Morgunblaðið - 27.09.1998, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SIGURÐUR JAKOB
MAGNÚSSON
+ Sigurður Jakob
Magnússon
fæddist í Ólafsvík
10. ágúst 1927.
Hann lést á heimili
sínu á Seltjarnar-
nesi 19. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Magnús Kristjáns-
son, f. 12.8. 1895, d.
31.12. 1929, og
Hólmfríður Agnes
Helgadóttir, f.
25.10. 1905, d.
27.12. 1975. Sigurð-
ur Jakob átti eina
systur, Magneu Hólmfríði
Magnúsdóttur, f. 28.7. 1929.
Hennar maður var Örn Albert
Ottósson, f. 26.11. 1932, d. 12.5.
1993.
Hinn 23. desember 1961
kvæntist Sigurður Brynhildi
Hjálmarsdóttur frá Bjargi í
Bakkafirði, f. 12.11. 1932.
Fyrstu sex ^ búskaparárin
bjuggu þau í Ólafsvík, en um
haustið 1967 fluttust þau á Sel-
tjarnarnesið og liafa búið þar
síðan, ellefu ár á Miðbraut 5 og
tuttugu ár á Skólabraut 12. Þau
eignuðust fjóra syni. Þeir eru:
1) Magnús, f. 19.10. 1962, sonur
hans er Anton Númi, f. 25.1.
1993. 2) Hjálmar, f. 21.3. 1965,
sambýliskona lians er Christel
Aarts. 3) Víðir, f. 2.8. 1968. 4)
Svanur, f. 16.11. 1971. Auk þess
gekk Sigurður Jakob dóttur
Brynhildar í föður-
stað, Bylgju Schev-
ing, f. 10.11. 1956.
Sambýlismaður
hennar er Helgi Þór
Ingason. Börn
Bylgju eru: Nína
Dögg Filippusdótt-
ir, f. 25.2. 1974, og
Andri Snær Helga-
son, f. 26.6. 1992.
Sigurður Jakob
nam húsasmíði við
Iðnskólann í
Reykjavík veturna
1948-50 og hlaut
meistararéttindi
1958. Að loknu námi starfaði
hann í nokkur ár við húsasmíð-
ar. Arið 1953 réð hann sig til
starfa hjá Vita- og hafnamála-
stofnun ríkisins sem verkstjóri
og vann við hafnarframkvæmd-
ir víða um land. Frá 1975-83
starfaði Sigurður Jakob við
verkstjórn hjá ístaki, m.a. við
byggingu Járnblendiverksmiðj-
unnar við Grundartanga. Síðan
starfaði hann í eitt ár hjá ís-
birninum á Seltjarnarnesi við
smíðar. Sumarið 1983 færði
hann sig til Reykjavíkurhafnar
og starfaði þar sem yfírverk-
stjóri þar til hann lét af störfum
á síðasta ári.
títför Sigurðar Jakobs fer
fram frá Seltjarnarneskirkju á
morgun, mánudaginn 28. sept-
ember, og hefst athöfnin klukk-
an 13.30.
Níu ár eru liðin frá fyrsta jóla-
boðinu þar sem ég snæddi hangi-
kjöt í boði Sigurðar Jakobs og
Brynhildar, tengdaforeldra minna.
Slíkar veislur á jóladag hafa orðið
fastur liður í tilverunni, ásamt
fjöldamörgum heimsóknum á heim-
ili þeirra á Skólabrautinni við form-
leg og óformleg tækifæri. Sigurður
Jakob var góður maður, hreinlynd-
ur og traustur. Hann var sem snið-
inn í afahlutverkið, enda sótti ungur
sonur minn til hans og þótti návist
hans góð. Mér er ljúft og skylt að
minnast tengdaföður míns með
nokkrum orðum.
Minnisstæð er mér þekking og
áhugi Sigurðar Jakobs á öllu því er
viðkom sjávarútvegi. Hann var
þaulreyndur bryggjusmiður og
vandfundnir eru þeir menn sem
hafa álíka þekkingu og reynslu og
hann hafði í þeim efnum. Sumarið
1997 bauð ég Sigurði Jakobi og
Brynhildi með mér til Ólafsfjarðar.
Þar var Sigurður Jakob ráðgjafi við
endurbætur á Kleifabryggju sem lá
undir stórskemmdum. Ráð hans
reyndust heilladrjúg og með sam-
eiginlegu átaki tókst að verja
biyggjuna.
Eitt helsta áhugamál Sigurðar
Jakobs var sjósókn. Hann átti litla
trillu og hafði unun af því að róa á
henni frá Seltjarnarnesinu með
ýngri og eldri fjölskyldumeðlimi.
Ég naut góðs af þessu áhugamáli
því Sigurður Jakob hafði gaman af
að gefa ættingjunum fisk í soðið.
Oft spjölluðum við saman um trillu-
útgerð og sótti ég til hans ráð í
þeim efnum því mig langaði að
koma mér upp trillu í Ólafsfirði.
Þegar þessi mál voru rædd Ijómaði
Sigurður Jakob af áhuga og ég
vissi að ráð hans myndu duga mér
vel.
