Morgunblaðið - 13.09.1998, Blaðsíða 14

14 SUNNUDAGUR 13. SEPTEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
IÞROTTIR
KR-ingurinn Olga Færseth markahæst í kvennadeildinni í þriðja sinn
Martröð
mark
varðanna
egar markverðír í kvennaknatt-
spyrnunni fá martröð eru mest-
ar líkur á að Olga Færseth í KR
komi þar við sögu enda ekki að
ósekju - hún hefur verið iðin við
kolann í sumar og varð markahæst
þegar hún skoraði 23 mörk og varð
Islandsmeistari með liði sínu. Hún
gæti líka hreykt sér af mörgu öðru
- þó að það sé ekki henni líkt að
hreykja sér, hæglát og einbeitt - því
hún hefur þrívegis unnið gullskóinn
fyrir að skora flest mörk í kvenna-
deildinni, fjórum sinnum lyft ís-
landsmeistarabikar og einu sinni
sigrað í Bikarkeppninni. Þó er ekki
loku fyrir skotið að hún lyfti einum
bikar til viðbótar í sumar því um
næstu helgi fer fram úrslitaleikur-
inn í Bikarkeppni KSÍ og þar verð-
ur Olga eflaust tilbúin að hrella
markverði enn frekar. Morgunblað-
ið ákvað að spjalla við Olgu.
Olga er borin og barnfædd í
Keflavík og sleit þar barnsskónum,
eða öllu heldur íþróttaskónum, því
hún gat ekki látið sér knattspyrn-
una nægja - iðkaði meðal annars
badminton, frjálsar íþróttir og
handbolta þegar hún var á tólfta
ári. En 16 ára árið 1992 ákvað hún
að söðla um og gekk til liðs við
Blikastúlkur í Kópavoginum. „Mér
fannst gott að alast upp í Keflavík
en það var líka allt í lagi að fara
þaðan þvi ef ég ætlaði að spreyta
mig í fótboltanum lá beinast við að
fara í bæinn,“ sagði Olga og sagði
ekkert annað en fótbolta hafa komið
til greina. „Fótboltinn varð ofan á
því framtíðin er mest þar og best
staðið að öllum hlutum".
Yfirdrifið nóg að vera
bara í fótboltanum
Kvennaknattspyrnan
er á uppleið á íslandi
segir markadrottningin
Olga Færseth m.a. við
Stefán Stefánsson sem
ræddi við hana eftir að
hún fagnaði Islands-
meistaratitlinum annað
árið í röð með KR.
grein. „Þetta var orðið of mikið svo
að ég hætti í körfunni enda yfirdrif-
ið nóg að vera í fótboltanum."
Grípið tækifærið að
spila erlendis
En hugur Keflvíkings unga
stefndi hærra og 1996 hélt hún til
Bandaríkjanna til að stunda nám í
framhaldsskóla þar sem henni buð-
ust skólagjöld, skólabækur, fæði og
húsnæði gegn því að hún spilaði
knattspymu fyrir skólann. Dvölinni
ber hún góða sögu enda gekk liðinu
vel. „Mig langaði til að vera í eitt ár
úti og spila fótbolta yfir veturinn,"
sagði Olga og hvetur stöllur sínar
úr knattspymunni til að slá til ef
tækifæri býðst - jafnvel sækjast eft-
ir því. „Stelpurnar eiga að grípa
tækifærið og það er alveg eins gott
að fara í skóla þarna og hér heima.
Sextán eða sautján ára er ef til vill
of ungt - það er best að klára stúd-
entinn hér heima og fara svo út.“
Af hverju komum
við ekki fyrr?
