Morgunblaðið - 27.09.1998, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 27. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðfinna Gísla-
dóttir, f. 26. nóv.
1903, d. 21. sept.
1998. Guðfinna var
fædd í Krossgerði á
Berufjarðarströnd,
Suður-Múiasýslu 26.
nóvember 1930. Hún
lést 21. september
síðastliðinn. Hún var
dóttir hjónanna
Gísla Sigurðssonar,
f. 1876, d. 1937 og
Vilborgar Einars-
dóttur, f. 1875, d.
1959 sem bjuggu að
Krossgerði frá 1902.
Ættir þeirra beggja voru að
meginhluta úr Suður-Múlasýslu í
marga liði. Gísli var einnig
barnakennari í sveitinni. Guð-
finna var elst sex alsystkina sem
komust á fullorðinsár. Hin voru:
1) Sigurður Óskar, f. 1905, d.
1925. 2) Ingólfúr, f. 1907, d.
1925. þeir Sigurður og Ingólfur
drukknuðu báðir með báti sínum
skammt undan landi við Beru-
fjarðarströnd haustið 1925. 3)
Björgvin, f. 1910, d. 1971, bóndi
og oddviti, Krossgerði. 4) Mál-
fríður Guðný, f. 1911, d. 1996,
húsmóðir í Reykjavík. 5) Aðal-
steinn, f. 1913, kennari í Kópa-
vogi, lifir hann nú einn þeirra
systkina. Einnig átti Guðfinna
hálfsysturina Þóru Tryggvínu
Tryggvadóttur, kennara í
Reykjavík, f. 1899, d. 1935. Guð-
finna dvaldi að mestu leyti á
æskuheimili sínu Krossgerði
Guðfinna Gísladóttir, móðursyst-
ir mín, lést 21. september 94 ára að
aldri. Hún var södd lífdaga og ótt-
aðist ekki dauðann.
Guðfinna varð ekkja ung að ár-
um, 37 ára, með þrjár dætur á
aldrinum 4-9 ára. Þeim kom hún
upp með sóma. Auðvitað þurfti hún
að taka þátt í erfiðri lífsbaráttu,
meira eða minna óstudd, en ein-
hvern veginn vill þessi einfalda
staðreynd gleymast því að aldrei
kvartaði Guðfínna frænka og aldrei
var hún bitur. Hún var stolt, mjög
stolt, og lifði ævi sína í sálarlegri
reisn. Aldrei safnaði hún verald-
arauði, til þess voru ekki efni, en
gjafmild var hún alltaf.
Samband þeirra systra, Guð-
. finnu og Málfríðar, móður minnar,
var alla tíð innilegt. Oft hugsuðu
þær hvor til annarar. Tengsl þeirra
systra við bræður sína var einnig
náið. Öll komu þau af alþýðuheimili
í sveit þar sem lærdómur og þroski
hvers og eins var mest allra verð-
mæta. Afóllin í lífinu voru til að
styrkja samheldnina. Eftir að Guð-
finna varð ekkja urðu heimili
þeirra systranna stundum næstum
því ein heild. Dætur Guðfinnu, all-
ar þrjár, urðu í félagslegri merk-
ingu (ef það orðalag má nota) stóru
systur mínar, engu minna en
systkinin mín sex voru litlu syst-
umar og bræðumir. Það vom for-
réttindi mín að standa hér mitt á
* miUi og eiga nokkurs konar auka-
móður í Guðfinnu. Ekki skemmdi
fyrir að ég naut nafns en föður sinn
dáði hún alla tíð og þótti vænt um.
En við öll systkinin sjö, Málfríðar-
böm, kölluðum Guðfinnu bara einu
nafni: Frænka. Auðvitað áttum við
fleiri frænkur en þessi var sérstök.
Eftir að dætur Frænku höfðu
stofnað eigin heimili, bjó hún ein
og sem stolt kona sem allra mest
óstudd. En smám saman fór lík-
amsþróttur hennar þverrandi;
andlegu atgervi hélt hún hins veg-
v ar vel nema skammtímaminnið fór
að bregðast. Dætur hennar, sem
búsettar voru á Islandi, þær
Stella (Valborg) og Þóra, studdu
hana þá eins mikið og hún leyfði,
og yngsta dóttirin, Didda (Elsa),
kom eins oft frá Englandi til að
vera hjá móður sinni og kostur
var á.
