Morgunblaðið - 25.02.1997, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 1997 45
HULDA
ÞÓRÐARDÓTTIR
ELÍN KARÍTAS
BJARNADÓTTIR
+ Hulda Þórðardóttir fæddist
á Miðhrauni í Miklaholts-
hreppi 20. júní 1932. Hún lést
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 14.
febrúar síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá Bústaða-
kirkju 21. febrúar.
Elsku mamma mín, nú er komið
að því að kveðja í bili.
Þegar ég var ellefu mánaða kom
ég í fóstur til þín og pabba og frá
þeim tíma hafið þið verið pabbi og
mamma og svo verður víst alltaf.
Þú kenndir mér bænir, lestur,
skrift og reikning við eldhúsborðið
í Miðgarði á meðan þú varst að
sauma, skrautrita eða teikna og
mála.
Einnig kenndir þú Huldu dóttur
minni það sama. Börnunum mínum
sex hefur þú verið besta amma sem
til er og eiga þau öll góðar minning-
ar um þig.
Halldór, Ragnar, Þórólfur, Gústi
og Elli tala um það þegar amma
var að spila á gítar fyrir þá fyrir
tæpu ári og syngja. Þau eru víst
ófá lögin sem þeir kunna sem amma
söng.
Það er líka talað um það hér
þegar farið var í beijamó með
ömmu og líka þegar við komum til
íslands fyrsta febrúar síðastliðinn
og heimsóttum ömmu á spítalann
og amma ætlaði að láta sér batna
og koma heim. Ellefta febrúar fór-
um við svo hingað heim frá ís-
landi. Fjórtánda febrúar fengum við
svo að vita að baráttu þinni væri
lokið.
Allan tímann sem þú háðir þína
baráttu við sjúkdóm sem enginn
getur læknað, þá var aldrei neitt
að þér. Þú kvartaðir aldrei en ætlað-
ir bara að láta þér batna. Ef ég
ætti að rekja ævisögu þína þá tæki
hún aldrei enda.
Þegar ég ákvað að skilja við
manninn minn fyrrverandi fékk ég
húsaskjól hjá þér með sex börn og
það þótti þér sjálfsagður hlutur.
Ég he!d að það séu fáir sem
hafa komist með tærnar þar sem
þú hafðir hælana og þú varst klett-
urinn í fjölskyldunni, til þín var allt-
af hægt að leita með hvað sem
var. Oft óska ég þess að ég hefði
brot af þínum viskubrunni.
Gústi og Elli tala um að nú sé
amma engill hjá Guði á fallegu skýi
og horfi á okkur.
Þú kemur alltaf til með að lifa í
minninguni hjá okkur.
Ég og öll mín börn þökkum þér
fyrir öll yndislegu árin og alla sam-
veruna og biðjum Guð að geyma
þig fyrir okkur öll.
Valgerður Kristjáns.
Elsku amma mín, nú skilja leiðir
okkar í þessum heimi.
Þegar ég hugsa til baka, hugsa
ég um öll þau skipti sem ég sat hjá
þér, talaði við þig um heima og
geima ojg lærði um leið svo ótal
margt. Eg held að það sem ég hef
lært á mínum sextán árum eigi ég
að mestu leyti þér að þakka.
Ég man eftir því þegar þú sast
í eldhúsinu í Hæðarbyggðinni og
málaðir blóm og landslag og hvað
ég naut þess að horfa á þig búa til
málverk og kenna mér að teikna
um leið. Einnig man ég eftir því
þegar við áttum heima á Patreks-
firði og þið afi unnúð í Kaupfélag-
inu og þá varst þú vön að sitja með
mig, sex ára gamla, í fanginu, þeg-
ar lítið var að gera og kenna mér
að lesa. Þú varst alltaf snillingur í
höndunum og kenndir mér að
pijóna og sauma og búa til púða
með allskonar myndum. Ekki er
hægt að gleyma því þegar þú sast
hjá mér á kvöldin og söngst fyrir
mig hvert lagið á fætur öðru þang-
að til ég sofnaði eða sagðir mér
sögur af Ingibjörgu langömmu og
Þórði langafa eða bernsku þinni.
