Morgunblaðið - 03.11.1998, Blaðsíða 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 3. NÓVEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
HRAFNHILDUR
ÁSKELSDÓTTIR
Hrafnhildur
Áskelsdóttir var
fædd á Grenivík 10.
maí 1958. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
26. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Áskeli
Bjarnason og Þór-
hildur Ingólfsdóttir
bæði frá Grenivík.
Hrafnhildur eignað-
ist einn son, Guð-
mund Þór, með
sambýlismanni sín-
um Sæmundi Guð-
mundssyni og var heimili þeirra
á Túngötu 17 á
Grenivík. Hrafn-
hildur var elst fjög-
urra systkina. Onn-
ur í röðinni er Jak-
obína Elín, leik-
skólakennari, þá
kemur Bjarni, við-
skiptafræðingur, og
yngstur er Ingólfur,
sem er við nám í
Háskólanum á
Akureyri.
títför Hrafnhild-
ar verður gerð frá
Grenivíkurkirkju í
dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Þó er mér það fullljóst að baráttan
var hörð og erfið. Von og gleði þeg-
ar betur gekk, vonleysi og hryggð
þegar verr gekk.
Þótt kaldir vindar blási þessa
dagana veit ég að allir íbúar Grýtu-
bakkahrepps hugsa til fjölskyldu
Hrafnhildar með hlýju og virðingu
fyrir konu sem barðist hetjubar-
áttu til síðustu stundar.
Ég og fjölskylda mín vottum Sæ-
mundi, Guðmundi, Dódu, Kela og
systkinum Hrafnhildar innilega
samúð. Guð gefi ykkur styrk í ykk-
ar miklu sorg.
Og því er allt svo hljótt við helfregn þína,
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi Iostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guðm.)
Guðný Sverrisdóttir.
Þegar ung kona deyr í litlu
byggðarlagi er stórt skarð höggvið.
Bönd skyldleika og vináttu tengja
og missirinn er allra.
I þetta sinn steypist napur vetur
yfir byggðarlagið okkar allt of
snemma. Ymsum haustverkum var
ólokið áður en vetur konungur
settist að. Líkt og veturinn, kom
andlát Hrafnhildar alltof snemma
og mörgum verkum var ólokið.
Hvers vegna er kona á besta aldri
hrifin frá okkur? Hver er tilgang-
urinn? Fyrir okkur sem eftir lifum
er erfitt að finna svör við þessum
spumingum og við stöndum eftir
berskjölduð fyrir duttlungum æðri
máttarvalda.
Hrafnhildur fæddist á Grenivík
en á fyrsta ári fluttist hún með for-
eldrum sínum til Akureyrar og
bjuggu þau fyrst í Ránargötu 22,
en síðar í Ránargötu 18, og bjó hún
þar, þar til til hún kynntist sambýl-
ismanni sínum Sæmundi Guð-
* mundssyni frá Akurbakka á Greni-
vík. Byggðu þau sér hús að Tún-
götu 17 á Grenivík þar sem heimili
Hrafnhildar var til dauðadags.
Hefur heimilið ætíð einkennst af
snyrtimennsku í hvívetna. Árið
1980 fæddist þeim sonur, Guð-
mundur Þór. Á erfiðri stundu er
gott fyrir þá fegða að eiga hvor
annan að og sameiginleg áhuga-
mál, sem Hrafnhildur tók reyndar
einnig virkan þátt í.
Hrafnhildur vann lengst af hér í
frystihúsinu á Grenivík og um tíma
var hún starfandi verkstjóri. Störf
Hrafnhildar einkenndust af dugn-
aði og trúmennsku.
Það var svo íyrir fimm árum að
höggið kom. Hrafnhildur greindist
með krabbamein í brjósti. Lengi vel
trúðum við að læknavísindin væru
komin svo langt að þau gætu hjálp-
að Hrafnhildi við að ná yfirráðum
yfir þessum illviga sjúkdómi. Hefúr
hún barist hetjubaráttu þessi fimm
ár. Aldrei var kvartað og sá dugnað-
ur sem hún sýndi og æðruleysi
mætti vera mörgum til eftirbreytni.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grand
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
(H. Pétursson.)
