Morgunblaðið - 20.04.1999, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PRIÐJUDAGUR 20. APRÍL 1999
HELGA
SIGMARSDÓTTIR
OG KJARTAN
MAGNÚSSON
+ Kjai-tan Magn-
ússon, bóndi og
smiður á Mógili á
Svalbarðsströnd,
var fæddur í Lyng-
holti í Ólafsfirði 12.
febrúar 1911. Hann
lést á Hjúkrunar-
beimilinu Seli á
Akureyri 15. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Magnús Sölvason
og Halldóra Þor-
steinsdóttir. Helga
Sigmarsdóttir hús-
freyja var fædd á
Mógili 3. nóvember 1912. Hún
lést á Seli 4. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar voru Sigmar
Jóhannesson og Sigurlaug Krist-
jánsdóttir. Börn Kjartans og
Helgu eru: Kristján smiður,
kvæntur Ellen Hákansson
íþróttakennara, þau eiga eitt
barn og eitt baniabam; Unnur
Gígja tónlistarkennari, gift Roar
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgr.)
Einhvern veginn fmnst manni að
ástvinir manns iifi að eilífu og allt
verði ætíð óbreytt. Svo er auðvitað
ekki. Lífið gengur sinn gang og
dauðinn er jú hluti af tilverunni.
Elsku amma og afi. Við kveðjum
ykkur með söknuði, en minnumst
með þakklæti allra yndislegu stund-
anna, sem við áttum með ykkur. Við
trúum því að nú líði ykkur vel og þið
haldið saman á vit nýrra ævintýra.
Guð veri með ykkur.
Inga Helga, Helga, Jón
Aðalsteinn, Magne,
Kjartan, Hulda og Ellert.
Kvam tónlistarmanni og skóla-
stjóra, þau eiga tvö börn; Hall-
dóra Marý bóndi, gift Páli Heið-
ari Hartmannssyni bónda, þau
eiga tvö böm og Halldóra átti
eitt fyrir hjónaband.
Kjartan og Helga verða jarðsett
frá Svalbarðskirkju á Sval-
barðsströnd í dag og hefst af-
höfnin klukkan 14.
Kær frænka, Helga Sigmarsdótt-
ir, frá Mógili á Svalbarðsströnd, er
látin. Hún kvaddi þetta jarðlíf á sól-
fögi-um páskadegi, jafn kyrrlátt og
hljótt eins og hún lifði. Ég var smá-
stelpa þegar ég kom að sunnan í
heimsókn í Mógil að beiðni fóður
Helgu. Hann var ekkjumaður eftir
langömmusystur mína og var ég iát-
in heita í höfuðið á konu hans. Mér
var vel tekið í Mógili og þau heið-
urshjón Helga og Kjartan eru í mín-
um huga amma og afi. Amma í
Mógili var mikill dýravinur og henni
var blómarækt afar hugleikin.
Manni virtist alltaf sem það væri
sumar í stofunni hjá þeim og blóma-
angan lagði um allt bæði úti og inni.
Mér er efst í huga á þessari
kveðjustund innilegt þakklæti til
ömmu í Mógili fyrir alla hlýjuna og
notalegheitin sem hún sýndi mér og
mínum. Þakklæti til þeirra beggja
fyrir að leyfa mér að eiga stað hjá
þeim og fyrir að vera jafnmikilvæg
fyrir mig og bömin mín, eins og
raunveruleg amma og afi.
Guð blessi minningu Helgu og gæti
fólksins hennar alls.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mínverivömínótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Sigurlaug.
Kjartan afi í Mógili, var stór hluti
af lífi mínu, rétt eins og ekkert væri
sjálfsagðara en að hafa litlar frænk-
ur konu sinnar í fóstri, ekki bara á
sumrin heldur seinna árið um kring.
Það var fátt sem togaði mig meira
burt frá ástríku heimili foreldra
minna en hugsunin um Mógil, sólina
sem ávallt skein í Eyjafirði, tré-
smíðalyktina og fjósalyktina af
Kjartani, ekkert síður en blóma-
anganina og kökuilminn, sem aldrei
vantaði í bæinn. Kjartan leyfði mér
að dinglast á eftir sér og fræddi mig
um landsins gagn og nausynjar.
Hann var upptekinn maður, hrepp-
stjóri, meðhjálpari, bóndi og smið-
ur, en átti þó ávallt stund fyrir fólk-
ið sitt. Það er varla hægt að minnast
Kjai-tans án þess að nefna Helgu í
sama mund, svo samrýnd voru þau
hjónin, og er það ljúfsárt að horfa á
eftir þeim svo til samtímis yfir móð-
una miklu. Maður ímyndar sér að
þau leiðist hönd í hönd, afi sjáandi
og amma léttfætt, laus við kuldann
og veturinn inn í hið eilífa sumar.
Og tónlistin hljómar, öll sú tónlist
sem þeim þótti svo gott að hlusta á.
