Morgunblaðið - 14.07.2000, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FOSTUDAGUR14. JULI2000 45
r
og enn þá sést við gluggann bíða - vona
í Mjóðri bæn um koldimm vetrarkvöld
með kvíðinn huga, íslenzk sjómannskona.
(Björk.)
Þó kyrrð ríki um hana nú mun
harpan hennar aldrei hljóðna, svo
lengi sem Aðventkirkja er til á íslandi
og sálmamir hennar verða sungnir -
þessi ómetanlegi, andlegi fjársjóður,
sem hún veitti kirkjunni sinni. Hin
önnur ljóð hennar munu einnig óma
áfram meðan ljóðunnnendur finnast
hér á landi.
Kæri systkinahópurinn allur og
aðrir ástvinir. Við hjónin sendum
ykkur hlýja samúð, en þökkum sam-
tímis, ásamt ykkur, kærkomna hvfld
eftir langan ævidag og vissuna um
endurfundi. Blessuð sé minning okk-
ar kæru Margrétar. Guð blessi ykkur
öll og styrki.
Sólveig og Jón Hjörleifur.
Elsku Margrét okkar. Nú ertu
sofnuð, við söknum þín sárt, en lífið er
svona. Ég varð mikillar gæfu aðnjót-
andi þegar ég fékk að kynnast þér,
fjölskyldu þinni og Aðventsöfnuðin-
um. Eg var í leit að betra lífi og Jesús
hefur heyrt bænir mínar, því ég
kynntist þér. Líf mitt tók aðra stefnu,
varð fyllra og betra. Og ég skírðist
inn í Aðventsöfnuðinn með þinni leið-
sögn og annarra. Aðventsöfnuðinn
var stór hluti af lífi þínu, þú lagðir allt
þitt af mörkum. Ég trúi því að Guð
eigi sér boðbera hér á jörðinni og einn
af þeim varst þú. Þú tókst mig að þér,
sérstaklega eftir að Guðsteinn, mað-
urinn þinn, dó, bættir einni dóttur í
viðbót við þinn stóra hóp.
Þó að aldursmunur væri mikill
milli okkar vorum við mjög nánar vin-
konur. Erfiðleikar okkar beggja í
æsku, sveitalífið og trúin á Jesú Krist
tengdu okkur nánum böndum. Að fá
að vera hjá þér sem heimilishjálp,
þótt stuttur tími væri, var okkur báð-
um mikils virði, við nutum samvist-
anna.
Eins fengu börnin mín að njóta
kærleika þíns, sem þau munu seint
gleyma. Kristján, yngsti sonur minn,
mundi alltaf eftir trékassanum með
Gullkornum Biblíunnar í; áður en við
fórum dró hvert okkar eitt eða tvö
vers og þú útskýrðir þau af allri þinni
þekkingu á Guðs orði. Þér fannst svo
gaman að þessu, þá færðist hlýja
brosið þitt yfir andlitið þegar barnið
benti á trékassann og kom ekki annað
til greina en að hlýða því. Flestar
heimsóknir á Hjallabrautina voru
þannig, það var sest í sófann í stof-
unni, spjallað um það sem okkur var
kærast. Síðan áttum við góða bæna-
stund saman þar sem þú baðst af
hjarta og manni fannst heilög birta
umlykja mann, svo fallegar og yndis-
legar voru bænir þínar. Þeir sem
ganga með Guði allt sitt líf tengjast
honum svo sterkum böndum að því
fær ekkert breytt. Hún var hans eign.
Frelsarinn var númer eitt í lífi henn-
ar. Eins ættum við öll að hafa, þá væri
lífið yndislegra og betra. Ég veit að
þessi kona bar frelsaranum vitni, allir
fallegu sálmamir hennar sem við
syngjum oft í kirkjunni og ljóðin sem
oft eru lesin upp, allt vitnar þetta um
sterka trú hennar. Framkoma henn-
ar var öll yndisleg, hún var svo lítillát
og hreykti sér ekki upp.
