Morgunblaðið - 16.02.2000, Blaðsíða 60

Morgunblaðið - 16.02.2000, Blaðsíða 60
60 MIÐVIKUDAGUR 16. FEBRÚAR 2000 MORGUNBLAÐIÐ IKi- CZJZZ7~1 HASKÓLABÍÓ HASKOLABIO Hagatorgi, simi 530 1919 KEVIN SPACEY AMERICAN ★ ★★★ |fVn ÓFE Hausverk ★ ★★ 1/2 AIMBL ★ ★★ 1/2 KB Sýnd kl. 6, 9 og 11.15. b. í. 14 ára TOMMV l.F.F. JONF.S ASHLEV JUDÍ) DOUBLE JEOPARDY rVÖFÖLD ÁKÆRA Sýnd kl. 9og 11. B. i. I4ára Sýnd kl. 9 og 11. Sýnd kl. 5 og 7. Sýnd með íslensku tali kl. 4.50, 6.55 og 9. Sýnd kl. 5, 7, 9 og 11. Fríkort gildir ekki á þessa mynd FYRIR 990 PUNKTA FERBU i BÍÓ Álfabakka 8, simi S87 8900 og 587 8905 OFE Hausverk v/ww.samfilm.is Dans-tónlist Morgunblaðið/Golli „Það skín ætíð í gegn á sýningum íslenska dansflokksins að á bak við þær liggur einlægur áhugi og mikil ástríða fyrir dansinum sem listgrein. Tóniistarvalið hefur verið í senn háskalegt og hetjulegt og til þessa ávallt vel heppnað,“ segir m.a. í dómnum. TONLIST í s I e n s k i dansflukkurinn TÓNLISTIN VIÐ DANSVERKIÐ „DIAGH- ILEV: GOÐSAGNIRNAR" Frumflutningur Islenska dans- -- flokksins á verki Jochen Ulrich, „Diaghilev: Goðsagnirnar", í Borg- arleikhúsinu, fostudaginn 11. febr- úar. í verkinu var flutt tónlist eftir þá Henryk Górecki, Gavin Bryars, Carl Vine, Giya Kancheli, gusgus ogdB. MARKMIÐ þýska ballettskör- ungsins Jochen Ulrich með Diaghi- lev þríleiknum er m.a. að tengja sam- an ólíkar stefnur lista í eina og óskipta heild. Hlutverk umfjöllunar minnar er að rannsaka tónlistarhluta verksins en eðli málsins samkvæmt er ógjömingur að láta aðra þætti þess algerlega afskipta. Þrátt fyrir það er það fullkomlega réttlætanlegt ♦ að taka einn listrænan þátt út fyrir heild og skoða sérstaklega því að þó að ætlun höfunda sé að mynda högg- þétta samsteypu hinna ólíku list- forma getur það oft verið svo að þau falla misvel að heildarhugmyndinni. íslenski dansflokkurinn hefur undanfarin ár verið að gera afar spennandi hluti og hefur verið ansi óhræddur við að feta ótroðnar slóðir. Tónlistarvalið er þar síst undanskil- ið. Nú er ég enginn fræðimaður um ballett en sem forvitin og tilfmning- anæm mannvera, fædd með eðlis- 'lægt fegurðarmat, varð ég nokkuð heillaður af verkinu „Útlagar" sem flokkurinn sýndi snemma á árinu 1998. Og þar sem útgöngupunktur minn í listrænum áhuga er fyrst og fremst tónlist þótti mér afar tilkomu- mikið að sjá flokkinn hoppa og skoppa við lög ,4ndustrial“-rokk- sveitarinnar Godflesh. Hrifning mín jókst þó enn frekar er ég sá verkin „NPK“ og „Maðurinn er alltaf einn“ en tónlistin þar var með eindæmum góð oghæfði hún verkunum fullkom- lega. Eg arkaði því inn í Borgarleik- húsið úr kulda og vosbúð veðurguð- anna, fullur vonar og tilhlökkunar. Verkið er hluti af þríleik sem er metnaðarfullur virðingaróður til byltingarmannsins Sergei Diaghi- levs, foður nútímaballettsins. Diaghilev var ástríðufullur listunn- andi sem hóf dansinn sem listgrein upp á nýtt plan og spilaði þar ekki síst inn í hæfileiki hans í að virkja snjöllustu verkmenn hinna ýmsu list- greina á hverjum tíma og fá þá til liðs við sig. Ballettinn varð með því vett- vangur samneytis ólíkra listgreina eins og myndlistar, tónlistar og leik- listar að ógleymdum dansinum sjálf- um. Þetta sagnfræðilega verk Ulrichs byggir að nokkrum hluta á völdum köflum úr ævi og störfum Diaghilev. Þó að vissulega eigi það ekki að trufla upplifunina á sjálfum dansinum þá truflaði þessi óeiginlega krafa um þekkingu á sögunni mig svolítið. Ég brá því á það ráð að renna yfir dag- skrána í hléinu og náði ég því nokkr- um áttum eftir það. Það mætti kalla verkið „Diaghilev: Goðsagnirnar" póstmódermskt (póstmódernismi í menningarlegum skilningi felur í sér þá hugmynd að öll