Ekki síst hljómar heimilisfólksins,
sem æfði sig á píanó og fiðlu, kyn-
slóð eftir kynslóð. Góðri ævi góðs
manns er lokið og kveð ég Kjartan
afa í Mógili með innilegri hlýju,
þökk og virðingu.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og pfa engla geyma,
öD bömin þín, svo blundi rótt.
(M.Joch.)
Sigurlaug.
SIGURBORG
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Sigurborg Guð-
mundsdóttir
fæddist á Arngerð-
areyri við ísafjarð-
ardjúp 13. mars
1901. Hún lést 2.
apríl síðastiiðinn og
fór útför hennar
fram frá Fossvogs-
kirkju 9. apríl, í
kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Látin er í hárri elli
ástkær ömmusystir
mín, Sigurborg Guð-
mundsdóttir. Bogga
frænka, en svo var hún köliuð af öll-
um í stórfjölskyldunni, giftist ekki og
eignaðist ekki böm. Hún var samt
alla tíð sem besta ættmóðir afkom-
enda Valgerðar systur sinnar, er lést
fyrir rúmum þrjátíu árum.
Bogga ft’ænka var einhver sú kær-
leiksríkasta og gjafmildasta mann-
eskja, sem ég hef kynnst. Hennar
mesta gleði í lífinu var að gefa og hlúa
að öðrum, gefa af sínum mikla and-
lega auði og litlu veraldlegu efnum.
Bogga var mikill mannasættii-, sem
trúði öllu því besta um alla og vildi
ekki heyra neitt illt um nokkurn
mann. Hún lagðrsig fram um að bæta
mannlífið í kringum sig á þann hátt
sem í hennar valdi stóð. Kæmi maður
til hennar með dapurt hjarta, fór
maður alltaf glaðari og bjartsýnni af
hennar fundi. I æsku, fórum við
systkinin margar ferðimar suðui'
með mömmu, að heimsækja ættingja
og vini. Þá var það Bogga frænka
sem tók okkur að sér og hafði ofan
fyrir okkur á allan hátt. Amma vai-
heilsuveil, en Bogga tók
við hennar hlutverki
með glöðu geði og virt-
ist hafa ómældan tíma
fyrir okkur þrátt fyrir
langan og strangan
rinnudag. Föst hefð var
að fara niður að Tjörn
að gefa öndunum, og
síðan borðaður ís í
Hljómskálagarðinum.
Þar naut Bogga þess að
sitja innan um blómin
og fræða okkur um
styttumar í garðinum
og fleira.
Bogga var mikil
blómakona og ótrúlegustu tegundir
blóma uxu og döfnuðu í litla garðinum
hennai-. Mannkostir hennar komu
einnig vel í ljós, þar sem öll böm og
dýr hændust að henni. Margir í fjöl-
skyldunni, bæði fátækir námsmenn
og aðrir áttu skjól hjá Boggu um
lengri eða skemmri tíma. Þegar gaus
í Eyjum fyrir rámum aldai-fjórðungi
og allir urðu að flýja heimili sín, þá
leituðum rið til Boggu frænku. Hún
tók okkur opnuin öi-mum, gekk úr
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Pað eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
rúmi fyiTr okkur og hjá henni í litla
húsinu á Njálsgötunni dvöldum rið í
góðu yfirlæti, fjögurra manna fjöl-
skylda, fram á vor að fest voru kaup á
íbúð.
Bogga frænka hefur nú verið lögð
til hinstu hvílu rið hlið fóður míns og
móður, sem létust langt um aldur
fram. Bogga og mamma voru alla tíð
mjög nánar og miklar rinkonur og
mátu hvor aðra mikils. Bogga sakn-
aðihennar mikið.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldu minn-
ar votta mínum elskulegu móður-
systrum og mönnum þeirra dýpstu
samúð og þakka þeim fyrir alla um-
hyggjuna rið Boggu frænku.
Hvíl í friði, elsku Bogga frænka,
og hjartans þökk fyrir allt og allt.
Þín
Valgerður M.
Blómastofa
Friðfúms
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
SVEINN
JÓNSSON
+ Sveinn Jónsson
vélsljóri fæddist
á Hlíðarenda í Ölf-
usi 8. febrúar 1917.
Hann lést á Hrafn-
istu 3. apríl síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Bú-
staðakirkju 16. apr-
fl.
Sveinn Jónsson vél-
stjóri er fallinn frá.
Vélstjórastéttin og þá
kælimenn sérstaklega
hafa misst úr sínum röðum mikinn
frumkvöðul kæliþróunar á Islandi.
