Morgunblaðið - 24.09.2000, Blaðsíða 38

-*38 SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HÖRÐUR ÞÓRHALLSSON
fyrrv. yfirhafnsögumaður,
Fjölnisvegi 18,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt föstu-
dagsins 22. september.
Úlla Sigurðardóttir,
Kristfn Harðardóttir, Trausti Víglundsson,
Sigríður Harðardóttir,
Magnús Harðarson, Kristín Guðmundsdóttir,
Halla Harðardóttir, Gunnar Valdimarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BOGIÞÓRÐARSON
fyrrv. framkvæmdastjóri,
er látinn.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Hróðný Bogadóttir, Jóhannes Á. Zophoníasson,
Jóhanna Bogadóttir, Árni Snorrason,
Þórður Bogason, Hulda Jónsdóttir,
Eggert Ólafur Bogason, Ragnheiður Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær dóttir mín og móðir okkar,
FANNEY HERVARSDÓTTIR,
Skarðsbraut 1,
Akranesi,
sem lést sunnudaginn 17. september, verður
jarðsungin frá Akraneskirkju þriðjudaginn
26. september kl. 14.00.
Guðmunda Eiríksdóttir,
Hervar Gunnarsson,
Guðmundur Ingi Gunnarsson,
Hreinn Gunnarsson,
+
Móðir okkar,
HÓLMFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Ölduslóð 3,
Hafnarfirði,
sem lést laugardaginn 16. september verður
jarðsungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 26. september kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Þorbjörg Þóroddsdóttir,
Guðrún Þóroddsdóttir.
+
Ástkær sonur okkar og bróðir,
VILHJÁLMUR HÓLMAR BÖÐVARSSON,
Lækjarási 3,
Garðabæ,
lést á vökudeild Barnaspítala Hringsins föstudaginn 8. september.
Jarðarförin hefur farið fram.
Helena Guðmundsdóttir, Böðvar Sigurðsson,
Guðmundur Freyr Böðvarsson,
Þóra Regína Böðvarsdóttir.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS BAKKMANN ANDRÉSSON
frá Drangsnesi,
Suðurgötu 121,
Akranesi,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 19. sept-
emþer sl., verður jarðsunginn frá Akranes-
kirkju mánudaginn 25. september kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Sjúkrahús Akraness.
Sófus Magnússon, Gunnfríður Magnúsdóttir,
Andrés Magnússon, Súsanna Ernudóttir,
barnabörn og iangafabörn.
GUÐMUNDUR
ÞORLÁKSSON
+ Guðmundur Þor-
láksson fæddist í
Hafnarfirði 19. mars
1920. Hann lést á Víf-
ilsstaðaspítala 25.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Guðmund-
ar voru Þorlákur
Benediktsson, verka-
maður og sjómaður,
frá Oddakoti á Álfta-
nesi og kona hans,
Valgerður Bjarna-
dóttir frá Sólmund-
arhöfða á Akranesi,
en þau voru búsett í
Hafnarfirði. Guð-
mundur átti tvær systur, Elku, sem
nú er látin og Benediktu, sem býr í
Garðabæ. Eftirlifandi eiginkona
Guðmundai' er Vilborg Guðjóns-
dóttir frá Fremstuhúsum í Dýra-
firði, f. 4. desember 1917. Guð-
mundur og Vilborg bjuggu í
Hafnarfirði til ársins 1967 þegar
þau fluttu í Álfheima 60 í Reykja-
vík, en síðustu árin bjuggu þau í
Garðabæ. Böm Guðmundar og
Vilborgar eru: Guðjón Torfi, verk-
fræðingur í Garðabæ, Þorgeir,
verkfræðingur í Mosfellsbæ, Val-
gerður, starfskona í garðyrkjustöð
í Hveragerði og Dýri, löggiltur
endurskoðandi á Seltjarnamesi.
Guðmundur ólst upp í Hafnar-
Afi.