^ Guðfinnu ífænku líkaði ekki alls
kostar að fara á hjúkrunarheimili
þangað til hún giftist
Eiríki Þorvaldssyni 4.
maí 1930. Eiríkur var
frá Karlsstöðum á
Berufjarðarströnd og
vom ættir hans af
Austfjörðum og úr
Austur-Skaftafells-
sýslu. Þau Eiríkur og
Guðfinna fluttust til
Siglufjarðar þegar
eftir giftingu sína og
bjuggu þar til ársins
1938 er þau fluttu til
Reykjavíkur. Eiríkur
var sjómaður og var
oft skipstjóri á eigin
bát. Hann fórst með bát sínum í
ofsaveðri 27. febrúar 1941. Guð-
finna giftist ekki aftur og bjó sem
ekkja eftir það, ávallt í Reykjavík.
Framan af sinnti hún eingöngu
heimili sínu en vann í mjólkurbúð
frá 1945 til starfsloka 1973, aðal-
lega í mjólkurbúðinni Laugarvegi
162. Síðustu árin dvaldi hún að
hjúkrunarheimilinu á Droplaugar-
stöðum. Guðfinna og Eiríkur eign-
uðust þijár dætur, Valborgu,
Þóru og Elsu. 1) Valborg, f. 1931,
læknaritari, Reykjavík, gift Har-
aldi Lúðvíkssyni vélfræðingi.
Börn þeirra: a) Lúðvík, f. 1954,
framkvæmdastjóri að Laugum,
Þingeyjarsýslu, kona hans var
Unnur Harðardóttir, þau eiga
ljögur börn. b) Eiríkur, f. 1956,
húsasmiðameistari, Mosfellssveit,
kona hans er Bára Olafsdóttir,
þau eiga tvö börn. c) Guðfinna
Elsa, f. 1961, bankaritari í Reykja-
fyrir tæpum þremur árum, en það
segir talsvert um þá góðu umönn-
un sem hún fékk á Droplaugar-
stöðum að brátt líkaði henni dvölin
þar prýðilega.
Heimsóknir mínar til Frænku á
Droplaugarstöðum voru allt of fá-
ar. En það dró dálítið úr samvisku-
biti mínu vegna þessarar van-
rækslu að í þessi fáu skipti sem ég
heimsótti hana, heyrði ég gjarnan
að einhver dóttir hennar eða
barnabarn hefði nýlega verið þar
eða væri að koma og oft var ein-
hver afkomandi Frænku á staðnum
þegar ég kom. Alúð þeirra allra við
Guðfinnu frænku held ég hreinlega
að hafi verið einstök. Við minnumst
nú flekklausrar konu sem erfitt líf
skemmdi ekki. Guðfinnu frænku
þótti vænt um fólk. Alls staðar þar
sem hún fór var mildi og hlýja með
í fór. Eg votta dætrum Guðfinnu
Gísladóttur og öllum afkomendum
hennar samúð mína.
Gísli Gunnarsson.
Við fráfall tengdamóður minnar
koma upp í hugann margar minn-
ingar sem hægt er að staldra við.
Fyrstu kynni mín af henni voru
fyrir rúmum 50 árum, er ég fyrst
kom á heimili þeirra mæðgna, en
þá hafði ég fengið augastað á elstu
dóttur hennar Valborgu.
Faðir þeirra systra Eiríkur Þor-
valdsson hafði farist með báti sín-
um sem hann var formaður á
nokkrum árum áður eða á stríðsár-
unum og móðir þeirra hafði ein
haldið heimilinu saman eftir það,
en það var að margra dómi á þeim
árum talið þrekvirki, þar sem bæt-
ur voru nær óþekkt fyrirbrigði.
Guðfinna tók mér afskaplega vel
og urðum við fljótt mestu mátar,
mér varð þó Ijóst að á heimilinu
voru ákveðnar reglur og verka-
skipti og dáðist ég oft að því hve
hún var lagin við að fá dætur sínar
til að skilja hvað það væri nauðsyn-
legt að allir stæðu saman og hjálp-
uðust að.
Við Valborg gengum í hjónaband
síðla árs 1952 og fram að þeim
tíma, svo og eftir það naut ég um-
hyggju og leiðbeiningar hennar í
hvívetna og hafði mikið gott af. Við
höfðum fengið íbúð í Hlíðunum og
fluttum þangað, en Guðfinna hélt
sitt heimili ásamt tveim yngri
vík, maður hennar er Sigur-
mundur A. Guðmundsson, þau
eiga þijú börn. d) Haraldur Val-
ur, f. 1968, vélfræðingur, Mos-
fellssveit, kona hans er Ólína
Kristín Margeirsdóttir og eiga
þau tvö börn. 2) Þóra, f. 1933.