Óhætt er að segja að margir fær-
ustu burðarásar verkþekkingar
kælifyi-irtækjanna í dag séu mótað-
ir af handbragði hans. Sveinn var
lærður vélstjóri frá Fiskifélagi Is-
lands og vann sem vélstjóri til sjós á
skipum Vestmanneyinga, en hann
var uppalinn í Eyjum. Þegar hafin
var uppsetning kælitækja í Mjólk-
urbúi Élóamanna varð til sú starfs-
stefna í lífinu er hann fetaði dyggi-
lega til dánardags. Hann stofnsetti
og rak síðar eitt af stærstu kælifyr-
ii-tækjum landsins í áratugi, kæli-
verkstæði Sveins Jónssonar.
Sveinn fylgdist mjög vel með öll-
um nýjungum í kælifaginu og las
bækur og tímarit um allt er að
gagni mætti koma. Hann kenndi
einnig kælitækni rið Vélskóla Is-
lands. Félagsstörf Sveins fyrir vél-
stjóra voru mikil, hann var stéttvís
með afbrigðum og stoltur af að vera
vélstjóri.
Ég kynntist Sveini ekki fyrr en
haustið 1975. Ég var þá nemandi við
Vélskólann í Reykjavík. Ekki gekk
alltof vel að innbyrða þurr tormelt
kælifræðin í skólanum. Sá ég í
hendi mér að utanaðkomandi hjálp
og það að koma puttunum í „dótið“
væri lykillinn að brúkhæfum tölum
á vorspjaldi Vélskólans. Það gekk
eftir, Sveini tókst hið ómögulega.
Þar sem rinna mín hjá Sveini fór
aðallega fram á kvöldin og um helg-
ar náði ég lítið að kynnast einfaldari
störfum í minna magni á verkstæði
hans. Að nokkru leyti var þetta líkt
og að nálgast verkefnin ofan frá.
Kvöld- og helgarvinnan með Sveini
gat nefnilega oft verið fólgin í
betrumbótum á þegai’ starfandi
kerfum eða rið bilunargreiningar
sem aðrir höfðu ekki
leyst. Þetta voru því
fyrir mig stór skref
sem illa tengdust þeim
grunni þekkingarlega
er ég stóð á. En allt
leystist þetta farsæl-
lega. Sveinn var ein-
stakt ljúfmenni og
jafnaðargeðið slíkt að
þrátt fyrir að allt væri
á iði og uppíloft í stór-
um verkum í kringum
hann var eins og hann
missti aldrei sjónar á
hvemig gera bæri hlutina. Það var
ekki fyrr en seinna að ég áttaði mig
á því að langar rinnustundir kvöld
og helgar voni auðritað framhald á
fullum vinnudegi hans með mönn-
um sínum. Vinnusemi Sveins og
áhugi var hreint með eindæmum.
Seinna þegar ég gerðist starfsmað-
ur hans af alvöru kynntist ég ótrú-
legri greiðasemi hans rið menn er
áttu í basli með kælikerfi sín. Attu
margir þeirra enga peninga til að
greiða fyrir þjónustu, og voru að
brasa rið riðgerðir sjálfir. Gleymd-
ust þá allir reikningar, bara leysa
málið. Það segir sig sjálft að Sveinn
og fjölskylda varð ekki efnislega rik^
á vinnu manns sem áleit það skyldu
sína að leysa vandamál samferða-
manna sinna fyrst og fremst en líta
síðast til eigin þarfa.
Ég kynntist börnum Sveins og
Esterar eiginkonu hans í gegnum
störf þeirra hjá fyrirtækinu. Þau
eru vandaðir og vel gerðir einstak-
lingar sem eru foreldrum sínum til
mikils sóma.
Ekki get ég skilist svo við að
kveðja minn gamla húsbónda og rin
að ég minnist ekki Esterar eigin-
konu Sveins. Það er sagt að á bak
við mikinn framkvæmdamann
standi vel gerð kona. I öll þau skipti
sem ég kom á heimili þeirra hjóna
að leita eftir bókum, fróðleik, já, eða
í rinnusnöpum var tekið alveg ein-
staklega vel á móti mér af Ester.
Vinarþel þeirra hjóna og barna í
minn garð og minna verður seint
fullþakkað.
Nú að leiðarlokum Sveins vil ég
þakka honum allt gott. Ester, Ólaf-
ía, Haukur og Jón, ykkur og fjöl-
skyldum ykkar bið ég blessunar
Guðs í sorg ykkar.
Þór Sævaldsson og fjölskylda.
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
KRISTMUNDAR SÖRLASONAR
frá Gjögri,
Strandasýsiu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Addý Guðjónsdóttir,
Ólafía Guðrún Kristmundsdóttir,
Kristmundur Kristmundsson,
Ólafur Sörti Kristmundsson.
t
Við þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
KRISTfNAR AXELSDÓTTUR,
Álfhóti 5,
Húsavík.
Reynir Jónasson,
Jakobína Reynisdóttir, Kristinn Jónsson,
Jónas Reynisson, Brynja Björgvinsdóttir,
Oddfríður Dögg Reynisdóttir, Magnús Hreiðarsson,
Axel Reynisson, Jóhanna Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.