Eða þegar hálskirtlarnir og nefkirtl-
arnir voru teknir úr mér, þar varst
þú við hlið mér og hélst vernd-
arhendi þinni yfir mér allan tímann.
Svo má ekki gleyma því þegar ég
fór í ferðalagið með ykkur afa
kringum landið. Þar gerðist margt,
til dæmis þegar rúðuþurrkurnar
fóru af stað í glaða sólskini og þeg-
ar hlífðarpannan undan bílnum
losnaði, hlóst þú að öllu saman og
hafðir gaman af. Þegar ég útskrif-
aðist síðastliðið vor úr barnaskóla
sagðir þú við mig að nú værir þú
búin að gera þitt, ala upp þijú börn
og einnig mig, litla barnið á heimil-
inu. Þú sagði mér að ég hefði verið
bæði sólargeisli ömmu og afa og
einnig dóttir ykkar að vissu marki,
venga þess að ég hefði fæðst hjá
ykkur, verið skírð hjá ykkur, byijað
í skóla hjá ykkur, fermst hjá ykkur
og útskrifast úr barnaskóla hjá
ykkur. Ég vildi óska að þú gætir
verið viðstödd þegar ég útskrifast
sem fatahönnuður eftir þijú og
hálft ár vegna þess að ég veit að
það hefði glatt þig að vera við-
stödd, en vegir Guðs eru órannsak-
anlegir.
Ég ætla að kveðja þig, elsku
amma mín, Guð geymi þig. Hvíl í
friði.
Ingibjörg Hulda Tove
Markhus.
+ Elín Karítas Bjarnadóttir
fæddist á Akranesi 11. febr-
úar 1917. Hún lést á Landspítal-
anum 16. febrúar síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Grensáskirkju 24. febrúar.
Þegar ég minnist kærrar vinkonu
Elínar Bjarnadóttur í örfáum orð-
um, koma mér i hug orð Páls post-
ula til Filippímanna: „Verið ávallt
glaðir í Drottni, ég segi aftur verið
glaðir. Ljúflyndi yðar verði kunnugt
öllum mönnum. Drottinn er í nánd.
Verið ekki hugsjúkir með neitt held-
ur gjörið í öllum hlutum óskir yðar
kunnar Guði með bæn og beiðni
ásamt þakkargjörð."
Þessa gleði átti hún samfara
trúnni i svo ríkum mæli. Kynni
okkar Elínar voru löng. Hún var tíu
árum eldri en ég. A þeim árum
þegar ég var að alast upp á Skagan-
um þekktu allir alla. Eg man svo
vel eftir því hvað ég, sem krakki,
dáðist að glæsileika Elínar og lang-
aði til að likjast henni. Á unglings-
árum mínum kynntist ég Elínu vel.
Hún var þá gift kona með lítil böm
og bjó í Borgartúni fyrir innan
Akranes. Stundum á góðviðrisdög-
um gengum við nokkrar vinkonur
inn að Borgartúni til þess að heim-
sækja Elínu og eiga með henni
stund um lestur Guðs orðs. Síðar
eftir að ég giftist bjuggum við báð-
ar í nokkur ár við Heiðarbrautina,
þar til Elín fluttist með fjölskyldu
sína til Hafnarfjarðar. En við tókum
upp þráðinn aftur er ég fluttist með
fjölskyldu mína til Reykjavíkur fyr-
ir rúmum þijátíu árum og hún þá
einnig búsett í Reykjavík. Bar þá
fundum okkar oft saman. Það var
ávallt uppörvandi að vera í nærveru
Elínar, glaðværð hennar var smit-
andi og frásagnarhæfileikar hennar
nutu sín vel í hópi vina. Hún átti
svo margt að gefa. Mér er ógleym-
anleg ferðin okkar til sólarlanda þar
sem við héldum upp á stórafmælin
okkar, sem voru með þriggja daga
millibili. Samveruna þar og allar
aðrar gleðistundir með henni geymi
ég_í sjóði minninganna.
