Morgunblaðið - 05.12.1997, Qupperneq 64

64 FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær dóttir okkar og systir,
BRYNHILDUR MAGNÚSDÓTTIR,
Oddgeirshólum,
sem andaðist á Landspítalanum miðviku-
daginn 26. nóvember, verður jarðsungin frá Sel-
fosskirkju laugardaginn 6. desember kl. 13.30.
Margrét Einarsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Harpa, Elín og Einar.
+
Okkar ástkæri
GUÐMUNDUR ERASMUSSON,
Syðri-Fljótum,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju í Meöallandi laugardaginn 6. des-
ember kl. 14.00.
Bilferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 9.30 árdegis.
Systkini og frændsystkini.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ANNA ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR
frá Miðkoti,
sem lést sunnudaginn 23. nóvember, verður
jarðsungin frá Akureyjarkirkju, Vestur-Landeyj-
um, laugardaginn 6. desemberkl. 13.00.
Sætaferðir verða frá B.S.Í. kl. 10.30.
Tómas Kristinsson,
Sigríður Kristinsdóttir, Haraldur Brynjóifsson,
Guðlín Kristinsdóttir, Kristján B. Guðjónsson,
Karl Kristinsson, Bjarndís Friðriksdóttir,
Ásdís Kristinsdóttir, Þórir Ólafsson,
ömmuböm, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Ástkær móðir okkar, stjúpmóðir og tengda-
móðir,
ÁSTA JÚLÍA BJÖRNSSON
fædd Árnadóttir,
sem lést á Landakotsspítala að kvöldi fimmtu-
dagsins 27. nóvember, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 5. desem-
ber, kl. 15.00.
Oddur J. Bjarnason, Bergljót
Öm H. Bjarnason,
Halldór Á. Bjarnason, Áslaug Kirstín Ásgeirsdóttir,
Gunnar Bjarnason, Sigríður Bima Bjömsdóttir,
Valdimar H. Jóhannesson,
Bjöm H. Jóhannesson.
Jónsdóttir,
ERLINGUR
PÁLMASON
Erlingpir
Pálmason fædd-
ist á Hofi í Amar-
neshreppi 4. ágúst
1925. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
26. nóvember síð-
astliðinn.
Foreidrar hans
voru Pálmi Magn-
ússon, f. 2.4. 1882,
d. 15.5. 1928, og
Elín Indriðadóttir,
f. 5.2. 1890, d. 7.3.
1972. Við lát föður
síns fluttist hann
tveggja ára að aldri að Þrastar-
hóli í sömu sveit og ólst þar upp
hjá hjónunum Þórhalli As-
grímssyni og Sólveigu Sigur-
jónsdóttur. Erlingur var næst-
yngstur systkina, en þau voru
Indriði, f. 18.12. 1910, d. 5.5.
1964; Soffía, f. 13.3. 1912, d.
5.2. 1995; Bjami, f. 14.8. 1914,
d. 31.7. 1994; Jakob, f. 28.11.
1915; Elínbjörg, f. 14.6. 1917,
d. 12.10.1979, Jón, f. 15.8.1918;
Sigríður, f. 21.5. 1921, Gunn-
laugur, f. 28.2. 1923; og Pálmi,
f. 10.11. 1927.
Hinn 8. maí 1948 kvæntist
Erlingur Fjólu Þor-
bergsdóttur, f.
21.10. 1922. For-
eldrar hennar vom
Þorbergur Am-
grímsson, f. 8.8.
1893, d. 15.8. 1971,
og Soffía Gunn-
laugsdóttir, f. 3.1.
1903, d. 4.2. 1986,
sem bjuggu síðustu
árin á Syðri-Reist-
ará í Amarnes-
hreppi. Börn Erl-
ings og Fjólu eru
Halldór Pálmi, f.
15.9. 1947, maki
Gerður Kristjánsdóttir; Berg-
þór, f. 30.1. 1953, maki Heiðdís
Þorvaldsdóttir; og Ema, f. 10.4.
1955, maki Hjörtur Gíslason.
Barnabörn em 12 og bama-
barnabörn fjögur.
Erlingur hóf störf í lögregl-
unni á Akureyri 13. maí 1948
og starfaði þar til 1995 er hann
lét af störfum fyrir aldurs sak-
ir, fyrst sem almennur lög-
regluþjónn, síðan varðstjóri og
síðustu 14 árin sem yfirlög-
regluþjónn.
Utför Erlings fór fram frá
Akureyrarkirkju 4. desember.
