Morgunblaðið - 04.03.2000, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 4. MARS 2000 51
MINNINGAR
í
GUÐBJORG SVAFA
BJÖRNSDÓTTIR
+ Guðbjörg Svafa
Björnsdóttir
fæddist 22. febrúar
1911. Hún andaðist á
Ljósheimum á Sel-
fossi 28. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Björn
Guðmundsson og Elín
Hjartardóttir er
t)juggu á Rauðnefs-
stöðum á Rangárvöll-
um. Systur hennar
voru Guðmunda
Bjömsdóttir, f. 4.
ágúst 1912, d. 27. ap-
ríl 1999 og Sigríður
Bjömsdóttir, f. 18. mars 1920, d.
15. júlí 1964. Uppeldisbróðir
þeirra er Ólafur Þorkelsson, f. 7.
ágúst 1918, búsettur í Reykjavík.
Svafa giftist 16. maí 1931 Þór-
halli Þorgeirssyni, f. 26. janúar
1901, d. 25. júní 1982. Hófu þau bú-
skap í Vestmanna-
eyjum 1931 og
bjuggu þar til ársins
1945 er þau fluttu til
Selfoss. Böm þeima
eru, 1) Hörður Þór-
hallsson, f. 19. mars
1932, kvæntur Hall-
dóm Katrínu Guð-
jónsdóttur, f. 10.
október 1931, búsett
í Reykjavík. Þeirra
böm em íjögur og
eiga þau nfu bama-
böm. 2) Erla Þór-
halisdóttir, f. 8. nó-
vemvber 1933, kvænt
Ástráði Ólafssyni, f. 19. mars 1929,
búsett á Selfossi. Þeirra böm em
fjögur og eiga þau 11 bamaböm
og þrjú bamabamabörn.
Utför Svöfu fer fram frá Selfoss-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Þegar ég frétti andlát Svöfu
ömmu minnar að morgni 28. febrúar
sl. varð mér hugsað til þess að hún,
sem alltaf bar svo mikla virðingu fyr-
ir Heklu, skyldi einmitt hverfa héðan
úr þessum heimi er Hekla hamaðist
enn á ný svo nálægt æskustöðvum
hennar á Rangái-völlum.
Afi og amma voru ein af frum-
byggjunum „fyrir utan á“ á Selfossi
eða á Langanesinu eins og það er
kallað í dag. Húsin okkar stóðu hlið
við hlið í Miðtúninu og þó að aðeins
væm fáein skref á milli var litla
hjartað í mér ekki kjarkmeira en það
að vissara þótti mér að syngja á milli
húsa til að fæla burtu alla myrkfælni.
Okkur krökkunum sem ólumst þar
upp hefur alltaf fundist við hafa notið
mikilla forréttinda. Við höfðum
skíðabrekkuna á Jaðri, klettana,
lækina, móann og Gandískóg, að
ógleymdri Ölfusá, er liðaðist með-
fram Ártúninu. Þarna var paradís að
alast upp og óþrjótandi uppspretta
leikja er dugðu okkur þannig að við
vorum sjálfum okkur nóg við upp-
átækin. Alltaf þegar við hittumst í
dag er hægt að bæta við sögum og
hlæja dátt að bernskubrekunum og
játa ýmislegt eróupplýst hefur verið
fram að þessu. í þessu umhverfí, og
að hafa þau forréttindi að hafa afa og
ömmu í næsta húsi, fannst manni
eins og ekkert vantaði á, lífið var
nánast fulkomið.
Samband okkar var ætíð mjög ná-
ið, sem seint verður metið, því alltaf
voru þau til staðar ef á þurfti að
halda og að sækja í viskubrunn
þein’a var mér ómetanlegt. Þau voru
mínir fyrstu vinnuveitendur, en ég
tók að mér að sjá um uppvaskið eftir
kvöldmatinn fýrir þau þrisvar í viku
fyrir um 15 aura í hvert skipti. Það
kom til af því að bræður mínir voru
farnir að fá laun, sennilega fyrir að
bera út Moggann. Hefur afa og
ömmu sjálfsagt fundist það vera
frekar til vansa að vinna fyrir
kapítalistann, en þau aðhylltust ætíð
stefnuna til vinstri, og hafa viljað
sýna mér fram á að þau gætu verið
mér ekki síðri vinnuveitendur.
Amma og langafi minn, Björn,
kenndu mér að lesa Njálu, enda
hann mikill Njálumaður ef svo má
segja því hann þreyttist aldrei á að
hampa þeirri bók. Þegar kom að því
að ég fór að læra hana í skóla var það
þeirra krafa að ekki kæmi til greina
annað en að ég fengi 10 í einkunn,
annað væri mér ekki samboðið.Varð
égað mæta til þeirra í „aukatíma" og
sanna kunnáttu mína. Amma kenndi
mér líka að lesa Þórberg og reyndi
að láta mig lesa Laxness, - það gekk
verr en ég kom þó til er ég varð eldri.