sköpun sé jafn- rétthá og jafnsönn, jafnframt því sem skilin á milli hámenningar og lágmenningar eru markvisst máð í burtu). Því til stuðnings er rétt að nefna þennan samhræring ólíkra list- forma með áherslu á jafnan hlut hvers þeirra. Höfundur leggur ríka áherslu í dagskrárbæklingi sýning- arinnar á að formin séu að vinna sam- an á jafnréttisgrundvelli, ekki að ein greinin sé að styðja hina. Hin póst- módemíska áferð verksins lýsir sér einnig í því að í verkinu, sérstaklega í byrjun þess, er verið að vísa í önnur og sígild dansverk. Verkið er því á ákveðinn hátt að fjalla um sjálft sig. Tónlistin var úr ýmsum og ólíkum áttum í takt við undanfarandi máls- grein. í fyrri hluta verksins voru leik- in verk eftir Kancheli, Bryars og Gorecki og sveiflaðist tónlistin frá naumhyggjulegu umhverfisflæði yfir í taugalegar strengjaæfingar að hætti Stravinsky. Skömmu fyrir hlé birtist svo Daníel Agúst Haraldsson á sviðinu sem geislandi næturklúbba- rotta og muldraði fremur en söng einhverja töfraþulu við seyðandi og sætt tölvupopp. Seinni hluti byrjaði með verkinu „Inner World“ eftir Carl Vine. Hrífandi og magnþrungin tónlist, skreytt með torkennilegum rafhljóðum sem gáfu henni enn meira gildi. Svo skyndilega byijaði pumpandi tæknótaktur og það sem eftir var af verkinu var undirlagt af samstarfssveit þeirra Bigga Bix og Daníels Agústs Haraldssonar, dB. Tónlist þeirra rann glettilega vel saman við það sem dansararnir voru að gera og Daníel Agúst var firnaör- uggur á sviði. Hann var staðsettur á skemmtilegan hátt fyrir aftan dans- arana þannig að hann skyggði ekki á það sem var að gerast á sviðinu en hélt þó engu að síður mikilli nálægð við áhorfendur með ómgóðri röddu sinni. Hann stóð þama glæstur eins og vélmenni, það var líkast því að einn meðlima þýsku tölvusveitarinn- ar Kraftwerk væri kominn á einleiks- feril. Endurgerð Gus Gus laga var vel heppnuð og frumsamin tónlist dB var flott og fersk, einkanlega síðasta lagið sem endaði á dramatískan hátt með tifandi tæknóhjartslætti. Það truflaði heildarupplifun mína af tónlistinni lítillega að mér var gert að sitja yst á tólfta bekk. Ég lýsi yfir nokkurri furðu að gagnrýnendum, sem ætlað er að dæma sýningar, sé ekki valinn betri staður því að góð staðsetning hlýtur að verka jákvætt á upplifun áhorfenda. Helsta umkvörtun mín hér varðar þó dagskrárbæklinginn sem dreift var til gesta. Þessir þungu og oft til- gerðarlegu bæklingar sem fylgja svokölluðum „æðri“ listgreinum þykja mér því miður oft vera baggi á þeim fremur en hjálpargagn. Höf- undur verksins, Jochen Ulrich, lýsir t.d. tónlist Kancheli svona „Þessi tónlist er mjög lífleg. Hún færist frá andlegu plani yfir í opna framtíð". Þessi setning er mér algerlega óskilj- anleg. Og það er meira. Lesendum er t.d. sagt að tónlist Gorecki hljómi eins og hún komi „handan tímans“ og um upplifun sína af íslandi segir Ul- rich orðrétt: „Hér skapar áleitin for- tið og sýn á framtíðina, draumkennt andrúmsloft sem er þó ekki laust við beyg“??? Sumt er þó til stakrar fyrir- myndar í bæklingnum, hönnunin er t.d. einkar svöl og umfjöllun Árna Ibsen um Diaghilev og dansflokk hans, „Ballets Russes“ er bæði fróð- leg og skemmtileg. En yfirlætislegt og óskiljanlegt orðaskrúð er engum í hag. A heildina litið var sýningin afar glæsileg og skemmtileg. Það skín æt- íð í gegn á sýningum Islenska dans- flokksins að á bak við þær liggur ein- lægur áhugi og mikil ástríða íyrir dansinum sem listgrein. Tónlistar- valið hefur verið í senn háskalegt og hetjulegt og til þessa ávallt vel heppnað. Ég bíð því spenntur eftir næstu sýningu. Arnar Eggert Thoroddsen
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.