Við trúum því að Jesús komi aftur
að ná í sína eins og hann lofaði þegar
hann var á jörðinni. Þá fáum við nýjan
líkama. 11. Þessalóníkubréfi 4. v. 16-
17 stendur um endurkomu Drottins:
„Því að sjálfur Drottinn mun stíga
niður af himni og með kalli, með höf-
uðengils rausn og með básúnum
Guðs, og þeir sem dánir eru í trú á
Krist munu fyrst upp rísa. Síðan
munum vér, sem eftir lifum, verða
ásamt þeim hrifnir burt í skýjum til
fundar við Drottin í loftinu. Og síðan
munum vér vera með Drottni alla
tíma.“
Ég þakka Guði fyrir að hafa kynnst
þér og fjölskyldu þinni. Trúin tengir
okkur kærleiksböndum. Nú bið ég til
Guðs að allar bænir þínar rætist,
Honum til dýrðar og blessunar sem
öllu ræður. Hafðu þökk fyrir allar
stundir sem við áttum saman, þær
veittu mér mikla blessun. Innilegar
samúðarkveðjur til allra bamanna
þinna, tengdabama, ættingja og vina.
Guð blessi ykkur öll.
Ingibjörg Á. Hjálmarsdóttir.
YNGVI
KJARTANSSON
+ Yngvi Kjartans-
son fæddist á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
7. apríl 1962. Hann
lóst á sama stað 6.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Hlíf Einarsdóttir, f.
í Iloltakotum í Bisk-
upstungum 19.11.
1930, og Kjartan
Jónsson, f. á Isafirði
12.6. 1928. Systkini
Yngva eru: Einar, f.
15.1. 1952, maki
Marcia J. M. Vil-
hjálmsdóttir, þau eiga fjögur
börn. Árni, f. 13.6. 1953, maki
Margrét Örnólfsdóttir, þau eiga
eitt barn og Margrét átti fimm
áður. Ólafur, f. 22.2. 1955, maki
Kristín Dúadóttir, þau eiga þrjú
börn. Elín, f.17.8. 1956, maki
Agnar Kristjánsson. Elín á þrjú
börn með fyrri eiginmanni og
tvö barnabörn og Agnar á tvö
börn. Arnfríður, f. 17.10. 1960,
maki Kim Kappel Christensen,
þau eiga þrjú börn. Jóhann
Ragnar, f. 13.4. 1964, maki Jón-
ína Guðjónsdóttir, og yngstur er
Óttar f. 16.1. 1973.
Yngvi kvæntist
29.12. 1984 Bryn-
dísi Arngrímsdótt-
ur tannfræðingi, f.
2.7. 1958.
Foreldrar Bryn-
dísar eru Guðfinna
Anna Sigurbjöms-
dóttir, f. 22.9. 1933,
og Arngrímur
Friðrik Kristjáns-
son, f. 14.11. 1930.
Synir Yngva og
Bryndísar eru tví-
burarnir Andri og
Arnar, f. 2.5. 1986.
Dóttir Bryndísar er Rut Her-
mannsdóttir, f. 13.5. 1976, og
hennar dóttir er Bryndís Guð-
mundsdóttir, f.28.4. 1997.
Yngvi starfaði meðal annars
við Vestfirska fréttablaðið,
Norðurland og Dag, nam við
Blaðamannaháskólann í Osló og
vann síðast við dagskrárgerð á
RUV Akureyri ásamt því að
kenna við Háskólann á Akur-
eyri.
Yngvi verður jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Við spyijum drottin særð, hvers vegna
hann
hafi það dularfullaverkalag
að kalla svona vænan vinnumann
afvelli heim á bæ um miðjan dag.
(Jóhann S. Hannesson.)
Þegar ástvinir kveðja í hinsta sinn
koma minningarnar fram í hugann
ein af annam: Lítill drenghnokki
með dökkan koll situr á gólfinu og
ríslar sér með dótið sitt, hann lítur
upp og frænka hans sér dökkblá og
skær augu í undurfríðu andlitinu og
svo kemur bros. Enn einn gullmol-
inn hefur bæst við í fallega barna-
hópinn hennar systur minnar á
Brunná.