Hjúkrunarfræðingur, Kópavogi,
gift Tryggva Sveinssyni, stýri-
manni. Börn þeirra: a) Skúli, f.
1958, verkfræðingur, Garðabæ,
kona hans er Jónina Magnús-
dóttir og eiga þau tvö börn. b)
Sólrún, f. 1959, kennari, Sel-
fossi, maður hennar er Ulfur
Guðmundsson, þau eiga þrjú
börn. c) Eiríkur Sveinn, f. 1963,
iðnrekstrarfræðingur, Reykja-
vík, kona hans er Steinunn Jóns-
dóttir, þau eiga tvö börn. d)
Tryggvi Þór, f. 1965, verkamað-
ur, Reykjavík. e) Gisli, f. 1967,
verkfræðingur, Danmörku, sam-
býliskona Unnur Björk Gylfa-
dóttir. Gísli á son með Kristínu
Lilju Þorsteinsdóttur. 3) Elsa, f.
1936, hjúkrunarfræðingur og
verslunarstjóri í Nailsea,
skammt frá Bristol, Englandi,
gift Samuel Fredrik Bird, út-
varps- og sjónvarpsvirkja. Börn
þeirra: a) Martin Fredrik Bird,
f. 1962, útvarps- og sjónvarps-
virki, Nailsea, b) Eiríkur Collin
Bird, f. 1965, tæknifræðingur,
Nailsea og Bristol, hann er
kvæntur Alison Oakley. c)
Rachel Guðfinna Bird, f. 1967,
hárgreiðslukona og skrifstofu-
maður, Bristol. d) Charmaine
Patricia Bird, f. 1971, skrif-
stofumaður, Bristol, sambýlis-
maður Simon James.
Útför Guðfinnu Gísladóttur
fer fram frá Hallgrímskirkju á
morgun, mánudaginn 28. sept-
ember kl 13.30.
systrunum og eftir að þær fóru, bjó
hún alltaf á sínu heimili, síðast í
Furugerði 1, þar til aldur hennar
leyfði það ekki lengur og hún fékk
verustað að Droplaugarstöðum.
Þangað var alltaf gott að koma og
var hún alltaf svo ánægð og þakk-
lát þegar komið var til hennar og
átti hún þar yndislegt ævikvöld og
naut þar mjög góðrar umönnunar
starfsfólksins.
Margar sögur hafa verið sagðar
um tengdamæður, bæði í léttum
dúr og í alvöiu, en í okkar hjóna-
bandi kannast ég ekkert við annað
en góðvild og hjálpsemi af hennar
hálfu, og ég man aldrei eftir að orði
hafi verið hallað í samskiptum okk-
ar og miklu oftar tók hún minn
málstað, ef eitthvað bjátaði á, og
oft var gott að eiga hana að þegar
leita þurfti ráða.
Með tilkomu barnabarnanna má
segja, að nýr kapituli hæfist í lífi
hennar, þar komu kostir hennar
best í ljós í samskiptum við þau.
Alltaf var hátíð þegar amma kom í
heimsókn og aldrei voru vandræði
þegar hún var nærstödd og margt
gott var hún búin að kenna þeim,
sem þau búa að enn þann dag í
dag og yndislegt var að sjá hvað
þau hædnust að henni, og þótti
vænt um hana. Allt þetta endur-
tekur sig svo aftur í langömmu-
börnunum sem alltaf sóttust eftir
að koma til hennar og vera með
henni og er hennar nú sárt sakn-
að.
Að leiðariokum er í mínum huga
eingöngu þakklæti til hennai- fyrir
allt sem hún hefur gefið okkur af
góðmennsku sinni og elsku, og allar
samverustundimar þar sem minn-
ingin ein lifir. Guð veri með þér.
Haraldur Lúðvíksson.
Elsku hjartans amma okkar.
Mikið verður það skrítin tilhugs-
un að geta ekki heimsótt þig á
Droplaugarstaði, þú varst alltaf
svo ánægð að fá heimsóknir og það
var svo gaman að koma til þín.
Margs er að minnast þegar við lít-
um til baka; allar þær skemmtilegu
stundir sem við áttum með þér. Við
systkinin nutum þess að vera sam-
vistum við þig, þú hafðir alltaf nóg-
an tíma, kenndir okkur að spila og
tefla - og að sjálfsögðu þín ánægja
að láta okkur alltaf vinna.