Hún reyndi líka að kenna mér ýmis-
legt í hannyrðum en það kom fljót-
lega í ljós að ég var fædd með tíu
þumalfingur er létu ekki að stjórn
við flókin afbrigði af hekli og prjóni,
enda lagðist sú kennsla fljótlega af.
Hún amma var ein af þeim sem
leystu málin en bjó ekki til vanda-
mál, eins og það að hún var komin
um fimmtugt er hún lærði á bíl svo
að hún og afi gætu ferðast um landið
óháð öðrum. Það var líf þeirra og
yndi að ferðast, enda höfðu þau farið
nánast um allt land og ekki síst um
óbyggðir, þá oftast í vinahópi á fjalla-
jeppum þeirra tíma. Ég gleymi því
seint er þau komu úr einni ferðinni
og höfðu keypt handa mér strigaskó
á Isafirði! Það fannst mér álíka
merkilegt og börnum í dag finnst að
fá gjafir er þeirra afar og ömmur
koma frá öðrum löndum, því ísa-
fjörður var á þeim tíma svo óralangt
í burtu.
Eftir að ég eignaðist mín böm,
Pétur og Þóru, var amma einnig til
staðar, ávallt tilbúin að hafa þau hjá
sér. Naut Þóra þess sérstaklega og
kom amma heim til okkar fyrsta vet-
urinn hennar og seinna meir var
Þóra hjá henni tvo vetur eftir skóla
og í annan tíma ef á þurfti að halda.
Slík umhyggja var okkur ómetanleg
Er heilsan brast naut hún þess að
búa svo nálægt foreldrum mínum,
sem reyndust henni í alla staði vel.
Síðustu árin dvaldist hún á dvalar-
heimilum, fyrst á Sólvöllum á Eyrar-
bakka en núna síðast á Ljósheimum
á Selfossi. Með trega og þakklæti
kveðjum við, fjölskyldan í Hafnar-
firði, Svöfu ömmu. Hvíl í friði mín
kæra.
Elín.
Mörgum á eflaust eftir að vera
minnisstæð síðasta helgi febrúar-
mánaðar á nýju árþúsundi. Hræðileg
umferðarslys og aftakaveður sem
olli samgöngutruflunum með til-
heyrandi erfiðleikum auk náttúru-
hamfara, skók landið okkar. A með-
an á öllu þessu stóð var langamma
mín, Svafa Björnsdóttir, smátt og
smátt að lúta í lægra haldi fyrir al-
mættinu. Á mánudagsmorgninum
þegar veðrinu slotaði leið hún inn í
eilífðina södd lífdaga.
í rauninni fannst mér ég eiga tvær
móðurömmur því langamma og Erla
amma bjuggu hlið við hlið og gegndu
þær báðar mikilvægum hlutverkum í
mínu lífi. Á mínum yngri árum var
ég mikið í pössun hjá ömmu Svöfu
þegar allir voru að vinna og litla
barnið gat þá ekki verið eitt heima
og var því send til ömmu Svöfu. Ég
og langamma gátum brallað mikið
saman, hún átti alveg heilan helling
af bókum og lásum við meðal annars
saman „Sálminn um blómið" sem nú
vermir bókahilluna mína og vorum
við það heppnar að veturinn eftir að
við lásum hana var leikritið sett upp
hjá Leikfélagi Selfoss og þangað
skelltum við okkur auðvitað. Á milli
þess sem við lásum sungum við mik-
ið saman og spilaði amma þá á orgel-
ið og ég söng með. Stundum fékk ég
líka að glamra á orgelið en það var
nú sjaldan sem það kom einhver lag-
lína út úr því. Einnig hlustuðum við á
„lagið okkar“ en það var „Þrjú hjól
undir bílnum" með honum Ómari
Ragnarssyni. Ég er nú reyndar al-
veg steinhissa á því að sú spóla hafi
aldrei slitnað í hamagangnum við að
spóla fram og til baka. Síðan þurft-
um við auðvitað að nærast líka og við
gátum verið alveg rosalegir „svindl-
arar“ í sambandi við það því við
borðuðum þegar við vorum svangar,
við vorum ekkert að bíða eftir þess-
um opinberu matartímum heldur
höfðum við hádegismatinn klukkan
hálftólf og drukkum miðdagskaffið
um hálfþrjú, alvöru glæpamenn þar
á ferð. Við áttum það líka til að grípa
í spilin og var þá spiluð „langömmu-
vitleysa" tímunum saman og þegar
ég fór að eldast fórum við að spila
marías og rommí. Já, það var sko
alltaf líf og fjör heima hjá ömmu
Svöfu, en samt lifnaði nú heldur bet-
ur yfir litla húsinu í Miðtúninu þegar
Munda frænka kom í heimsókn en
hún bjó á Hellu og var systir hennar
langömmu, hún kvaddi þennan heim
nú síðastliðið vor. Ég man líka hvað
þú varst stolt af mér á fermingar-
daginn minn þegar þú sást mig í upp-
hlutnum ykkar ömmu Erlu. Hún
amma var lika alltaf til í að gera allt
sem ég stakk uppá svo sem eins og
þegar ég, sex ára barnið, nýbúin að
læra stafina, tók upp á því að vilja
læra að hekla reyndi hún eftir bestu
getu að gera það fyrir mig, en allt
kom fyrir ekki, ég virtist vera fædd
með tíu þumalfingur eins og hún
móðir mín og gat einfaldlega ekki
lært að hekla, hvað þá að prjóna sem
ég get varla enn þann dag í dag. En
hún amma var alltaf mikill kvenskör-
ungur og ég gleymi því aldrei hvað
ég var stolt þegar mamma sagði mér
að hún hafi verið með bílpróf en ekki
langafi, sem ég fékk því miður ekki
að kynnast. Svo var hún óvenju líka-
mlega hress alveg þangað til fyrir
svona 3-4 árum. Eins og stundum
þegar maður var ekki búin að heim-
sækja hana í svona viku snéri sófa-
settið kannski í allt aðra átt en síðast
þegar maður kom. Svo á ég aldrei
eftir að gleyma því þegar pabbi,
Sævai’, Bii’gir og Ástráður afi voru
að mála húsið að utan fyrir svona
rúmlega 10 árum og voru þeir ekki
fyrr byrjaðir en mín var mætt og
byrjuð að mála gluggana. Já, þannig
var hún amma mín, ég sem var alveg
viss um að hún mundi verða að
minnsta kosti 120 ára, hún var alltaf
svo hress og glöð en enginn veit sína
ævi fyrr en öll er.