í lífi Elínar skiptust á skin og '
skúrir. Sjúkdóma og ýmsa erfið-
leika þurfti hún að glíma við. En
það var einmitt þá sem hún sýndi
hvað best, hvem mann hún hafði
að geyma. Hún átti bjargfasta trú
á Frelsarann og vissi hvert hún
átti að leita, hún kunni að gera
óskir sínar kunnar Guði í öllum hlut-
um. Þess vegna tókst henni að bera
höfuðið hátt og mæta með reisn
því sem að höndum bar. Hún átti
miklu bamaláni að fagna. Hún var
góð móðir og uppskar ríkulega af
því sem hún sáði í hjörtu barna
sinna. Hún var umvafín kærleika
þeirra og umhyggju alla tíð og ekki
síst þegar kraftarnir vom þrotnir.
Elín fór aldrei í felur með trú
sína, hún varð að segja öðrum frá
því sem hún átti í trúnni á Jesú
Krist, Hann var hennar leiðarljós í
lífinu. Sátt við Guð og menn kvaddi
hún þennan heim og fór á fund
Frelsara síns.
Öllum ástvinum Elínar votta ég
og fjölskylda mín innilega samúð
og bið þeim blessunar Guðs um
ókomin ár.
Blessuð sé minning mætrar konu.
Sveinbjörg H. ^
Arnmundsdóttir.
SIGURÐUR
JÓNSSON
+ Sigurður Jónsson fæddist á vallalaug og í litlu búðina á Stein-
Núpi undir Vestur-Eyja- um.
fjöllum 15. október 1934. Hann
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
9. febrúar síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Stóradals-
kirkju 15. febrúar.
Sigurður bóndi er allur og er það
með trega og miklum söknuði sem
ég kveð hann í hinsta sinn. Ég
dvaldi nokkur sumur sem unglingur
hjá þeim Sigga og Mörtu á Selja-
landi og má segja að kynni mín af
þeim og sveitinni allri hafi haft af-
gerandi áhrif á mig til frambúðar.
Á þessum tíma er einstaklingurinn
mjög móttækilegur og upplifanir
stórbrotnar samkvæmt því. Dvöl í
sveit myndar mikilvægt mótvægi
við hraða borgarinnar, hávaðann,
ofgnóttina og ofverndun fjölskyldu.
Hvað mig varðaði var mikilvægt
að koma í sveit föður míns, feta í
fótspor hans og kynnast sveita-
störfum.
Hjá Sigga og Mörtu lærði ég að
meta hluti á annan hátt en áður,
skoða frá mismunandi sjónarhorn-
um, bera virðingu fyrir því sem
landið gefur af sér og umgangast
land og dýr með virðingu. Sveita-
dvölin varð einnig til þess að ég
upplifði fjölskyldu og foreldra mína
á nýjan hátt, fjölskyldubönd styrkt-
ust. Tíðar heimsóknir þeirra til mín
með lesefni og gotterí voru ómetan-
legar og ógleymanlegt þegar hers-
ingin kom að sunnan og sló upp
tjaldhúsi í túnfætinum.
Vistin hjá Sigga og Mörtu var í
alla staði hin besta enda störfin
margbreytileg og atlæti gott. Glað-
værð og vinarþel ríkti einatt og
átti Sigurður marga vini í sveit-
inni. Á kvöldin og um helgar var
því oft mannmargt á bænum og
glatt á hjalla. Þegar vel lét og tími
gafst til var farið í heimsóknir um
sveitina og jafnvel austur í Selja-
Eftir að sveitadvölinni lauk heim-
sótti ég Seljaland oft, fyrst í fylgd
vina og vinnufélaga á leið um land-
ið, síðar með konu minni Fjólu og
nú undanfarin ár með börnin. För-
um við þá fjölskyldan til að hitta
vini okkar, kíkja á kálfana og fylgj-
ast með sauðburði, slætti eða fjár-
rekstri. Á Seljalandi hefur okkur
ávallt verið vel og vinalega tekið
og hefur vinskapur okkar styrkst
og vaxið með árunum. Minnisstæð
er ferð okkar austur sl. vor en þá
fór Siggi með okkur út í fjárhús
og gáfu börnin heimalningunum
mjólk að drekka með hans hjálp.