Við höfum misst góða vinkonu,
hennar verður sárt saknað en minn-
ingin lifir.
Elsku Sæmi og Gummi, foreldrar
og systkini, ykkar missir er mikill.
Hugur okkar er hjá ykkur.
Vilhjálmur, Guðríður, Margrét,
Elin, Berglind og Heiða Björk.
ÞORVALDUR
SVEINSSON
+ Þorvaldur
Sveinsson fædd-
ist á Skjöldólfsstöð-
um í Breiðdal 19.
desember 1898.
Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 23.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Lágafells-
kirkju 30. október.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Elsku afi okkar er
látinn. Mig langar íyrir
mína hönd og systkina
minna til að minnast
hans í örfáum orðum.
Hann var teinréttur í baki alla tíð og
bar höfuðið hátt. Afi var einn sá fal-
legasti gamli maður sem ég hef séð -
ennþá beinn í baki, virðulegur með
silfurhvítt hár. Það var alltaf notalegt
að vera í návist hans. Margar stundir
sátum við í eldhúsinu hjá honum og
fylgdist með honum þar sem hann
lagði kapal við eldhúsborðið, eða
skottuðumst í kringum hann þegar
hann var að vinna. Hann var ekki
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför systur okkar og frænku,
NÖNNU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Hruna, Ólafsvík,
Austurbergi 38, Reykjavík.
María H. Guðmundsdóttir,
Guðrún A. Guðmundsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson
og systkinabörn.
t
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
SIGRÍÐAR ÓLAFAR JÓNSDÓTTUR.
Sveinn Árni Guðbjartsson,
Benedikt Einar Guðbjartsson,
Jón Kristinn Guðbjartsson,
tengdadætur, barnabörn
og barnabarnabörn.
margorður, krafðist
ekki langra samræðna
um lífið og tilveruna en
það var gott að þegja
með honum. Einhvem
veginn kynntist maður
honum ekki mikið sem
persónu - hann var
bara afi. Stundum leiddi
hann litla afastúlku eða
lítinn afadreng við
kreppta hönd. Lífið lék
ekki alltaf við hann því
þegar hann var í blóma
lífsins og stundaði sjó-
mennsku tyrir austan
fékk hann blóðeitmn og
önnur hönd hans krepptist svo hann
gat ekki lengur stundað sjóinn. En
hann gafst ekki upp - það var honum
ekki í blóð borið - heldur reyndi fyrir
sér á nýjum vettvangi. Eg sé hann
stundum fyrir mér úti í garði við
stóran stein sem hann æfði sig á við
að múra. Sé hann blanda saman sem-
enti og sandi, rappa steininn og
pússa þar til hann var ánægður með
handverkið. Þegar hann hafði náð
tökum á múrverkinu varð það ævi-
starf hans. Hann var eftirsóttur til
vinnu, sérstaklega til flísalagna,
vegna þess hve vandvirkur hann var.
Þegar ég eltist og fór að hafa áhuga á
pólitík var gaman að tala við afa.
Hann var jafnaðarmaður í húð og hár
og sat á tímabili fyrir Alþýðuflokkinn
í sveitarstjóm á Fáskrúðsfirði. Hann
sáði í brjóst mér grundvallarhugsjón-
um jafnaðarmennskunnar og hafði
fastmótaðar skoðanir á stjóm lands-
mála þó að ekki væru þær bomar
fram með háreisti. Milli afa og ömmu
ríkti hlýja og gagnkvæm virðing og
alltaf var gott að koma til þeirra. Þau
héldu heimili með bömum sínum,
Guðrúnu og Magnúsi, og var stund-
um þröng á þingi. Þegar ég var í
skóla bjó ég hjá þeim um skeið og ég
minnist þess tíma með gleði. Þegar
móðir okkar veiktist fluttu afi og
amma tU okkar til að hjálpa til á
heimilinu. Sá stuðningur verður seint
fullþakkaður. Varð það reyndar til
þess að þau fluttu í Mosfellsbæinn og
bjuggu þar þangað til þau fóra á
Hrafnistu. Þar hefur afi dvalið und-
anfarin ár og vU ég færa starfsfólkinu
þakkir fyrir að annast hann. Afi hefði
orðið tíræður nú í desember hefði
honum enst aldur.