En elsku amma mín, það hefur
verið yndislegt að fá að kynnast þér
og höfum við átt í gegnum tíðina al-
veg yndislegar samverustundii’ og
vil ég þakka fyrir alla pössunina, alla
lopasokkana, lopavettlingana og
lopapeysurnar sem þú prjónaðir á
mig í gengum tíðina af þinni alkunnu
snilld. Ég er strax farin að hlakka til
að hitta þig aftur á ný en við skulum
nú vona að það verði ekki fyrr en eft-
ir að minnsta kosti 80 ár.
Guð geymi þig, elsku langamma
mín, minningin um þig á alltaf eftir
að lifa í hjarta mínu.
Þín,
Þóra.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR ÞÓRA GESTSDÓTTIR,
er látin.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðgeir Þórarinsson,
Dóra Guðrún Kristinsdóttir, Jón Þ. Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Elskulegur eiginmaður, faðir okkar, tengda-
faðir, sonur, afi og bróðir,
VALSTEINN HEIÐAR GUÐBRANDSSON,
Árnesi,
Súðavík,
lést af slysförum mánudaginn 28. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 6. mars kl. 15.00.
María Kristófersdóttir,
Guðmundur Birgir Heiðarsson, Heiðveig Jóhannsdóttir,
Kristófer Heiðarsson, Ragnheiður Jóhannesdóttir,
Atbert Heiðarsson, Guðný Hanna Jónasdóttir,
Ármann Heiðarsson,
Guðbrandur Rögnvaldsson, Bjarndís Inga Albertsdóttir,
Brimrún irma, María Kristín
og systkini hins látna.
+
Sonur okkar,
ÞORMÓÐUR KARLSSON,
lést í Landspítalanum fimmtudaginn 2. mars.
Halla Jóhannsdóttir,
Karl B. Guðmundsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
INGÓLFUR GYLFI JÓNASSON
frá Hellatúni,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 2. mars.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Jakobína Ólafsdóttir,
börn og barnabörn.
+ Elskuleg móðir okkar, f '
JÓNA GUÐNÝ FRANZDÓTTIR W v <
frá Róðhóli,
lést á Dvalarheimili aldraðra á Sauðárkróki
fimmtudaginn 2. mars. Æ

Börnin.
+
Elskulegur sonur okkar, bróðir og barnabarn,
JÓN GUNNAR GUNNARSSON,
lést á heimili sínu, Leiðhömrum 38, fimmtu-
daginn 2. mars síðastliðinn.
Jarðarför hans verður gerð frá Grafarvogs-
kirkju föstudaginn 10. mars kl. 13.30.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Gunnar Stígsson, Jónína Þórarinsdóttir,
Þóranna Helga Gunnarsdóttir,
Bjarki Hrafn Gunnarsson,
fris Gunnarsdóttir, Sigurður Ragnarsson,
Þórarinn Sæbjörnsson,
Ingibjörg Jónsdóttir.
+
Þökkum innilega samúð, hlýhug og vináttu við
andlát og jarðarför elskulegrar móður okkar
og tengdamóður,
ÞÓRUNNAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
Flúðabakka 2,
Blönduósi.
Hermann Sigfússon, Ósk Óskarsdóttir,
Brynhildur Friðriksdóttir, Sigtryggur Ellertsson,
Guðrún Friðriksdóttir,
Indíana Friðriksdóttir,
Sigríður Friðriksdóttir,
Sigurlaug Friðriksdóttir,
Björn Friðriksson,
Sigmundur Magnússon,
Fritz Berndsen,
Steindór Jónsson,
Guðrún Tryggvadóttir
og fjölskyldur