Yngvi var sjötti í röðinni af átta
systkinum. Eldri systkinin tóku hon-
um fagnandi og höfðu hann með sér
úti og inni, gættu hans og kenndu
honum margt. Það var rúmt um
þessi böm, þau gátu verið frjáls úti í
náttúrunni og þeim var kennt að um-
gangast hana af nærgætni og virð-
ingu fyrir öllu sem lifir, dýrum og
jurtum. Það var ekki stigið ofan á
blómin í haganum og hreiður fugl-
anna voru látin i friði, aðeins kíkt of-
an í þau.
Þegar hann svo stækkaði og fór að
líta lengra og hærra út í heiminn, sá
hann fjöllin og hann tók að klífa þau
með eldri systkinunum. Þegar heim
var komið úr lengri eða styttri
leiðöngrum voru málin rædd við
stóra borðið í eldhúsinu og allir
lögðu fram sitt álit.
Þannig leið bernska og æska
Yngva, þannig þroskaðist hann til
vits og ára. Þegar hann var kominn
til fullorðinsára og hefðbundin skóla-
ganga að baki, valdi hann að kynna
sér fjölmiðlana. Móðir hans sagði
einhverju sinni að hann væri „bóka-
maðurinn" í fjölskyldunni enda var
hann vel að sér um margt og hafði
gaman af að ræða við fólk um hvað
eina. Hann starfaði hjá svæðisút-
varpi Norðurlands síðustu árin og
munu margir enn minnast skemmti-
legu þáttanna hans þar, Sagnaslóð,
þar sem fór saman glöggt næmi fyrir
efnisvah og frábær flutningur.
Yngvi var í hópi þeirra sem eru
hvers manns hugljúfi. Það var afar
gott að vera í návist hans, þannig
voru hans eiginleikar. Eiginleikar
erfast frá manni til manns og þannig
vitum við að drengimir hans og
Bryndísar, sem hann annaðist svo
vel meðan kraftar hans leyfðu.munu
erfa hans góðu eiginleika og bera þá
áfram. Og við frændfólkið hans
þökkum fyrir að hafa átt hann að
frænda og vini.
Ég bið Guð og hans góðu engla að
vaka yfir og vemda Bryndísi og syn-
ina tvo, Andra og Arnar, Rut stjúp-
dóttur, systkini hans og foreldra.
Vertu svo kært kvaddur, kæri
frændi minn og Guð blessi minningu
þína.
Dórothea Einarsdóttir.
Kæri frændi minn. Ég kveð þig og
þakka þér öll þau góðu kynni sem ég
hafði af þér á þinni allt of stuttu ævi.
Þú varst alltaf prúður. Ailtaf Ijúfur í
viðmóti. Mér fannst alltaf ávinning-
ur að tala við þig. Þú varst svo næm-
ur fyrir umhverfi þínu. Umfram allt
varstu alltaf tilbúinn að sjá það
skemmtilega í tilverunni. Það var
svo stutt í kímnina hjá þér og undir
það síðasta, þegar þú varst orðinn
svo veikm- að þú gast ekki tjáð þig
með orðum, sá ég það á brosi þínu ef
þú heyrðir eitthvað spaugilegt.
Ég bið Guð að blessa Bryndísi og
drengina þína, og alla þá sem stóðu
þér nærri.
Far þú í friði.
Inga.
Það sem fyrst kemur í huga minn
er ég minnist Yngva Kjartanssonar,
er hans mikli styrkur og þá vísa ég
til hans innri manns. Þá meina ég
þann raunverulega sterka mann sem
horfir á hverja þraut og bugast ekki
andlega.
Við höfum verið málkunnugir
langa tíð, en leiðir okkar lágu saman
við gerð útvarpsþátta er Yngvi vann
hjá RÚVAK. Nánust varð sú sam-
vinna við gerð þáttar um flugslysið í
Héðinsfírði, þar sem nærgætni og
vönduð vinnubrögð einkenndu við-
horf hans og aðkomu að sárum til-
finningum þeirra sem enn mundu og
enn syrgðu.
