Morgunblaðið - 26.05.1998, Blaðsíða 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 26. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
HEFOfZ S/CELLTÁ jg þó /FTT7FOð \ |f[ H/4UÓ L/)0/}t OMD F/NOST 'þéfc ^jf
/U/6 S/OOSTU SJÖ5/CJPT/H 5£gt/) £ITT-
SB/tf É£ MBF H&OGT 1' ' //!//)£> Sl/AK/)
NANA/ j j SutfLr W£>
----------------/ J/ziN/i /
Yf\ uai þEssAk sTó/zNeJm/í
M Þazna Fye/e. noFÐ/ín... ?
3L
fBpy0vreMafrifo
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Hjúkrunarfræð-
ingar aftarlega
á launamerinni
Grettir
Ferdinand
Smáfólk
NO, I ALWAY5 U)ALK
AROUNP WITM A PI5H
IN MY MOUTH..
Hvað er þetta?
Ég geri því skóna að þú haldir að
það sé kvöldverðartími...
Nei, ég geng alltaf um með dall í
kjaftinum ...
WHAT'S
THI5?
Frá Nínu Bjömsdóttur:
HINN 1. júlí ganga hundruð hjúkr-
unarfræðinga út af sjúkrahúsunum
ef ekkert verður gert í launamálum
þeirra. Eg er ein af þeim. Nú er
verið að yfirfæra okkur í nýtt launa-
kerfi þar sem störf okkar eru skil-
greind: „Unnin undir ábyrgð og
stjórn annarra" (skilgreining á þeim
launaramma sem á að hola okkur
niður í). Þetta er hrein og klár
móðgun við hjúkrunarfræðinga, því
að við erum sjálfstæð stétt og ber-
um sjálfar ábyrgð á okkar verkum.
Það mætti halda að það væri
viðhorfið hjá þeim sem ráða því
hvað við höfum í kaup að við séum í
þessu starfi af hugsjón einni saman,
og því óþarfi að borga okkur í sam-
ræmi við ábyrgð og erfiði starfsins.
Það er ekki viðhorfið sem heldur
okkur ánægðum í starfi.
Fyrir þá sem ekki vita þá er
menntun hjúkrunarfræðinga 4 ár í
háskóla eftir stúdentspróf, og því
langflestar af þeim sem starfa nú
með umtalsverð námslán á bakinu.
Ég er ein af þeim. Ég sætti mig
ekki við þau sultarlaun sem ég hef í
dag. Ég sætti mig ekki við að sjá
loksins svart á hvítu hversu aftar-
lega á launamerinni hjúkrunar-
fræðingar eru. Til dæmis hafa allar
háskólamenntaðar heilbrigðisstéttir
svokallaða fasta óunna yfirvinnu
nema hjúkrunarfræðingar. Nú, þeg-
ar loksins er búið að draga það fram
í dagsljósið, fyllumst við enn meiri
eldmóði við að fá leiðréttingu á okk-
ar launum. Fáir bera jafn mikla
ábyrgð og við í starfi. Við erum að
vinna með mannslíf.
Mér fannst nauðsynlegt að fá að
fjalla stuttlega um þetta. Við erum
hreinlega búnar að fá nóg!
NÍNA BJÖRNSDÓTTIR,
hjúkrunarfræðingur á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur.
Þegar ljóði er breytt
Frá Auðuni Braga Sveinssyni:
HVERNIG er það, þegar ljóðum,
sem lærð hafa verið og sungin um
langt árabil, er allt í einu breytt, að
hluta til eða í heild? Ljóð, sem við
höfum heillast af og geymt í huga
okkar allt frá æskuárum, hafa allt í
einu skipt um ham, ef svo má að
orði komast.
Skal ég nú nefna dæmi þessa. I
ljóði sínu „Enn syngur vornóttin",
sem áður bar yfirskriftina „Sól-
skinsnætur“ og birtist upphaflega í
ritinu „Utvarpstíðindi", 18. hefti
1940, og ort fyrir það, lætur Tómas
Guðmundsson síðasta erindið hljóða
á þessa leið:
Ennþá á vogunum vomóttin skín,
vakir og syngur ástarljóð sín.
Blómgaður lundurinn bíður þín!
Þangaó ég hverf til að hvísla’ að þér:
Héðan af áttu’ ekki úr fanginu’ á mér
afturkvæmt, ástin mín!
í ljóðabókinni „Fljótið helga“,
sem út kom fyrii’ jólin 1950, er
síðasta erindi fyrrgreinds ljóðs
orðið þannig og andi þess allur ann-
ar, eins og hver lesandi hlýtur að
sjá:
Vaki ég enn meðan vomóttin sldn.
Veit mig þó bundinn annarri sýn.
Stundir, sem hníga í haustsins slóð,
láta við eyru mér andvökuhlj ótt.
Oðrum en þér flytur vorið í nótt
ilm sinn og ástarljóð.
Ég verð að segja, að mér finnst
eins og ljóð þetta hafi að nokkru
misst lit sinn og ljóma við þessa
breytingu, en ef til vill er það sann-
ara fyrir bragðið. Lífið skilur oft
eftir sig ör í sálum okkar. I síðasta
erindi ljóðsins kveður við annan tón
en upphaflega.
En sem sagt: Ég sakna uppruna-
legs lokaerindis þessa fagra ljóðs.
AUÐUNN BRAGI SVEINSSON,
Hjarðarhaga 28, Reykjavík.
Okur
Frá Eggerti Laxdal:
VINUR minn, sem er 76 ára, eða
eldriborgari eins og það er kallað,
þurfti að endurnýja gleraugu sín,
því að þau gömlu dugðu honum ekki
lengur.
Hann fór til augnlæknis, fékk
resept og hélt síðan í gleraugna-
verslun. Þar fékk hann sér ný gler-
augu, en hvað skyldi svona gripur
kosta? Jú, hann kostaði 40.000 kr.
Ég hringdi fyrir hann til Trygg-
ingastofnunar og spurði hvort þeir
greiddu eitthvað af kostnaðinum, en
fékk þau svör að Tryggingastofnun-
in greiddi ekkert í slíku tilviki. Dýr
skyldi Hafliði allur.
Hvernig á sjóndapurt fólk, sem á
enga peninga, eins og er hjá sjúkum
og öldruðum, að kljúfa slíkan
kostnað? Sannleikurinn er sá, að
fæstir hafa bolmagn til þess og geta
þar af leiðandi ekkert lesið og verða
utangátta í þjóðfélaginu. Hver
stjórnar þessu? Gleraugu til áður-
nefndra hópa eiga að greiðast að
fullu af Tryggingastofnuninni.
Hvernig á fólk með 12.000 kr. í
vasapeninga á mánuði að standa
undir þvílíku okri? Því verða alþing-
ismennirnir að svara.
EGGERT E. LAXDAL,
Box 174,810 Hveragerði.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.