Morgunblaðið - 26.05.1998, Qupperneq 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 26. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MATTHILDUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Matthildur Guð-
mundsdóttir
fæddist í Hafnarfirði
18. janúar 1910. Hún
lést á Landakots-
spftalanum í Reykja-
vík 15. maí síðast-
liðinn. Hún var dóttir
Margrétar Jónsdótt-
ur (Gunnarssonar) í
Hafnarfirði og Sig-
urðar Sæmundssonar
prentara frá
Eskifirði. Kjörfor-
eldrar hennar voru
Guðrnundur Helga-
son, bæjargjaldkeri í
Ilafnarfirði, og kona hans,
Vigdís Þorgilsdóttir. Hálfsystk-
ini Matthildar í föðurætt voru
Inger og Karl og í móðurætt Jón,
Eva, Hanna, Vigfús, Anna, Stein-
unn, Stefán, og Þuríður Jóhanns
Tómassonar, skipstjóra í Hafn-
arfirði.
Matthildur giftist 21. júlí 1928
Garðari S. Gíslasyni, stórkaup-
manni, f. 20. september 1906 í
Reykjavík, d. 9. des.
1962. Foreldrar hans
voru Gísli Helgason,
verslunarmaður í
Reykjavík, og kona
hans, Valgerður
Freysteinsdóttir frá
Hjalla í Ölfusi. Börn
Matthildar og Garð-
ars eru: Guðmundur,
f. 17. okt. 1928,
kvæntur Ragnheiði
Ásgeirsdóttur,
Valdís, f. 18. nóv.
1929, eiginmaður 1.
Skapti Þóroddsson,
d. 1962, 2. Ríkarður
Steinbergsson, d. 1996; Vildís, f.
6. sept. 1933, gift Skúla Axels-
syni; Ragnheiður, f. 24. jan. 1936,
gift Rögnvaldi Ólafssyni, og Gísli
Magnús, f. 11. júlí 1945, í sambúð
með Bryndísi Björk Saikham. Af-
komendur Matthildar og Garð-
ars eru nú 54 talsins.
Útför Matthildar fer fram frá
Ðómkirkjunni í Reykjavfk í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þegar móðir mín er kvödd koma
þessar ljóðlínur Tómasar Guð-
mundssonar upp í hugann:
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir,sem ferðalag þetta þrá,
en þó eru margir sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.
En þó eru sumir sem láta sér lynda það
að lifa út’ í homi, óáreitör og spakir,
þvi það er svo misjafnt,
sem mennimir leita að,
og misjafn tilgangurinn,
semfyrirþeimvakir.
Kvæðið „Hótel Jörð“ var henni
einkar kært, sem mun bæði hafa
stafað af efni þess og boðskap sem
og tengist því, að faðir minn og
Tómas þekktust á yngri árum. Var
hann kærkominn gestur á heimili
foreldra minna.
ægsg iiiiÁRoe TÆKIFÆRISKORT
SegÖu hug þinn um leið og þú lætur gott af þér «5514400 ld6a-
<nT- \QTJ MUUVNHM

Þegar andlát
ber að höndum
/
Utfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
Fyrstu búskaparár sín, um og
eftir 1930, bjuggu ungu hjónin við
Austurstræti 14 í Reykjavík. I sama
húsi á neðstu hæð átti og rak Garð-
ar leigubifreiðastöðina Bifröst og
var bifreiðum raðað upp Austurvall-
armegin, sem þóttu nokkur tíðindi á
þeim tíma. Þá var bifreiðin ekki al-
menningseign.
A þessum árum tók hann einnig
virkan þátt i frjálsum íþróttum. I
þeim efnum hafði hann getið sér
gott orð í Winnipeg í Kanada þar
sem hann hafði dvalist við nám í
nokkur ár. Hélt hann áfram í íþrótt-
um eftir heimkomuna árið 1926. A
fyrstu búskaparárum foreldra
minna var því oft glatt á hjalla og
gestkvæmt á heimili þeirra. Því
kynntist ég betur eftir að þau flutt-
ust til Hafharfjarðar að Merkur-
götu 3, þar sem ég hafði verið í
fóstri hjá Vigdísi, ömmu minni, þar
til hún féll frá árið 1938.
Matthildur, móðir mín, hafði un-
un af tónlist og lék vel á píanó, en á
unga aldri hafði hún lært að spila.
Leikni sína í þeim efnum hafði hún
fyrir sig, en á fyrri árum átti hún
það til að leika undir þegar lagið var
t
Viðarkrossar á leiði
Vönduð smfði,
fuavarið og hvítmálað
sem endist mjög vel.
Varanlegir krossar.
Upplýsingar í símum
553 5929 og 553 5735
Stefánsblóm
Laugavegí 178
S; 561 0771
tekið. Að hafa píanó á heimilinu var
grundvallaratriði. Píanóleikur veitti
henni ómælda ánægju. Heimsmynd
þess fólks sem lifði mestan hluta
tuttugustu aldarinnar var gjörólík
því umhverfi sem nútímafólk býr í.