Það var fyndið hvernig þú brostir
alltaf og ypptir öxlunum. Varst alltaf
jafn jákvæður og góður, notaðir axla-
bönd og varst alltaf með hendurnar í
vösunum. Guð kom til jarðarinnar og
tók afa með sér upp í himininn.
Afi brosir og veifar til mín hvern
einasta dag. Ég sé það ekki en ég veit
að hann gerir það. _
Vilborg Ása Dýradóttir.
Að hryggjast og gleðjast,
hérumfáadaga.
Að heilsast og kveðjast,
það er lífsins saga.
Adltaf þynnist hópurinn, samferða-
mennirnir hverfa hver af öðrum út í
bláma eilífðarinnar. Mig langar að
minnast Guðmundar Þorlákssonar.
Hann var minnisstæður vinur og
góður félagi. Guðmundur var einn af
þeim fyrstu sem ég kynntist eftir að
ég flutti í Fjörðinn. Um árabil starf-
ræktum við ásamt nokkrum öðrum
gengnum Hafnfirðingum taflklúbb,
sem stóð fyrir öflugu starfi, þar sem
við hittumst vikulega yfir vetrar-
mánuðina hver hjá öðum og tefldum
fram eftir kvöldi.
Guðmundur var svipmikill að vall-
arsýn, hnarreistur og vörpulegur.
Hann gat stundum verið þungur á
brún en stutt í brosið. Hann hafði
festulegt fas, hugljúft prúðmenni og
þekktur fyrir sinn græskulausa
húmor. Ég man alltaf hvað hann
hafði skemmtilegt bros þegar hann
var með gamanmál á vörum.
Hann var mikill af sjálfum sér.
Vann sig upp úr fátækt og basli
kreppuáranna til metorða og virðing-
ar í bæjarfélaginu og honum falin
ýmis trúnaðarstörf í nefndum og ráð-
um Hafnarfjarðarbæjar. Guðmund-
ur var mikill félagshyggju- og sam-
vinnumaður. Hann lifði í stormum
sinnar tíðar og kom alls staðar að
góðum málum.
Trúr og gætinn í öllu sem honum
var falið og mátti ekki vita vamm sitt
í neinu. Hér í Hafnarfirði lifði hann í
blóma lífs síns, enda fæddur hér og
uppalinn. Hann eignaðist yndislegt
heimili, góða og greinda konu af
vestfirskum ættum og mannvænleg
böm. Þau áttu hér heima í fallegu
einbýhshúsi við „Lækinn“. Þangað
var gott að koma, fágað menningar-
heimili, góður andi yfir öllu.
Gestrisnin og hlýjan og glaðværðin
umvafði mann. Þess vegna segi ég
þegar ég lít aftur til þessara góðu
ára: „Hvað ertu líf nema litur ljós-
blettir ótal.“
Ég hygg, gegnum skin og skúrir
hafi Guðmundur minn Þorláksson
verið maður hamingjunnar. Ég kveð
firði. Hann lauk prófi
frá Loftskeytaskól-
anum vorið 1941 og
starfaði sem loft-
skeytamaður á tog-
urum frá Hafnar-
firði, lengst af á
Surprise, fram til
ársins 1946 en fer þá
í land og hefur störf
hjá Landsímanum og
síðan Loftskeyta-
stöðinni í Gufunesi
og starfar þar fram
undir 1960. Þá gerist
Guðmundur umboðs-
maður Samvinnu-
trygginga í Hafnarfirði og verður
jafnframt fyrsti útibússtjóri Sam-
vinnubankans í Hafnarfirði. Síð-
ustu starfsárin rak Guðmundur
eigin bókhaldsskrifstofu. Guð-
mundur var samvinnumaður og
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir Framsóknarflokkinn. Hann
var formaður Framsóknarfélags
Hafnaifjarðar 1951-62, formaður
Byggingarfélags alþýðu 1955-58,
formaður útgerðarráðs BUH
1962-63, formaður fulltrúaráðs
Framsóknarfélags Hafnarfjarðar
og sat í miðstjórn Framsóknar-
flokksins um skeið.