Það var um vorið 1964 þegar
ég hóf störf hjá lögreglunni á
Akureyri að kynni okkar Erlings
hófust. Eg var þá bamungur en
hann fullorðinn og reyndur lög-
reglumaður og annar af tveimur
varðstjórum lögreglunnar. Hann
eins og aðrir sem þá voru starf-
andi tók mér vel.
Á þessum tíma var Erlingur
mikið hraustmenni og af honum
fóru ýmsar sögur. Sagt var að
fáir af þeim sem við þurftum að
hafa afskipti af vildu reita hann
til reiði, og algengt var að menn
sem oftast beittu mótþróa við
handtökur, gerðu það ekki þegar
Erlingur var á vaktinni. Hann hóf
ungur störf hjá lögreglunni þegar
starfíð var í mótun og starfsskil-
yrði voru oft erfið. Lögreglumenn
á Akureyri voru fáir og aðbúnaður
þeirra ekki eins og hann er orðinn
í dag. Nauðsynlegt var að menn
stæðu saman því nálægð hvers
við annan og vináttan gat fleytt
þeim yfir erfiðustu hjallana í starf-
inu. Eg hef skynjað það við að
kynnast þessum frumkvöðlum
löggæslunnar hvað þessir hlutir
voru mikilvægir í starfinu og þá
sérstaklega vináttan milli vinnu-
félaga og ekki síður við þá sem
þeir þurftu að vera að hafa af-
skipti af. Á þessum árum var ekki
um neina áfaliahjálp að ræða og
þess vegna þurftu lögreglumenn-
irnir að taka heim með sér þann
hluta starfsins sem fólst í áhyggj-
unum af því sem fyrir hafði kom-
ið. Hefur það eflaust oft reynt á
eiginkonu og fjölskyldu. Erlingur
valdi sér það ævistarf að þjóna
fólki og þá um leið húsbændum
sínum. Fyrst var hann starfsmað-
ur Akureyrarbæjar en lögreglu-
menn voru þá bæjarstarfsmenn
en síðan eftir að löggæslan flutt-
STEFÁN GÍSLASON OG
GUÐLA UG KA TRÍN
KRISTJÁNSDÓTTIR
+
Þökkum af alhug samúð og vináttu við and-
lát og útför föður okkar og tengdaföður,
HAUKS ÞORSTEINSSONAR
rafvirkjameistara.
Valgerður Hauksdóttir, Níels Rask Vendelbjerg,
Þorsteinn Hauksson, Steinunn Sigurðardóttir,
María G. Hauksdóttir, Steinar Guðsteinsson,
bamabðrn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður míns og tengdaföður,
ÁSGEIRS KRÖYER,
Krummahólum 4.
Fyrir hönd vandamanna,
Anton Kröyer,
Elín Hekla Klemenzdóttir.
+ Stefán Gíslason
var fæddur á
Meðalnesi í Fellum
1. apríl 1909. Hann
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi 26.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Bergljót Jóns-
dóttir og Gísli Sig-
fússon bóndi á Með-
alnesi. Þau eignuð-
ust níu börn en eitt
þeirra lést á unga
aldri.
Guðlaug Krist-
jánsdóttir var fædd í Reykjavík
11. mars 1909. Hún lést 5. des-
ember 1982. Foreldrar hennar
voru Ingibjörg Jónsdóttir og
Kristján Jóhannesson skósmið-
ur. Stefán og Guðlaug voru
Á fjórða áratugnum fékk hann
land í Kópavogi sem hét Kópavogs-
blettur 100 og tilheyrði Seltjamar-
neshreppi. Þar reisti hann hús sem
hlaðið var úr hrauni úr Hafnar-
fjarðarhrauni. Húsið var vel og
fagmannlega unnið. Það stendur
enn og veggir þess eru enn heilir
og sprungulausir. Kópavogur var
lítt byggður á þessum árum. Aðal-
gefin saman 16. desember 1936.
Þau voru með þeim fyrstu sem
fluttust alfaríð í Kópavog.
Útför Stefáns fer fram frá
kapellu Fossvogskirlqu í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
lega voru sumarbústaðir og svo
býli. Árið 1939 flutti hann inn í
þetta nýja heimili með sinni góðu
konu Guðlaugu og fósturdóttur
þeirra Helgu. Þau skýrðu húsið sitt
Hraunprýði.
Fyrstu árin voru ekki auðveld
fyrir þessa nýju frumbyggja því þá
var hvorki komin vatns- eða raf-
veita og engin verslun. Stefán og
ist yfir á ríkið varð hann eins og
aðrir ríkisstarfsmaður.