Nú er Sigurður Jakob fallinn frá
og fráfall hans er ótímabært og afar
óvænt. Ég er þakklátur fyrir þær
stundir sem ég naut í návist hans,
þakklátur fyrir dagana í Ólafsfirði í
fyrrasumar og þakklátur íyrir fjöl-
margar minningar um traustan og
góðan mann. Síðast en ekki síst er
ég þakklátur fyrir að sonur minn
mun alltaf eiga ljúfar minningar um
afa sinn á Skólabrautinni.
Á lifsleiðinni kynnist maður
margs konar fólki. Minnisstæðust
eru jafnan kynni af því fólki sem
auðgar tilveruna og gefur henni
aukið gildi. Sigurður Jakob tengda-
faðir minn var slíkur maður.
Blessuð sé minning hans.
Helgi Þór Ingason.
Kynni okkar Sigurðar voru ekki
löng. í rauninni svo stutt að ég ætti
alls ekki að þekkja hann. Samt
finnst mér ég hafa þekkt hann lengi;
svo eftirminnilegar eru sögumar
sem hann sagði mér, þær vikur sem
hann var við smíðar hér úti á Laug-
amestanga. Á þeim vikum endur-
nýjaði hann og bætti hjá mér
bryggjupallinn við húsið og fegraði
umhverfið af einstakri smekkvísi og
næmi. Það var Sveinn Guðmunds-
son sonur Guðmundar heitins bónda
í Skáleyjum sem kynnti okkur Sig-
urð. Fyrir það verð ég honum ævin-
lega þakklátur. Ég hafði spurt Svein
hvort hann vissi um smið sem gæti
átt við sæbarða rekaviðardrumba og
tjörusoðin bryggjuborð. Sveinn
kvaðst ætla að senda mér mann sem
ætti engan sinn líka. Nokkrum dög-
um síðar stóð maður á hlaðinu,
nokkuð aldurhniginn, en tröll að
vexti og eftir því hnarreistur. Þótt
stór og mikilúðlegur væri hann,
stafaði strax frá honum mikilli
mannlegri hlýju. Þegar ég fór að
fylgjast með handbragði hans opn-
aðist fyrir mér óvæntur heimur.
Hann kunni að beita handverkfær-
um, sem nú eru nánast horfin út úr
verkmenningunni af slíkum hagleik,
að ekki gat dulist að þar var lista-
maður að verki. Að horfa á Sigurð
handleika öxi við smíðar var hrein
unun. Hann gat breytt úfnum trjá-
drumbi í listaverk á örskammri
stund. Sigurður hafði slíkt hand-
bragð, að ósjálfrátt kemur upp í
huga minn, setning sem búdda-
munkur í Víet-Nam sagði eitt sinn
við mig, þegar ég spurði hann, hvað
væri átt við með almætti búdda.
Svarið var: „Öll verk sem lofa meist-
ai-a sinn eru hluti af hinu göfuga al-
mætti búdda.“ Ekki er þetta sagt til
að tengja Sigurð við búddatrú, enda
á það ekki við, hins vegar finnst mér
sjálfum eins og ég sjái brot af þeirri
göfgi sem búddamunkurinn talaði
um þegar ég virði fyrir mér þær
smíðar sem Sigurður skildi eftir hér
á Laugamestanganum.
Vertu sæll og þakka þér afar
ánægjuleg kynni. Konu þinni, börn-
um og ættingjum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hrafn Gunnlaugsson.
SUNNUDAGUR 27. SEPTEMBER 1998 43,
, Morgunblaðið/Gugu
SLOÐAR voru sundurskornir af rigningu og þurfti sums staðar að aka yfír verstu skorningana á stigum.
A Toyotajeppum
um ár og eðjubakka
A hverju ári heldur
✓
Toyota á Islandi jeppa-
dag þar sem eigendur
slíkra farkosta fara í
dagsferð á óvenjulega
staði. Að þessu sinni lá
leiðin að Langavatni
og slóst Guðjón Guð-
mundsson með í för.
KÖNNUN sem gerð var í Banda-
ríkjunum fyrir nokkrum árum
leiddi í ljós að yfir 90% jeppaeig-
enda þar í landi nota bílinn sinn
aldrei utan bundins slitlags. Hlut-
fallið er alveg áreiðanlega ekki
jafnhátt hérlendis en þó er víst að
fjölmargir íslenskir jeppaeigendur
hafa lítið sem ekkert reynt á bíl
sinn í torfærum. Toyota á íslandi
hefur skipulagt jeppadaga fyrir
sína viðsltíptavini, þar sem þeim
gefst kærkomið tækifæri til að
prófa fjórhjóladrifna farkosti sína í
urð og grjóti, ám og eðju, og ferð-
ast auk þess á staði þar sem marg-
ir hafa aldrei komið áður. Toyota-
dagurinn var haldinn um síðast-
liðna helgi og vora þátttakendur
hátt á fjórða hundrað manns á um
160 bílum, náttúrulega fjórhjóla-
drifnum af Toyota gerð.