Hvfl þú í friði, elsku afi, og berðu
kveðju okkar systkinanna tfl ömmu.
Hrafiihildur.
HANNA
GUÐFINNSDÓTTIR
+ Hanna var
fædd á Eyrar-
bakka 15. nóvem-
ber 1912. Hún lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 25.
október sfðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Rann-
veig Jónsdóttir frá
Litlu Háeyri, Eyr-
arbakka, f. 10.7.
1882, d. 8.9. 1965
og Guðfinnur Þór-
arinsson frá Nýja-
bæ, Eyrarbakka, f.
11.12. 1881, d. 5.4. 1927. Rann-
veig og Guðfinnur bjuggu á
Eyri á Eyrarbakka, þau eign-
uðust tvö börn, Hönnu og Osk-
ar, f. 16.1. 1918, d. 19.5. 1984,
eftirlifandi eiginkona Óskars
er Hallveig Ólafsdóttir, f.
27.10. 1925.
2. apríl 1935 gengu þau í
hjónaband, Hanna og Júlíus
Bernburg, f. 14.5.
1908, sonur Önnu
Biering og Pouls
Ottos Bemburg,
fiðluleikara. Hanna
og Júlíus eignuðust
tvo syni: 1) Ragnar,
f. 24.6. 1937, versl-
unarmann, kvænt-
an Bertu Kristins-
dóttur, f. 3.6. 1935.
Þeirra synir era
Kristinn, f. 30.4.
1956, Júlíus, f. 13.6.
1957, og Bergur
Már, f. 17.10. 1969.
2) Hilmar, f. 22.4. 1943, prent-
ari, var kvæntur Jarþrúði
Williams, f. 29.5.1943, þau slitu
samvistir, þeirra börn eru:
Rúnar, f. 11.7. 1962, og Guðrún
Hanna, f. 2.6. 1967. Bama-
barnabömin em átta.
títför Hönnu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku mamma mín, Það er mikið
skarð sem þú skilur eftir þig. Þú
sem ekkert aumt máttir sjá og vild-
ir leysa hvers manns vanda. Ævi-
starf þitt var móður- og húsmóður-
hlutverkið sem þú hlúðir að og
ræktaðir. Fjölskyldan, og það sem
að henni stóð, var þér ávallt efst í
huga og vfldir þú veg og vanda
hennar sem farsælastan.
Þegar að þú varst á þínu æsku-
heimili, Eyri á Eyrarbakka,
blómstraðir þú.
Eg þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem ég átti með þér. Nú
veit ég að þér líður vel eftir löng og
erfið veikindi.
Megi almáttugur Guð styðja og
styrkja pabba í hans miklu sorg og
söknuði.
Hvfl þú í friði.
Hilmar.
Elsku amma mín.
Hetjulegri baráttu þinni er lokið
og við tekur hvfldin góða. Eg veit
að þú hefðir helst kosið að dvelja
lengur og hlúa að okkur öllum en
þinn tími var kominn til að takast á
við annað verkefni.
Þú kunnir ekki við langar lofræð-
ur, vildir að verkin töluðu sínu máli.
Öll þín verk í minn garð voru á einn
veg, fyllt gjalfmildi, kærleika og al-
úð. Það voru forréttindi að eiga þig
að og ég mun sakna þín mikið, en
allar góðu minningarnar gleðja mig
á móti og verða aldrei frá mér tekn-
ar.
Öðram til líknsemdar eyddist þitt líf og þrek
þín ósk var hin þögula fórn, - og þú duldir
meinin,
varst flísin, sem undan meistarans meitli
vék,
svo mótaðist guðsins eilífa bros í steininn.
Ó, hfjóðláti þegn, það voru svo fáir, sem
fundu,
hvar fábrotið líf þitt sem ilmandi dropi
hneig,
Hann hvarf og blandaðist mannkynsins
miklu veig.
Hin mikla veig, hún var önnur frá þeirri
stundu.