Aldrei fór maður svangur frá
þér, þú sást alltaf til þess að allir
fengju nóg að borða. Nýjar kleinur
með kaldri mjólk voru okkar mesta
uppáhald, enda bakaðir þú bestu
kleinur í heimi.
Þú varst alltaf boðin og búin að
hjálpa öðrum og passaðir þú elsta
langömmubamið þitt, hana Ing-
unni, tvo vetur. Þegar Sævar fór
einn vetur í Alftamýrarskóla þá
fékk hann að koma til þín eftir
skóla og dekraðir þú þá við harn
eins og þér einni var lagið. Lan-
gömmubörnin nutu þess að heim-
sækja þig, Margeir Alex söng alltaf
fyrir þig þegar hann kom til þín
þér til mikillar ánægju.
Elsku amma, við kveðjum þig
með söknuði og þökkum þér fyrir
allt það góða sem þú kenndir okkur
og viljum enda þetta með kvæði
sem þú söngst ávallt fyrir okkur
fyrir svéfninn.
Guð geymi þig elsku amma.
Þú Guð sem stýrir starna her
ogstjómarveröldinni,
í straumi lífsins stýr þú mér
með sterkri hendi þinni.
Guðfinna Elsa, Lúðvík, Eiríkur,
Haraldur Valur og fjölskyldur.
„En öllum þeim er tóku við Hon-
um gaf Hann rétt til að verða Guðs
böm, þeim er trúa á nafn Hans.“
(Jóh. 1:12.)
Þá er hún amma mín komin
heim til Drottins. Eg á mínar
fyrstu minningar af ömmu þegar
hún gisti heima hjá okkur. Þá
skriðum við bræðumir upp í til
ömmu, sem svaf í stofunni. Þá
sagði hún amma okkur fallegar
sögur. Þegar ég var fjórtán ára út-
vegaði amma mér mína fyrstu
launuðu vinnu í Vörumarkaðinum,
en hún bakaði kleinur fyrir fyrir-
tækið. Sumarið eftir var ég alltaf í
hádegismat hjá ömmu. Er þetta
það sem einkenndi hennar líf með
Kristi, þ.e. hún var alltaf gefandi.
Það sem ég man alltaf eftir þegar
ég kom er að amma var búin að
draga vers fyrir alla í fjölskyldunni
og lesa það fyrir hvem og einn.
Þvílíkt trúartraust og þessa bless-
un munum við fjölskyldan hennar
erfa. Margir stólpar kirkjunnar
eru og hafa verið biðjandi gamlar
konur. Ég man eftir því að einu
sinni gaukaði ég að henni einhverj-
um smápeningi, því ég vissi að þá
átti hún ekki alltof mikið af honum.
En amma, þessi gjöfula mann-
eskja, vildi frekar gefa aurana í
kristilegt starf (KFUM), sem
henni var svo kært. Reyndar var
það svo mikill fógnuðm- hjá ömmu,
þegar ég komst til lifandi trúar, að
það fyrsta sem hún vildi gefa mér
var Biblían hennar. Alltaf var hún
að gefa. Strax eftir að ég komst til
trúar vildi amma fá mig í KFUM,
þar sem hún var virkur meðlimur.
Það er ekki skrítið að amma skyldi
vilja hafa dótturson sinn í sama
samfélagi og hún sjálf var, en
seinna sýndi Guð mér og ömmu að
ég átti að vera í annarri kirkju. Það
er meðal annars fyrir bænir ömmu
að ég á lifandi trú í dag. Ég man
einnig eftir því þegar við Steinunn
báðum í fyrsta skipti með ömmu.
Þakklætið var mikið og mikil bless-
un. Núna undir það síðasta þótti
ömmu það mjög gaman þegar við
Guðfinna nafna hennar og Davíð
Om komum til hennar og sungum
fyrir hana lofgjörðarlög. Þakklætið
og gleðin var mikil hjá ömmu. Það
var svo mikil blessun í hvert skipti
sem við fórum frá henni. Hún sagði
alltaf: „Guð almáttugur varðveiti
þig.“ Hversu mikið hlustar Guð
ekki á gamla einlæga konu? Svo
var líka þakklætið mikið þegar ég
skrifaði vers fyrir hana í dagbók-
ina. En nú veit ég að hún amma er
komin heim til Jesú. Innan tíðar
munum við hitta hana þar og
hlökkum við til þess tíma. Lof sé
Guði fyrir það.
„En það er hið eilífa líf að þekkja
Þig, Hinn eina sanna Guð, og Þann
sem Þú sendir, Jesú Krist.“ (Jóh.