Síðastliðið haust, stuttu eftir að
+ Sigríður Þórðardóttir
fæddist í Hraunsmúla í Kol-
beinsstaðahreppi 15. septem-
ber 1907. Hún lést á Elliheimil-
inu Grund 10. febrúar síðastlið-
inn og fór útför hennar fram
frá Fríkirkjunni í Reykjavík 19.
febrúar.
Elsku amma, við munum þá tíma
á Feijubakkanum hvað þú varst
ég hóf störf á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur, tók ég á móti Sigurði bónda
vegna veikinda sem staðið höfðu í
nokkrar vikur og ekki látið undan
meðferð. Þá vaknaði grunur um að
undirliggjandi gæti verið alvarlegri
sjúkdómur og var sú raunin. Sigurð-
ur háði stutta en hetjulega baráttu
og var ég þeirra forréttinda aðnjót-
andi að geta verið hjá honum og
Mörtu síðustu dagana.
Laugardagskvöldið 8. febrúar
áttum við stund saman sem líður
mér ekki úr minni. Þó ljóst væri
að hveiju stefndi kom kallið fyrr
en margan grunaði. Missirinn er
mikill og sár. Fyrir okkur sem
þekktum Sigga og nutum samvista
hans síðustu dagana er eftir á að
hyggja ákveðinn feginleiki að stríð-
ið varð þó ekki lengra.
Innilegar samúðarkveður til ykk-
ar, Marta, Auður og Björgvin sem
og annarra aðstandenda.
Helgi Hafsteinn Helgason.
alltaf tilbúin til að taka á móti okk-
ur opnum og hlýjum örmum. Það
var öryggið og umhyggjan sem lað-
aði okkur að þér. Við sjáum svo
eftir þér og við vitum að þú ert á
góðum og hlýjum stað því það er
það sem þú skildir eftir þig, og þú
átt alltaf stað í hjarta okkar og
munum við halda fast í minninguna
um þig, elsku amma.
Egill, Kristján og Július.
Lokað
Vegna útfarar GUÐMUNDAR SVEINSSONAR,
fyrrv. skólameistara F.B., verður skólinn lokaður
miðvikudaginn 26. febrúar nk. frá kl. 12.00-16.00.
Fjölbrautaskólinn f Breiðholti.
Skólameistari.
SIGRÍÐUR
ÞÓRÐARDÓTTIR
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐJÓN JÓNSSON,
Aðalgötu 5,
Keflavík,
lést sunnudaginn 23. febrúar á Sjúkra-
húsi Suðurnesja.
Solveig Ólafsdóttir,
Guðrún Ólöf Guðjónsdóttir, Þorsteinn Árnason,
Jón Ágúst Guðjónsson, Ragnheiður Guðbjörg Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
*
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
EINAR MALMQUIST
lést á Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri,
23. febrúar.
Guðbjörg Malmquist,
Ása Malmquist,
Einar Fr. Malmquist,
Gunnar Malmquist,
Úlfar Malmquíst,
Gunnar M. Gunnarsson
og fjölskyldur.
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem
sýndu okkur hlýhug og samúð við and-
lát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
NIKULÁSAR MAGNÚSSONAR,
Völvufelli 48,
Reykjavík.
Vilborg Jónatansdóttir,
Finnur Nikulásson, Edda Þorvaldsdóttir,
Gunnar Nikulásson, Gro Tove Sandsmark,
Anna Nikulásdóttir, Jóhann Filippusson,
Kristján Nikulásson, Katrin Guðlaugsdóttir
og barnabörn.