(Helgi Sveinsson)
Elsku afi. Missir þinn er mikill
og ég bið Guð að styrkja þig og
hugga í gegnum þessa erfiðu tíma.
Eg vil þakka þér fyrir allt amma
mín og óska þér hamingju, friðar
og Guðs blessunar í þínum nýju
heimkynnum.
Blessuð sé minning þín,
Hanna.
Það eru forréttindi fyrir böm í
dag að eiga alvöru ömmu. Ömmu
sem er mjúk og hjartahlý og alltaf tíl
taks þegar á þarf að halda. Og ömmu
sem bakar bestu kleinur í heimi.
Þannig amma var Hanna amma.
Hanna var ákaflega róleg og yfir-
veguð kona að eðlisfari en hafði
ákveðnar skoðanir og stóð fast við
þær. Fjölskyldan og heimilið var
henni allt og hún naut þess að hafa
synina og fjölskyldur þeirra í
kringum sig. Notaleg fjölskylduboð
í Hlíðunum voru fastur punktur í
tilverunni og notaði Hanna öll tæki-
færi til að safna fjölskyldunni sam-
an og biðu þá ávallt veisluborð
hlaðin kræsingum.
Þrátt fyrir erfið veikindi breytti
Hanna ekki út af vananum, jólaboð-
in voru haldin eins og venjulega og
á níutíu ára afmæli Júlíusar í maí
síðastliðnum var allri fjölskyldunni
boðið í notalegt afmælisboð í Hlíð-
unum. Það var þeim hjónum mikils
virði að hafa fjölskylduna í kríngum
sig á heimili sínu á þessum merkis-
degi, gleðin skein úr andlitum
þeirra og fáa grunaði sjálfsagt
hversu veik Hanna var orðin því
hún bar sig svo ótrúlega vel, enda
ekki henni líkt að kvarta.
Það var notalegt að byrja sín
fyrstu búskaparár í kjallaranum hjá
Hönnu og Júlla. Hanna var alltaf tU
taks og gaf góð ráð ef á þurfti að
halda án þess þó að vera að skipta
sér af að óþörfu. Hún hafði gaman
af að fylgjast með eldamennskunni
hjá ungu hjónunum í kjallaranum
þótt henni þætti eflaust margt
skrýtið í pottunum þar. Ég gleymi
því heldur ekki hvað það var oft
gott að koma þreyttur heim og
finna fullan poka af nýbökuðum
kleinum eða volgum pönnukökum á
hurðarhúninum og þegar maður fór
upp tU að þakka fyrir sagði hún oft-
ast: „Æ, minnstu ekki á það væna
mín, það varð eitthvað svo mikið úr
uppskriftinni hjá mér.“
Gamla húsið á Eyrarbakka, Eyri,
æskuheimili Hönnu, var henni
alltaf mjög kært. Þar er eins og
tíminn hafi numið staðar, allt er
ennþá eins og það var. Þar dvaldi
hún eins oft og við varð komið og
það var notalegt að heimsækja þau
á Eyrarbakka, fá sér kaffi og hlusta
á snarkið í eldavélinni.
Það verður erfitt að hugsa sér að-
ventuna og jólin án Hönnu, því hún
var svo mikið jólabam. Hún naut
þess að setja upp jólaskrautið, baka
smákökurnar, velja jólagjafirnar og
hafa fjölskylduna í kringum sig um
jólin. Þótt Hanna verði nú ekki með
okkur um jólin verður hún í hugum
okkar og við munum kveikja á kert-
um í minningu hennar og biðja al-
góðan Guð að blessa hana.
Það eru fallegar minningar um
góða konu sem streyma fram í hug-
ann nú á kveðjustundu. Jóhanna
Berta og Karl sakna nú góðrar
langömmu sem var þeim alltaf svo
góð.
Elsku Júlli afi, þótt söknuðurinn
sé sár nú á sorgarstundu verða fal-
legar minningar um góðan lífsföru-
naut þér ljós í myrkrinu.
Blessuð sé minning Hönnu Guð-
finnsdóttur.
Aðalheiður Karlsdóttir,
Kristinn Bernburg.