17:3.)
Eiríkur Sveinn og Steinunn.
GUÐFINNA
GÍSLADÓTTIR
Þetta bréf barst til Guðfinnu,
daginn sem hún lést, frá
langömmubami sem dvelur í Am-
eríku.
Sæl, elsku amma mín, loksins
sest ég niður og skrifa þér nokkrar
línur. Allt gengur vel hjá mér í
Ameríku og er skólinn nýbyrjaður.
Er ég sit og skrifa þetta bréf þá
hugsa ég um allar þær frábæru
stundir sem við höfum átt saman.
Guð hefur sannarlega blessað mig
mikið með því að gefa mér ömmu
eins og þig. Ég er þér svo þakklát-
ur fyrir það að kenna mér um guð
er ég var lítill og fyrir það að lesa
úr biblíunni fyrir mig. Mamma
sagði mér að þér liði ekki sem
best, amma mín, og ég vil að þú
vitir að ég bið fyrir þér á hverjum
degi og ég veit að guð mun sjá um
þig því hann elskar þig eins og
biblían segir: „hvorki dauði né líf,
englar né tignir, hvorki hið yfir-
standandi né hið ókomna, hvorki
kraftar, hæð né dýpt, né nokkuð
annað skapað mun geta gjört oss
viðskila við ást Guðs sem birtist í
Kristi Jesú Drottni vorum“. (Róm.
8: 37-39).
Ég vil að þú vitir að mér þykir
mikið vænt um þig amma mín og
ég mun biðja Guð um að gera það
sem er best fyrir þig. Þú hefur haft
mikil áhrif á mitt líf og margra
annarra. Ég hef aldrei séð eins
mikla góðmennsku og þú býrð yfir
og ég veit að Guð kann að meta það
sem þú hefur gert fyrir mig og
aðra.
Megi Guð vera með þér að eilífu.
Þinn,
Sævar.
Til minnar elsku langömmu á
himni.
Elsku amma mín, ég vildi skrifa
þér nokkrar línur. Það tók mig
mjög sárt þegar þú varst farin frá
okkur, ég frétti það um morgun-
inn, daginn sem ég ætlaði að heim-
sækja þig. Ég á eftir að sakna þín
alveg rosalega mikið og síðan þú
fórst þá hef ég verið að hugsa um
okkar góðu stundir saman. Ég
man eftir því að ég kom oft um
helgar til þín og líka á miðvikudög-
um þegar þú áttir heima í Furu-
gerði. Núna er ég flutt til Reykja-
víkur og þá kom ég að heimsækja
þig helmingi oftar og ég sakna
þess að geta ekki heimsótt þig
lengur.
Mig grunar að Sigríður hafi ver-
ið að segja við mig að hún sakni þín
mikið og ég veit að hún var mjög
hrifin af þér því að hún brosti alltaf
svo stóru og blíðu brosi til þín. Ég
vil að þú vitir að ég mun sakna þín
og ég elska þig af öllu mínu hjarta
og ég mun alltaf minnast þín í mín-
um bænum og mínu hjarta.
Þín
Sædís Alexía.
„Vitringurinn hirðir ekki um
auðsöfnun. Því meira sem hann
notar öðrum til blessunar, þeim
mun meiri er eign hans. Þeim mun
meira sem hann gefur náunganum,
þeim mun ríkari verður hann sjálf-
ur.“ Laó Tse.
Þessi speki finnst okkur eiga
einstaklega vel við Guðfinnu
ömmu. Hún var einstök kona, gef-
andi og kærleiksrík manneskja,
sem geislaði hlýju og umhyggju til
annarra. Hún safnaði ekki verald-
legum auði heldur gaf ríkulega frá
sér. Ekki mátti hrósa einhverju
sem hún átti, þá vildi hún gefa við-
komandi það. Þannig fann hún til
gleði að gleðja aðra. En sem meira
var, hún gaf ekki einungis af hinu
veraldlega, heldur gaf hún ríkulega
af sjálfri sér. Hlýjar hendur henn-
ar snertu hendur þínar, faUegt
bros, hrós eða hvatning sem kom
beint frá hjartanu. Nálægð hennar
var geislandi, jákvæð og yndisleg
orka streymdi frá þessari góðu
konu. Að kynnast shkum persónu-
leika á lífsleiðinni er þakkarvert,
því í hjarta sínu er maður mikið
ríkari.
Við heimsóttum ömmu tveimur
dögum fyrir andlátið. Þótt hún