Það er sama hvert litið er. Mæli-
kvarðar og gildi voru allt önnur. I
byrjun aldarinnar þekktust varla
bifreiðar á Islandi. Framsýnir menn
þurftu að berjast fyrir lagningu
síma um landið. Konur höfðu ekki
kosningarétt og alþýðumenntun á
lágu stigi, svo nokkuð sé nefnt. Um-
hverfið var þröngt og lífskjör afar
mismunandi. Flestir sem bjuggu við
sjávarsíðuna, bjuggu við kröpp kjör.
Mótaði þetta að sjálfsögðu
lífsviðhorf fólks og setti sinn svip á
það. En með dugnaði og áræði ruddi
upphafskynslóðin brautina og það
fólk sem var á besta aldri um miðbik
aldarinnar, lagði endanlega þann
grunn sem við íslendingar byggjum
á. Það er með ólíkindum hversu vel
aldrað fólk á íslandi í dag hefur
mætt hinni miklu heimsbyltingu
sem orðið hefur á síðustu árum, í
samskiptum manna og þjóða. Með
ríkum skilningi og umburðarlyndi
gagnvart tímaleysi og hraða hinna
yngri, til þess að það gangi upp í
samskiptum kynslóðanna.
Fyrir móður mína og fólk fætt á
fyrstu tveim áratugum aldarinnar,
var það viðburður að fara frá Hafn-
arfirði til Reykjavíkur til að
heimsækja vini og ættingja. Hátíð-
legur dagur. Tekið var á móti gest-
um og gangandi með viðhöfn. Að
fara til útlanda, en þá var Kaup-
mannahöfn nafli alheimsins í augum
margra, var stórviðburður. Nú er
unnt að fara til helstu borga Evrópu
að morgni, sitja sinn fund eftir
hádegi og vera komnir heim að
kveldi. Hið efnislega bil milli
kynslóðanna er svo ótrúlegt að orð
fá vart lýst. En styrkur þess
aldraða fólks sem nú er að kveðja,
var meðal annars fólginn í sterkri
trú á hið besta í íslensku samfélagi.
Móðir mín tilheyrði þessari kynslóð.
Hún varðveitti ætfð sína bamatrú
og vegsamaði foreldra sína, Guð-
mund og Vigdísi, sem báru hana á
höndum sér. Hún var góð móðir,
blíð og hlý. Fyrir það og alla þá
gæsku sem hún lét okkur systkin-
um í té, er þakkað. Henni var annt
um hinn stóra bamabamahóp sinn,
en þegar þrekið og heilsan þvarr,
brast getan til að sinna þeim. Þá
átti hún einkar gott og kært sam-
band við tengdaböm sín.
Eigi er unnt að minnast Matthild-
ar móður minnar án þess að geta
þess hversu vinfóst og trygg hún
var æskuvinkonum sínum. Flestar
era horfnar yfir móðuna miklu. Ein
kær vinkona og heimilisvinur,
Vigdís Stefánsdóttir frá Fitjum í

Legsteinar
Lundi
, v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 554 4566
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfidrykkjur
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
u Simi 562 0200
riiiiiixxixr!
TlM.MimM sjflym
ÍMIMWHUUJI
flÓIÍL flOflC
ÍHTflUMNI • (flft
Upplýsingar í s; 551 1247
Skorradal, lifir enn, en við mjög erf-
iða heilsu. Ef Vigdís gæti tjáð sig,
veit ég að hún myndi biðja mig um
að færa ástarþakkir og kveðjur fyr-
ir svo til ævilanga samfylgd.
Síðustu ár ævinnar bjó Matthildur
í Furagerði 1. Þar leið henni vel. Síð-
ustu misseri átti hún við mikið heilsu-
leysi að stríða. En vegna sérstakrar
umönnunar starfsfólks Furagerðis 1,
gat hún dvalið svo til til hins síðasta á
heimili sínu. Það var henni ómetan-
legt. Astúð og velvilji starfsfólksins
til hennar var með þeim hætti að
seint verður fullþakkað. Þá viljum við
færa starfsfólki Landakotsspítala
þakkir fyrir góða umönnun síðustu
vikumar.
Við kveðjum móður okkar með
söknuði og þökkum fyrir elsku
hennar og ást. Matthildur, móðir
okkar, var ein af þeim konum sem
lifðu í kyrrþey. Með þeim hætti
kvaddi hún sátt við þennan heim í
fullvissu þess, að Ijósið myndi vísa
henni veginn til hins æðra.
Guðmundur H. Garðarsson.
Elsku fallega amma. Við viljum
minnast þín með nokkram orðum.
Við áttum margar góðar stundir
með þér sem munu ávallt lifa í
minningu okkar. Þó era það
skemmtilegu smáatriðin sem sitja
hvað mest eftir í huganum, eins og
t.d. það hve hugleikin kerti vora
þér, þá sérstaklega fjólublá, því það
var uppáhaldsliturinn þinn. Hjá þér
kviknaði kertaáhugi minn.