Breiðablik virtist líka liðið til að
veðja á. Með því varð Olga íslands-
meistari árin 1992 og 1994 auk þess
að hrósa líka sigri í Bikarkeppninni
síðari árið en með henni spiluðu
nokkrar af bestu knattspyrnukon-
um landsins, Asthildur Helgadóttir,
Margrét Ólafsdóttir, Kristrún Lilja
Daðadóttir og Vanda Sigurgeirs-
dóttir svo að einhverjar séu nefnd-
ar. „Mér fannst ég byrja vel í deild-
inni og taka strax framfórum,"
sagði Olga en hún var þá 17 ára og
ef nota á mælikvarða á framfarir
má benda á að hún var markahæst í
deildinni það árið. Hún gat þó ekki
alveg sleppt hendinni af körfubolt-
anum, hafði spilað með Keflavík en
skipti yfir í Breiðablik 1995 og varð
Islandsmeistari með liðinu en það
varð síðasta árið hennar í þeirri
Olga segir kvennaknattspyrnu á
uppleið á Islandi. „Við fórum fyrst
að taka framfórum þegar Logi
Ólafsson var með kvennalandsliðið
1994, reyndar var það endurreist
1992 en það tók tvö ár að komast í
gang og fá inn meiri metnað og
sjálfstraust hjá stelpunum. Það
voru ungar stelpur að koma inn og
Loga tókst að blanda vel saman
reynslumiklum leikmönnum og nýj-
um,“ segir Olga. „Síðan hefur þró-
unin verið góð og ég er bjartsýn á
framhaldið enda hefur knattspyrn-
an tekið framförum eins og sést í
sumar. Liðin eru betri og fleiri, sem
þýðir að leikirnir verða sífellt erfið-
ari og það skilar sér til reyndara
landsliðs. Ég hef líka heyrt í sumar
að karlarnir í Vesturbænum, sem
bara hafa komið til að sjá strákana
Morgunblaðið/Golli
Verðugur verðlaunagripur
OLGA Færseth var markahæst í 1. deild kvenna í sumar með 23 mörk. Hér faðmar hún ís-
landsmeistarabikarinn að loknum sigurleik við Val í síðustu umferð.
spila eru farnir að mæta á leiki hjá
okkur og furða sig oft á því af
hverju þeir komu ekki fyrr -
skemmtunin sé síst minni, leikurinn
ekki eins grófur og prýðisfótbolti
spilaður. Umfjöllun fjölmiðla er
heldur ekki alslæm og í lagi þó að
KR-STÚLKUR fagna íslandsmeistaratitlinum annað árið í röð.
Morgunblaðið/Golli
hún mætti stundum vera meiri en
það virðist vanta eitthvað uppá
skipulagið því það virðist tilviljunar-
kennt á hvaða leiki sjónvarpsstöðv-
arnar fara.“
Dýrðlegt að skora
Það virðist liggja fyrir Olgu að
skora mörk og þrisvar sinnum hefur
hún hlotið gullskóinn fyrir að vera
markahæst í 1. deild kvenna, nú síð-
ast í sumar þegar hún skoraði 23
mörk - sjö mörkum meira en næsti
leikmaður. Þar af skoraði hún þrí-
vegis þrennu í sumar og einu sinni
urðu mörkin fimm. Það lá beinast
við að spyrja, hver er galdurinn?
„Ja, það veit ég ekki,“ svaraði Olga
hugsi, greinilega ekki spáð mikið í
það. „Það veltur nú mikið á liðinu og
ég hef verið að spila með sterkum
liðum. Sumir segja að þetta sé
heppni en ég er ekki alveg sammála
því - en ef það væri til eitt svar við
því væru ansi margir um hvem skó.
Oft er það þannig að spilað sé upp á
mann en stundum þarf að elta eða
þefa uppi færin.“ Og hvernig er til-
finningin við að sjá boltann hafna í
netinu? „Hún er dýrðleg og það
skemmtilegasta við fótboltann. Ég
held svei mér þá að hún verði alltaf
þægilegri og þægilegri eftir því sem
mörkin verða fleiri."
Er að læra um íþróttir
Þrátt fyrir rúman áratug á fullu í
boltanum á Olga nóg eftir enda að-
eins 22 ára - á reyndar afmæli 6.
október. „Ég verð að þangað til ég
hætti að skora eða eftir því sem
heilsan leyfir og ég gæti alveg náð
að vera átta ár til viðbótar. Fótbolt-
inn gefur mér mikið, félagsskapur-
inn er góður í KR, hreyfingin er holl
og góð, sem skilar bara betri heilsu.
Auðvitað kemur oft yfir mann leiði
þegar verið er að hlaupa í snjónum
á köldum vetrai'degi en á móti kem-
ur - og gott betur - hve gaman er
að keppa á sumrin og sérstaklega
þegar hægt er að hampa bikar,“
þætti markvarðarhrellirinn við.
Hún er á náttúrufræðibraut í Ar-
múlaskóla, með íþróttaval og íhugar
að fara í íþróttakennaraskólann á
Laugarvatni. „Ég útskrifast um jól-
in og sé bara til. Kannsld fer ég til
Norðurlanda og spila þar - hver
veit?“