Og síðan er í lokaslaginn var kom-
ið hjá honum áttum við nokkrar
stundir í sjúkrastofu hans, þar sem
hinn sterki maður varð ljós hverjum
sem heimsótti hann. Meðal annars
spurði ég hann hvort hann væri
trúaður. Hann kvað svo ekki vera, og
ræddum við það nokkra stund. Mér
lék forvitni á að vita hvernig hægt
væri að komast í gegnum þá erfið-
leika sem hann hafði gengið í gegn-
um undanfarin ár án þess að létta
byrðum sínum á herðar skaparans,
sama hver svo sem hann er. Af svari
hans kemur sú fullyrðing mín hér að
framan, að hann hafi verið „sterkur
maður“, því hann bar sína byrði
sjálfur.
En í orðum hans um drengina sína
speglaðist eina bón hans til almætt-
isins, að hann mætti lifa þangað til
drengirnh- hans væru fermdir, og
hana fékk hann uppfyllta.
Eiga orð Davíðs Stefánssonar hér
við er við kveðjum Ingva:
Því dýpst í djúpi sálar
er hugsunin helguð þér,
þúgefurveikumvilja
ogvittilaðóskasér.
Megi andi ljóssins vaka yfir ykk-
ur, Bryndís, börnum ykkar og öllum
þeim sem misst hafa.
Hörður Geirsson.
Kæri vinur. Það er einkennilegt
hve aldarfjórðungur er fljótur að
líða. Mér finnst alls ekki vera svo
langt síðan leiðir okkar lágu saman
þegar við hófum nám við æðri
menntastofnun, Gagnfræðaskóla
Akureyrar. Já, við vorum orðnir of
stórir og þroskaðir fyrir Bamaskól-
ann og færðum okkur því nokkur
hundruð metra ofar á brekkuna. Þar
tóku við þrjú ár sem einkenndust af
ærslum, kæruleysi og stríðni við
kennara, en hápunkturinn á gagn-
fræðaskólanum var tvímælalaust
þegar við eignuðumst skellinöðrur
og allt brasið í kringum þær.
Við fengum pabba til að keyra
okkur fram í fjörð til að skoða forláta
Suzuki AC 50 sem þú hafðir séð
auglýst. Eftir reynsluakstur keyptir
þú það og keyrðir ekki lítið stoltur
heim á leið. Þetta er eitt af fáum
skiptum sem ég man eftir hjólinu í
góðu lagi, en það var einkenni á út-
gerð okkar að sjaldan voru hjól
beggja ökufær. Þó man ég eftir degi
þegar við fórum fimm vinimir í
hjólatúr út í sveit, allir nýkomnir
með próf og allt lífið framundan.
Síðan tók menntaskólinn við. Það
var ekki frítt við að svolítil auðmýkt
gerði vart við sig hjá okkur þegar við
gengum saman að skólahúsinu
virðulega á fyrsta kennsludegi,
fyrsta október 1988, en hún ijátlað-
ist fljótlega af okkur og við nutum
allra áranna okkar þar til fulls. Svo
vel reyndar, að okkur lá ekkert á að
ljúka námi og fara út í lífið.
Svo fór þó að lokum að hjá því
varð ekki komist og leiðir skildi, ég
fór til Reykjavíkur og þú varðst eftir
á Akureyri, en fluttir síðan til Nor-
egs. Við héldum þó alla tíð góðu sam-
bandi og ég fylgdist með því með
mikilli gleði þegar þú kynntist Bryn-
dísi og eignaðist þína eigin fjöl-
skyldu, en fram að því hafðir þú nán-
ast verið hluti af minni.
Veikindi þín urðu mér mikil
harmafregn og löng barátta þín við
þau sýndu ljóslega eitt af helstu
einkennum þínum, þrjóskuna.
