Morgunblaðið - 24.09.2000, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 2000 37^
+ Bergur Tómas-
son fæddist í
Reykjavík 5. nóvem-
ber 1923. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 12. septem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Dómkirkjunni 21.
september.
Það eru til ýmsar
myndir af borgarend-
urskoðandanum í hug-
skotinu. Sú mynd sem
mér er efst í huga af
Bergi Tómassyni er
glettni og manngæska. Það er ekki
svo að skilja að sú alvara sem fylg-
ir jafnábyrgðarmiklu starfi og
borgarendurskoðanda hafi ekki
verið til staðar. Fagið var ávallt í
fyrirrúmi og mikill metnaður hjá
Bergi til þess að betrumbæta það
sem laut að endurskoðun og reikn-
ingsskilum sveitarfélaga. Bergur
átti alltaf auðvelt með að greina
aðalatriði hvers máls og ýmis erfið
mál fengu farsælan endi fyrir hans
tilstuðlan. Löng reynsla hans af
endurskoðunarstörfum og félags-
málum þeim tengdum kom að góð-
um notum í þessu ábyrgðarmiklu
starfi. Ekki síður var hún verðmæt
þeim sem hann starfaði fyrir og
okkur sem unnum með honum.
Samstarf okkar hófst árið 1985.
Þá kom ég inn á skrifstofuna hans í
Pósthússtræti 9 og hitti fyrir glað-
beittan mann sem sat þar innan
um skjalabunka með pípu í munni.
Fijótlega hófum við samræðum um
málefni sem tengdust endurskoðun
þar sem Bergur kunni á ýmsum
áhugaverðum málum
skil og gat sett þau í
skemmtilegan búning.
Þar var bæði um að
ræða mál sem hann
hafði upplifað í starfi
hér á landi og reynsla
sem hann gat deilt af
samskiptum sínum við
kollega af hinum
Norðurlöndunum. Það
var greinilegt að hann
mat mikils þau tengsl
sem hann hafi byggt
um í samtökum nor-
rænna endurskoðenda
sveitarfélaga. Ég
kynntis því síðar, þegar við fórum
ásamt mökum okkar saman á fundi
í þessum samtökum, að það var
ekki bara á vinnustaðnum og meðal
endurskoðenda hér heima sem
Bergur naut álits og vinsælda.
Hann hafði mikið traust meðal
þessara norrænu félaga og var
jafnan beðinn um að sinna ábyrgð-
arstörfum á fundum þeirra. Ekki
síður kom þar vel fram hæfileiki
hans til að koma samferðamönnum
sínum í gott skap. Ávallt átti hann
hnittin inniegg hvort sem var á
fundum, í skoðunarferðum eða
kvöldverðarboðum. Mér er það
minnisstætt þegar einn sænskur
maki, enn með brosglampann í
augunum eftir skemmtisögu frá
Bergi, sagðist einna best skilja
þennan Dana af þeim sem talað
hefðu fram að þessu.
Árin líða, tæknin breytist og
vinnubrögðin verða önnur. Tölv-
urnar taka við og ballansbiaðið
heyrir sögunni til. Það er oft sagt
að þegar menn komast á eíri ár sé
erfitt að aðlagast nýrri tækni sem
skellur snöggt yfir. Við Bergur fór-
um saman í gegnum þá breytingu
hjá Reykjavíkurborg sem varð með
tilkomu einmenningstölvunnar.
Vissulega fylgdi breytingunni
nokkur kvíði, en Bergur var fljótur
að breyta þeirri tilfinningu í
ánægju og sjá út möguleika til
vinnusparnaðar. Myndin af borgar-
endurskoðandanum tekur á sama
tíma nokkrum breytingum. Skjala-
bunkarnir eru enn til staðar en
tölvan er meira áberandi í heildar-
myndinni og skrifstofan er flutt í
Ráðhúsið. Einstaka sinnum er stol-
ist til að totta pípuna en oftar en
ekki er dautt í henni. Það sem
skiptir meginmáli, mannkostirnir
og glettnin, er ávallt á sínum stað.
