónleikaupptöku lagsins Airport og
varla þarf að fjölyrða um þéttieika
og ágæti þeirrar sveitar.
Önnur sálug sveit og öllu óþekkt-
ari, Moskvítsj, á lögin Bumban og
Reykjavíkurpakk. Söngur Gísla
Árnasonar í því fyrrnefnda minnir
töluvert á söng Siguijóns söngvara
Ham, en bæði lög eru ágætis
keyrslurokk.
Bæklingur er einstaklega vel
heppnaður. Framhlið hans er einföld
og látlaus og fátt er um stafsetning-
ar- og prentviliur í innri síðum hans.
Aðdáun vakti að fyrir neðan þakka-
listann er liðsuppstilling enska
knattspyrnuliðsins Manchester Un-
ited.
Ljóst er að um hálfgerðar
„demó“-upptökur er að ræða hjá
flestum listamönnunum á þessari
plötu. Eins og fyrr sagði er hljómi
almennt ábótavant, en það breytir
því ekki að framtíðin er björt í hafn-
firsku tónlistarlífi. Margt er vel gert
á þessari geislaplötu og engin
ástæða er til að ætla annað en flest-
ir þessir tónlistarmenn eigi eftir að
bæta sig í framtíðinni, enda er ferill-
inn vonandi rétt að hefjast.
ívar Páll Jónsson