Útför Guðmundar fór fram frá
Garðakirkju 3. apríl f kyrrþey.
góðan dreng með trega og þakklæti,
og færi aðstandendum samúðar-
kveðjur.
Vinátta hans og tryggð við mig og
mína er mér dýrmætt í minningunni.
Haukur Sveinsson
frá Baldurshaga.
Við vegamót jarðvistar skiljast
leiðir og við kveðjum samferðamenn
sem halda á vit hins ókunna. Guð-
mundur, oftar nefndur Mundi, kom
að þessum krossgötum 25. mars sl.
og hafði kosið að ekkert umstang
yrði viðhaft og engum bjöllum khngt
er hann legði á eilífðarveg.
Ekki kom þessi ósk á óvart því hún
lýsti þessum samferðamanni betur
en mörg orð fá gert.
Mundi var innfæddur Hafnfirð-
ingur, sonur Þorláks Benediktssonar
og Valgerðar Bjarnadóttur og ólst
upp í hjarta Hafnarfjarðar, ásamt
systrunum, Benediktu sem hfir bróð-
ur sinn og Elku sem lést árið 1992.
Hann lauk prófi frá Loftskeytaskól-
anum í Reykjavík 1940 og var síðan
loftskeytamaður á togurum, og sigldi
með þeim öll stríðsárin. Árið 1945 fór
hann í land og hóf störf hjá Landsíma
íslands við flugþjónustuna í Gufu-
nesi. Jafnframt þeim störfum gerðist
hann umboðsmaður Samvinnutrygg-
inga í Hafnarfirði í upphafi árs 1959
og náði afburðatökum á verkefninu
og á haustdögum varð hann umboðs-
maður í fullu starfi.
Hann tók starfið engum vettlinga-
tökum og vildi verða sér úti um fulla
þekkingu á réttindum og skyldum
viðskiptamannsins. Ég tek hér upp
smáglefsu úr bréfi Munda í Gjallar-
horninu, málgagni Samvinnutrygg-
ingamanna, í mars 1962.
„Ef vel á að vera, þurfum við að
hafa mjög góða þekkingu á öllum
þeim tryggingum, sem Samvinnu-
tryggingar hafa á boðstólum. Við
megum helst ekki haga okkur eins og
Reykvíkingurinn, sem var að safna
innbús- og heimilistryggingum í
Hafnarfirði. Fólk spurði að sjálf-
sögðu um hitt og þetta, hvort þetta
yrði bætt og hitt yrði bætt og alltaf
svaraði maðurinn já. Allt átti að
bæta. Og alveg sérstaka áherslu lagði
hann á hina víðtæku slysatryggingu
húsmóðurinnar. Það fór t.d. ekki milli
mála að ef hún yrði ófrísk og það
mætti að einhverju leyti flokka það
undir slys eða slysni, þá fengi hún
bætur fyrir!!“ Að lokum lætur Mundi
þess getið að sölumaðurinn hafi ekki
látið sjá sig oftar í Firðinum og fengið
læknisvottorð upp á að hann þyldi
ekki loftslagið í Hafnarfirði. Hafn-
firski húmorinn leynir sér ekki hjá
Munda, sem var launglettinn að eðl-
isfari, en fór vel með.
4. janúar 1964 opna Samvinnu-
bankinn og tryggingarnar saman
útibú í Hafnarfirði og Mundi axlaði
ábyrgðina og veitti skrifstofunni for-
stöðu um langt árabil. Undanfari
opnunar bankans var verk hans, sem
óþreytandi safnaði innlögum frá
meðborgurum sínum og myndaði öfl-
ugan stofn í útibúinu í Hafnarfirði.
Vegna heilsubrests hvarf hann svo til
annarra starfa þar til að eftirlauria-
aldri var náð.
Munda hitti ég fyrst er ég ungur
að árum felldi hug til systurdóttur
hans og varð síðan hluti af fjölskyld-
unni.