Eftir því sem árin færast yfir fara
eftirlaun og starfslok að koma inn í
umræðuefnið. Ég veit að Bergur
hefði getað hugsað sér að vera
nokkur ár til viðbótar að störfum
en viðmiðanir og reglur ná líka til
borgarendurskoðandans. Bergur
talaði stundum um hvað það yrði
skrítið að komast á eftirlaun því þá
yrði hver dagur vikunnar orðinn
eins og sunnudagur. Aðalskyldan
sem maður hafi þá verði að vakna
að morgni og leyfa deginum að
taka sína stefnu. Það kom að því
hjá okkur báðum á svipuðum tíma,
að kveðja Reykjavíkurborg sem
vinnustað, þó með ólíkum hætti
væri. Bergur hvarf út í sunnudag-
inn en ég til hefðbundinna endur-
skoðunarstarfa.
Nú eru skilin á milli okkar öllu
lengri. Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem við Bergur áttum saman
í starfi og kveð þennan samstarfs-
mann minn og vin með söknuði.
Við hjónin vottum Margréti,
vandamönnum og ástvinum Bergs
innilega samúð. Guð blessi Berg
Tómasson.
Birgir Finnbogason.
BERGUR
TÓMASSON
GUÐRUN
JONSDOTTIR
+ Guðrún Jóns-
dóttir fæddist 1.
maí 1905. Hún lést á
heimili sínu 13. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Hvíta-
sunnukirkjunni 21.
september.
Amma mín var bor-
in til grafar í Vest-
mannaeyjum 22. sept-
ember. Þar sem hún
var mér stoð og stytta
í lífinu langar mig að
minnast hennar £ fá-
einum orðum.
Amma fæddist á Haga í Gnúp-
verjahreppi en ólst upp hjá föður-
foreldrum sínum Böðvari og Bóel á
Þorleifsstöðum á Rangárvöllum.
Eftir lát Böðvars 1917 keypti Bóel
jörðina Butru í Fljótshlíð og þang-
að flutti amma ásamt skyldfólki
sínu.
Snemma komu í ljós þeir list-
rænu hæfileikar sem amma hafði
að bera hvort sem var að teikna á
vandfengin, sjaldgæf og vel nýtt
blöð eða að sauma út, og þær voru
víst ófáar dúkkurnar sem hún
saumaði og dreifðust um Fljóts-
hlíðina á þeim árum, dreymdi
hana þá um að komast á sauma-
námskeið sem stóð henni þá til
boða, en vegna vanefna og þeirra
tíma skoðana að sveitastörfin
væru jafngöfug og mikilvæg komu
í veg fyrir það, en staðráðin var
hún í því að læra að sauma þótt
síðar yrði.
Eftir að hún fluttist til Vest-
mannaeyja rættist svo draumurinn
en þá komst hún í læri hjá Guð-
laugi í Taui og tölum, sem þá var
til húsa við Lækjargötu í Reykja-
vik. Nú gat hún loksins snúið sér
að þeirri vinnu sem hæfileikar
hennar gáfu tilefni til, og þótt lffs-
baráttan væri hörð var það að baki
að ganga langar vegalengdir með
barn á bakinu til þess að vinna á
stakkstæði upp við Brimhól. Amma
giftist Ara afa árið
1924 en hann lést í
Vestmannaeyjum 18.
mars 1972.
Ég man þó ungur
væri þegar við fluttum
úr Akurey upp á
Hólagötu 21, eftir-
væntingin eftir að
flytja í nýtt hús var
svo mikil, enda líktist
þetta meira stórri höll
í samanburði við
þrengslin í Akurey.
Á Hólagötunni var
oft glatt á hjalla við
stóra eldhúsborðið og
þröng á þingi því gestkvæmt var
þar, bæði af ættingjum, vinum og
því vertíðarfólki sem amma hafði
leigt og hélt alltaf tryggð við hana.
Og þrátt fyrir lítil efni og stórt
heimili og langar vökunætur við
saumaskap, var alltaf stutt í glens
og gleði hjá ömmu og guðsþakk-
læti með það sem við áttum og
höfðum.
Þær voru líka ófáar ferðirnar
sem ég fór með ömmu og Betu inn
í Botn þar sem þær óðu í ísköldum
sjónum og söfnuðu þangi og öðr-
um sjávargróðri til skreytinga og í
væntanleg listaverk og svo á eftir
hjálpuðu þær mér við að safna síl-
um í krukku, úr þessum ferðum
var oft komið heim með söl til
þurrkunar og var þá oft læðst í
breiðuna og hnuplað því sem þurrt
var orðið.