Svo var alltaf svo gaman hjá okk-
ur, þegar ég, nafna þín, spilaði upp-
áhaldslögin þín og þið tókuð undir,
og svo hreyfðir þú fallegu píanóf-
ingurna í takt við lögin, eins og við
Lille sommerfugl, Við tvö og blómið
og Til era fræ.
Okkur fannst þó skemmtilegast,
þegar þú sagðir okkur frá gömlu
dögunum í Köben og þegar þú varst
ung og fjörag og fórst á böll á Borg-
inni í glæsilegum kjólum með háa
silkihanska og fallega skartgripi, og
svo dansaðirðu alla uppúr skónum
eins og þér einni var lagið. Þú varst
tíguleg kona.
Amma, þú varst svo góð við okk-
ur. Okkur þykir svo vænt um þig.
Þú gafst okkur gott veganesti fyrir
lífið með þroskuðum viðhorfum þín-
um. Við söknum þín mikið. Þú munt
alltaf eiga sæti í hjarta okkar og
huga.
Sjáumst. Þínar
Brynja Valdís og
Matthildur Anna.
EINAR J.
GÍSLASON
+Einar Jóhannes
Gíslason fæddist í
Vestmannaeyjum 31.
janúar 1923. Hann
lést á Droplaugar-
stöðum í Reykjavík
hinn 14. maí síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Hvíta-
sunnukirkjunni Ffla-
delfi'u 22. mai.
Þegar ég minnist Ein-
ars J. Gíslasonar, er mér
efst í huga eftirfarandi
erindi úr Passíusálmum
séra Hallgríms Péturs-
sonar.
Jesús viil að þín kenning klár
kröftug sé, hrein og opinskár,
lik hvellum lúðurs h(jómi;
launsmjaðran öll og hræsnin hál
hindrar guðs dýrð, en villir sál,
straffast með ströngum dómk
Einar var án efa einn kröftugasti
og snjallasti predikari af Guðs náð
sem ísland hefur alið. Hann var afar
handgenginn Biblíunni og
Passíusálmunum og gat gripið niður í
þá við hvaða tækifæri sem var, og
virtist ekkert hafa fyrir því. Sama
máli gilti um Biblíuna. Hann fluttá
allar ræður sínar blaðalaust og
skreytti þær engu rósamáli. Hver
sem á hlýddi og skildi íslensku þurfti
ekki að fara í neinar grafgötur um
hvað hann var að fara. Sumum hefur
trúlega fundist nóg um berorðan og
beinskeyttan ræðustíl hans, en þeir
vora líka margir sem hlutu ævarandi
blessun og gæfu undir hinum
magnaða og innblásna ræðustóli
hans.
Það var jafnan háttur Einars að
beina máli sínu umbúðalaust til ein-
staklingsins og ávarpa hann í eintölu.
Og hann lét og leyfði Bibh'unni að
tala Það var hinn sterki
kjami í máli hans. Allar
ræður hans vora meira
og minna meitlaðar og
studdar Biblíulegum
sannindum og rökum.
Kennimenn hvar í flokki
sem er mættu taka hann
sér til fyrirmyndar í
þeim efhum og leggja
ríkari áherslu á boðskap
og kennivald Bibh'unnar.
Því bókin sú á ennþá
brýnt erindi við okkur
öll í dag sem einstak-
linga og þjóð. Þau sí-
gildu grunngildi og sú
forskrift sem Bibh'an gefur fyrir
heillaríku og farsælu mannlífi um
tíma og eilífð, hafa reynst traustustu
homsteinar í hverju siðmenntuðu
þjóðfélagi.
Það var sannarlega gæfa og Guðs
blessun fyrir íslensku þjóðina að eiga
Guðbrand biskup Þorláksson, sem
gaf okkur fyrstu Biblíuna á íslenskri
tungu árið 1584. Það var gæfa fyrir
Island að eiga mann á borð við meist-
ara Jón Vídalín sem gaf okkur
Vídalínspostillu. Það var einnig mikil
gæfa fyrir ísland að eiga séra Hall-
grím Pétursson sem gaf okkur
Passíusálmana. Og það var gæfa ís-
lensku þjóðarinnar að eiga kenni-
mann eins og Einar J. Gíslason sem
veigraði sér ekki við að boða hreint
og klárt Guðs Orð, syndurum til sálu-
hjálpar og eilífrar blessunar.
Mesta gæfa og auðlegð hverrar
þjóðar er að eiga shka menn og þjóna
sannleikans. Því þegar öUu er á botn-
inn hvolft er það aðeins Orð Drottins,
sem helst mun blessun valda.
Guð blessi minningu Einars J.
Gíslasonar. Guð blessi eftirlifandi
eiginkonu hans, Sigurlínu, böm hans
og bamaböm.
Hallgrímur S. Guðmannsson.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskKngur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali era
nefndar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvem látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-
4, miðað við meðalKnubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfundar era beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.