Síðar höguðu örlög svo til að við
urðum samstarfsmenn í Samvinnu-
tryggingum, og áttum þar sameig-
inleg áhugamál. Á fjölskyldusam-
komunum áttum við oft orðaskak,
enda hann mikill Valsari og Hauka-
maður og ekki var minna í húfi, ef
málefni bæjarfélaga okkar voru á
dagskrá og sýndist þar sitt hvorum,
en allt í góðu gamni og gengu menn
ósárir frá leik.
Meðal margi’a áhugamála Munda
var skáklistin og var hann góður
stjórnandi mannanna á hvítu reitun-
um og svörtu og reyndist skeinu-
hættur mörgum meistaranum og
hafði marga góða sigra. Mundi var
dagfarsprúður, glettinn og orðhepp-
inn, velviljaður og umtalsgóður en
hélt fast við sitt og gaf ekki þumlung
eftir, ef honum leist svo. Eftirlifandi
kona Munda er Vilborg Guðjónsdótt-
ir, frá Dýrafirði, víðlesin og greind
kona . Þau eignuðst fjögur börn,
Guðjón Torfa, Þorgeir, Dýra og Val-
gerði og hefur okkur orðið gott til
vina.
Að lokum þökkum við góða vináttu
og þann tíma sem við vorum sam-
ferða á veginum.
Gott er þreyttum að hvílast og
vakna til nýrrar vitundar og farðu
vel.
Hreinn Bergsveinsson
og fjölskylda.
Nokkur minningarorð um Guð-
mund nafna minn Þorláksson.
Ég vil minnast þeirra ára í Hafn-
arfirði þegar Guðmundur stjómaði
Samvinnubankanum og ég stjómaði
kjörbflnum hjá Kaupfélagi Hafnfirð-
inga, sem var í sama húsi. Þá var ég
með stóra fjölskyldu og þurfti maður
stundum á hjálp að halda, en aldrei
var neitað í Samvinnubankanum. Þá
minnist ég einnig áranna hér í
Reykjavík þegar Mundi og ég hitt-
umst á skattstofunni, hann var að
koma með framtöl og önnur gögn og
ég reyndi að veita honum gagnlegar
upplýsingar og vera honum innan
handar. Þá spjölluðum við saman um
gömlu dagana í Hafnarfirði og var þá
oft hlegið eins og sannra Gaflara er
siður.
Að leiðarlokum er mér þakklæti í
huga.
Vonandi eigum við eftir að spjalla
og hlæja saman þegar við hittumst
aftur.
Guðmundur St. Steingríms-
son (Papa Jazz).
Guðmundur Þorláksson frá Hafn-
arfirði fæddist 19. mars 1920 og lést
25. mars síðastliðinn. Guðmundur
var í forsvari fyrir Framsóknarflokk-
inn í Hafnarfirði á árunum eftir 1950,
var m.a. efsti maður á lista til bæjar-
stjómar 1958. Þá var hann jafnframt
formaður Framsóknarfélags Hafn-
arfjarðar um árabil.
Guðmundur þótti yfirvegaður og
rólegur í sínum stjómarathöfnum,
en ákveðinn samt. Þá skrifaði hann
greinar um stjórnmál í Tímann um
þau mál sem efst vora á baugi og
þótti mér þær vel hugsaðar og
skynsamlegar, og hitti hann oft nagl-
ann á höfuðið í umfjöllun sinni.
Heimili hans á Tjarnarbrautinni
var æði oft samkomustaður okkar
sem flokknum fylgdu, og dáðist ég að
honum og hans konu, Vilborgu, fyrir
þeirra þolinmæði og góðu móttökur
sem við þar nutum.
Ég minnist Guðmundar með þakk-
læti fyrir samstarfið og sendi konu
hans og börnum innilegar samúðar-
kveðjur.
Fh. Framsóknarfélags Hafnar-
fjarðar,
Jón Pálmason.