Þegar ég var 15 ára lenti ég í
mótorhjólaslysi og þótti þá eitthvað
tvísýnt með stráksa en með óbil-
andi trú og fyrirbænum var það
sigur fyrir hana og söfnuð hennar í
Eyjum hve snögglega ég komst til
meðvitundar og stóð upp algróinn
sára minna, þrátt fyrir úrskurð
lækna um eitthvað annað. Þá stóð
amma við hlið mér sem kletturinn
og lífsneistinn sem ég hafði þá svo
mikla þörf fyrir og þessi neisti
hennar hefur fylgt mér síðan.
Þegar amma flutti frá Eyjum eftir
gosið 1973 urðu Eyjarnar í mínum
huga tómlegri, svo samofin var hún
mér og mínum fæðingarstað.
Ég á margra geðistunda að
minnast frá þeim tíma sem ég hef
mátt njóta með þér, amma mín,
gegnum þetta lífshlaup, og allra
þein-a heilræða sem ég fékk í vega-
nesti þegar manns eigin lífsbarátta
hófst, þó svo að maður hefði haldið
sig mann að meiri og þóst vita allt
best sjálfur þá kom sú hugsun oft
seinna meir um að maður hefði nú
betur hlustað á þig, amma.
Aldrei gleymi ég þeim gleðisvip
og stolti sem sást hjá þér þegar þú
leist yfir þennan tæplega 80 afkom-
enda hóp þinn þegar við héldum
ættai-mótið í Fljótshlíðinni hérna
um árið.
Elsku amma mín,ég veit að þú
ert komin í ríki og dýrðarljóma
þess sem þú elskaðir og trúðir
mest á og hann hefur tekið þig í
faðm sinn og umvafið þig þeirri ást
sem þú ein átt skilið.
Megi Guð gefa að við afkomend-
ur þínir höldum á lofti minningunni
um góða, göfuga og stolta konu.
Guð varðveiti þig, amma mín.
Ari Jónsson.
,<\ ■ ,vs ^4 o

v\
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTR/I I I 4Ii • 101 RLYKJAVÍK
0
mM"
J
David higcv óltifuv
l 'tj'llVilVftj. ( 'tfttVílVStj. ( tfdVtlVStj.
LÍKKISTUVINNUSTOI A
EYVINDAR ARNASONAR
v ;; v -; 1899
HÁLFDÁN
INGASON
+ Hálfdán Ingason
fæddist í Reykja-
vík 26. desember
1965. Hann lést á
heimili sínu 4. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fella- og
Hólakirkju 11. sept-
ember. Jarðsett var í
Gufuneskirkjugarði.
Það var mikið áfall
þegar sú harmafrétt
barst að Hálfdán eða
Dáni, eins og hann var
oftast kailaður af okkur, vistmönn-
um á Gunnarsholti, væri allur. Dáni
var yndislegur piltur og hvers
manns hugljúfi. En það fylgdi hon-
um ákveðinn veikleiki,
sem var alkóhólisminn,
sá skæði sjúkdómur.
Allir sem þekktu
Hálfdán Ingason tóku
eftir forkunnarfógru
húðflúri, sem sagt fag-
ur kross á handlegg.
Það er von okkar vina
hans að sá frelsari og
vinur hafi nú tekið við
sál hans og anda, nú
þegar líkaminn er allur.
Við óskum þér,
Hálfdán Ingason,
velfarnaðar á hinum
himnesku lendum
Drottins Jesú. Hafðu þökk fyrir vin-
áttuna og elskuna í okkar garð.
Vinir á vistheimilinu
Gunnarsholti.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
íbréfsíma569 1115, eðaánetfang þess (minning@mbUs). Nauðsynlegter, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í
Hafnarfirði, sóknarnefndar Bessastaðasóknar og Álftaneskórsins
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARS STEFÁNSSONAR
bónda,
Norður-Eyvindarstöðum,
Álftanesi.
Magnea G. Sigurjónsdóttir,
Erla K. Gunnarsdóttir, Örvar Sigurðsson,
Svavar Gunnarsson, Stelia S. Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bróðir okkar,
GUNNAR SVEINSSON
mag. art,
Bogahlíð 22,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 26. september kl. 15.00.
Kristjana Ó. Sveinsdóttir,
Grímur Sveinsson,
Kristveig Sveinsdóttir.
t
Innilegustu þakkir sendum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug
við fráfall og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
KONRÁÐS GUNNARSSONAR,
Ólafsbraut 50,
Ólafsvík.
Sérstakar þakkir til Lionsklúbbs Ólafsvíkur og
eiginkvenna þeirra fyrir alla aðstoð.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Tryggvadóttir.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útf ararþj ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
/t
J