Þegar hann lét af störfum fyrir
aldurs sakir voru árin í lögreglunni
orðin rúmlega fjörutíu og sex og
er það örugglega með því lengsta
sem lögreglumenn hafa starfað.
Skipta má starfstímanum í þrjú
tímabil. Fyrst sem nýliði í lögregl-
unni og um leið undir stjórn og
leiðsögn eldri og reyndari lögreglu-
manna. Næst var varðstjórinn, sem
nú þurfti að fara að leiðbeina og
stjóma. Síðustu fimmtán árin voru
í stöðu yfirlögregluþjóns í lögreglu-
liðinu, en sú staða er öðruvísi en
hinar fyrri á flestan hátt. Þessi
tæplega hálfrar aldar ferill hans í
Iögreglunni var farsæll og við sam-
starfsmenn þökkum leiðsögnina og
vinskapinn og vonumst til að hon-
um famist vel á nýjum leiðum sem
hann nú hefur lagt út á.
Erlingur starfaði að félagsmálum
lögreglumanna og var m.a. formað-
ur Lögreglufélags Norðurlands, og
var síðan í Lögreglufélagi Akur-
ejTar og er heiðursfélagi þess. Þá
starfaði hann í Félagi yfírlögreglu-
þjóna og var heiðraður af þeim á
sjötugsafmæli sínu. Þá sat hann
þing hjá Landssambandi lögreglu-
manna og einnig hjá BSRB. Á síð-
asta ári var Erlingur heiðraður af
Landssambandi lögreglumanna fyr-
ir mikil og góð störf.
Erlingur var gæfumaður í einka-
lífí sínu og hann og Fjóla eigin-
kona hans sköpuðu bömum sínum
fallegt heimili og traustan sama-
stað. Börnin og baranbömin vom
honum alltaf hugföst en svo var
einnig um heimahagana í Arnar-
neshreppi. Erlingur las mikið af
bókum og var einstaklega fróður
um menn og málefni og ekki síður
um þjóðlega hætti. Hann var mik-
ill hagyrðingur og eftir hann liggja
margar góðar vísur og kvæði.
Hann átti það til að senda okkur
samstarfsmönnum stöku við hin
ýmsu tímamót og urðu flestar
þeirra vinsælar okkar á meðal.
Ég var náinn samstarfsmaður
Erlings um árabil hér í lögreglunni
á Akureyri og var mikill vinskapur
með okkur. Ég vil fyrir mína hönd
og fjölskyldu minnar þakka Erlingi
góð kynni, samstarf og mikinn vin-
skap, og við biðjum fyrir velferð
Fjólu, bama þeirra, tengda- og
bamabama. __
Olafur Ásgeirsson.
Guðlaug tóku virkan þátt í upp-
byggingu félagslífs í Kópavogi.
Stefán var einn af stofnendum
Framfarafélags Kópavogs og Guð-
laug var stofnfélagi ýmissa félaga
þar á meðal Kvenfélags Kópavogs
og þar var seinna stofnaður Líknar-
sjóður Áslaugar Maack og það var
Guðlaug sem teiknaði merki sjóðsins
sem ennþá er notað. Hún var í sókn-
amefnd Kópavogs sem vann að
byggingu Kópavogskirkju og fékk
að upplifa að kirkjan reis og hún
tók þátt í vígslu hennar.
í desember 1950 komu saman á
heimili þeirra hjóna nokkrir vinir
þeirra sem höfðu áhuga á andleg-
um málum ásamt Gretari Fells og
konu hans. Þar var stofnuð „Guð-
spekistúkan Fjóla“ sem starfar enn
og var Guðlaug kosin formaður og
gegndi hún því starfi meðan heilsan
leyfði.
Stefán sýndi þessu mikinn áhuga
og lá ekki á liði sínu að styrkja
þessa starfsemi sem best hann gat
og lét það oft ganga fyrir sínum
eigin þörfum.
Guðlaug hafði yndi af listum og
málaði og saumaði mikið af falleg-
um myndum. Einnig spilaði hún
vel á píanó og Stefán hafði fallega
tenórrödd. Það voru mörg söng-
kvöldin sem þau héldu saman á
heimili sínu sjálfum sér og öðrum
til ánægju. Stefán söng einnig um
árabil í Karlakór iðnaðarmanna.
Þau voru einlægar hugsjóna-
manneskjur og allar þeirra stundir
fóru í að fegra og bæta mannlífið.
Þau voru í orðsins bestu merk-
ingu sannkristin.
Guðrún Hulda.