Vegna hennar gastu stundum verið
svolítið erfiður, en henni var það líka
að þakka að þú varst einstaklega
traustur vinur. Ég þakka þér fyrir
að hafa verið stór hluti af lífi mínu í
þessi ár, en fjölskyldu þinni sendi ég
samúðarkveðjur mínar.
Adolf.
íslensk fjölmiðlastétt hefur nú
misst einn sinn besta mann. Yngvi
Kjartansson var einkar vel gerður
maður, hógvær, rökfastur og um-
fram allt heiðarlegur. Eftir farsælan
feril í blaðamennsku við norðlensk
blöð og síðan fjölmiðlanám í Noregi
kom Yngvi til starfa hjá
Rfldsútvarpinu á Akureyri árið 1993.
Þar vann hann einkum við dagskrár-
gerð fyrir Rás 1 fram í ársbyrjun
1998 þegar erfið veikindi þvinguðu
hann til að hætta. Yngvi var vand-
virkur í störfum sínum og vann við
að móta og stjóma fostum þáttum
eins og Samfélaginu í nærmynd,
Byggðalínunni, Sagnaslóð og Útrás.
Þá hafði hann umsjón með og stjóm-
aði stórmerkilegum heimildaþáttum
um Flugsögu íslands og Biafraflug
Islendinga. Yngvi var góður og
traustur vinnufélagi, ljúfur og hjálp-
samur og með kímnigáfuna 1 lagi.
Hann var klókastur okkar vinnufé-
laganna á völundarhús tölvanna og*-'
var oft kallaður til svo að greiða
mætti úr flækjum og klúðri okkar
hinna. Þá virtist Yngvi reyndar
stundum fara fram úr sjálfum sér í
þekkingu á formötum og fælum og
allt útlit fyrir rjúkandi rústir við
glott hinna fávísu. Iðulega fann hann
þó réttu lausnina á endanum eftir
strembnar Krísuvíkurleiðir. Yngvi
var af duglegu alþýðufólki kominn.
Hann var ekki fæddur með silfur-
skeið í munni og hygg ég að lífsskoð-
anir hans hafi mótast af þeirri stað-
reynd að ekkert kemur af sjálfu sér.
Hann var duglegur og ósérhlífinh,
hafði sterka réttlætiskennd og átti
erfitt með að þola yfirgang og hroka.
Hann bar hag starfsmanna fyrir
brjósti og var tíðum valinn til trún-
aðarstarfa til að gæta hagsmuna
þeirra og þá kom sér vel rökfesta
hans og skarpleiki. Yngvi hafði til-
einkað sér kosti sem margir landar
hans mættu taka til fyrirmyndar.
Hann var gagnrýninn maður, en
gagnrýni hans var ætíð uppbyggileg,
tók mið af málefnum og hugmynd-
um, en ekki persónum. A sama hátt
óskaði hann eftir að fjallað væri um
sín verk.
Það hefur verið sárt að horfa upp
á heilsu Yngva hraka síðustu fimm
ár. Yngvi var mikill útivistarmaður-t
og stálhraustur göngu- og hlaupa-
garpur þegar hann veiktist aðeins 33
ára að aldri. Hann var reyndar
nýbúinn að uppgötva afburða lang-
hlaupshæfileika sína og hugði gott til
glóðarinnar í götu- og maraþon:
hlaupum þegar áfallið reið yfir. I
veikindum sínum sýndi hann og fjöl-
skylda hans mikinn kjark og æðru-
leysi og oft var Yngvi í hlutverki
huggarans og útskýrandans þegar
sjúkdómurinn kom til tals. Til marks
um það setti Yngvi upp heimasíðu á
ensku á Netinu þar sem fólk mecT"
sama sjúkdóm og hann og aðstand-
endur út um allan heim gátu leitað
ráða í erfiðleikum sínum.
Bryndísi, bömum og fjölskyldu
sendi ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Minningin um góðan mann
lifir.
F.h. vinnufélaga hjá Ríkisútvarp-
inu á Akureyri
Kristján Sigurjónsson.
UTFARARSTOFA
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir
Einarsson
útfararsljóri,
sími 896 8242
Sverrir
Olsen
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is