Það er í raun dálítið sérstakt að
umboðsaðili fyrir vissa vörategund
standi að skipulagningu á fjallaferð
fyrir viðskiptavini sína þeim að
kostnaðarlausu. Ekki hefur um-
bjóðandi Pfaff saumavéla á íslandi
skipulagt saumadag svo vitað sé
eða umbjóðandi Kitchenaid hræri-
véla deiggerðardag. Tilgangur
Toyota, og annarra bílaumboða,
sem standa að slíkum ferðum, hlýt-
ur að sjálfsögðu að vera sá að ýta
undir tryggð viðskiptamanna sinna
við vörumerkið. Þetta er líka vel til
fundið frá sjónarhóli bíleigenda
sem fá leiðsögn reyndra ökumanna
í fararstjóminni hvernig þeir ná
hámarksnotagildi út úr ökutækjum
sínum. Með í för vora einnig félag-
ar í Hjálparsveit skáta í Kópavogi
sem eru alvanir því að rétta þurf-
andi hjálparhönd.
Sjöundi Toyotadagurinn
Það er komin talsverð hefð fyrir
jeppaferðum af þessu tagi hjá
Toyota því þetta var í sjöunda sinn
sem fyrirtækið skipulagði slíka
ferð.
Jeppaeigendur voru mættir við
höfuðstöðvar Toyota í Kópavogi
upp úr kl. 8 þar sem þeim var boðið
upp á rjúkandi kaffi og meðlæti.
Margir tóku alla fjölskylduna með
og jafnvel hundinn. Starfsmenn
Toyota afhentu helstu ferðagögn,
þar á meðal skemmtilega leiðarlýs-
ÞESSI vel búni aðstoðarbíll festist á bökkum Langavatnsár.
TJALDBtíÐIR í Langavatnsdal þar sem grillað
lambakjöt beið ferðalanga.
ingu þar sem slegið var á létta
strengi og vitnað í gamla annála.
Einnig var í farteskinu einnota
myndavél í hvern bfl og ætlar
Toyota að birta myndir og ferða-
lýsingar þátttakenda á alnetinu.
Kvígindisdalur og
Langavatnsmúli
Ekinn var hringur um Vestur-
land sem er ekki í alfaraleið og
fæstir hafa raunar nokkurn tíma
ekið.
Fyrsti áfangi leiðarinnar lá vest-
ur í Borgarnes, að sjálfsögðu um
Hvalfjarðargöngin nýju. í Borgar-
nesi áður sumir fyrsta sinni en aðr-
ir beygðu inn Stykkishólmsaf-
leggjarann og óku að afleggjaran-
um að Grímsstöðum eins og fyiir-
mæli sögðu til um.
Annar áfangi lá að gangna-
mannakofa undir Lambfelli í
Hraundal. Ekki hafði reynt veru-
lega á færni ökumanna ennþá, að-
eins litlar lækjarsprænur og stór-
grýttir vegaslóðar, en þetta átti
eftir að breytast.
Frá gangnamannakofanum var
ekið inn í Kvígindisdal að Langa-
vatnsmúla. Allan tímann gekk á
með dimmum skúrum og ferða-
langar nutu því ekki sem skyldi út-
sýnisins sem ku vera sérlega til-
komumikið á þessu slóðum. Vatns-
veðrið breytti vegaslóðum á löng-
um köflum í leðjufor og litlar lækj-
arsprænur runnu í hjólfórum í
stórgrýttum og bröttum brekkum.
Sums staðar vora slóðarnir sund-
urskornir af vatni. Þama reyndi á
rétta notkun fjórhjóladrifs og fimi
ökumanna. Þeir sem voru á bílum
með driflæsingu nýttu sér hana til
að koma sér upp úr eðjunni. Vatns-
veðrið spillti veralega færðinni og
gerði að verkum að sumir festu sig
og urðu samferðamennirnir að
sýna biðlund meðan aðstoðarmenn
losuðu bíla.
Fjórði áfangi leiðarinnar var um
brattar brekkur í Langavatnsmúla
þar sem mikið er af hvössu og
lausu grjóti. Múlinn skilur að
Langavatnsdal og Kvígindisdal.
Ekki náðu ferðalangar að njóta út-
sýnis frekar en fyiT um daginn
vegna skúra.
Að var í skjóli Trambu í Langa-
vatnsdal þar sem starfsmenn
Toyota höfðu reist tjaldbúðir og
buðu grillað lambakjöt undir ber-
um himni.
Þegar menn höfðu matast síðla
dags var ekið af stað meðfram
sandbökkum Langavatns í stór-
brotnu landslagi. Þarna spreyttu
ferðalangar sig á akstri yfir nokk-
uð vatnsmiklar ár, þar á meðal
Langavatnsdalsá. Þar við bakk-
ann stóðu starfsmenn Toyota og
köstuðu kveðju á mannskapinn
því leiðin lá eftir þetta um tiltölu-
lega hættulausar slóðir út að
þjóðvegi til móts við veitingastað-
inn Baulu.