Morgunblaðið - 01.12.2000, Síða 56

56 FÖSTUDAGUR i. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
JÓHANNA ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Vesturhúsum,
Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis
á Borgarvegi 20A, Ytri-Njarðvík,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jóhannes Pétur Sigmarsson,
Helga Jóhannesdóttir,
Ingibjörg Bergrós Jóhannesdóttir, Sigurður Óskar Waage,
Sigmar Jóhannesson, Lára Dóra Oddsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTJANA ÓLAFSDÓTTIR,
Garðvangi,
Garði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 28. nóvember.
Útförin auglýst síðar.
Bergþóra G. Bergsteinsdóttir, Héðinn Skarphéðinsson,
Áslaug Bergsteinsdóttir, Gyifi Valtýsson,
Ásta M. Bergsteinsdóttir, Jón Vestmann,
Örn Bergsteinsson, Þorgerður Aradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar,
SVEINBJÖRG ÁGÚSTSDÓTTIR,
Melavegi 7,
lést aðfaranótt þriðjudagsins 28. nóvember á
Sjúkrahúsinu á Hvammstanga.
Jarðarförin auglýst síðar.
Böm hinnar látnu.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma og systir,
SESSELJA VALDEMARSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 4. desember kl. 13.00.
Valdemar Gunnarsson, Brit Mari Gunnarsson,
Kristín Irene Valdimarsdóttir, Jón Marinó Sævarsson,
Bryndís Elfa Valdimarsdóttir, Jón Halldór Arnfinnsson,
Berglind Mari Valdimarsdóttir
og barnabörn,
Benedikt Valdimarsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda vináttu, samúð og
hlýhug við andlát og útför
INGIGERÐAR EYJÓLFSDÓTTUR,
Skúlagötu 40a,
Reykjavík.
Georg Jón Jónsson, Sigríður Jónsdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Elfa Kristín Jónsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð
og vináttu við fráfall elskulegs eiginmanns míns
og föður okkar,
NJÁLS BENEDIKTSSONAR,
Bergþórshvoli í Garði.
Guðs blessun fylgi ykkur öllum.
Málfríður Baldvinsdóttir,
Kari Njálsson, Þóra Sigríður Njálsdóttir.
UNA
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Una Halldórs-
dóttir fæddist á
Ísafírði 12. ágúst
1931. Hún varð bráð-
kvödd á heimili sínu,
Háaleitisbraut 40, 5.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Kristín S.
Guðfínnsdóttir frá
Litlabæ í Skötufírði,
f. 6.12. 1907, d. 16.5.
1982, og Halldór
Jónsson frá Fossum í
Engidal, f. 28.4.
1890, d. 5.11. 1981.
Bræður Unu eru: Jón
Páll, f. 2.10. 1929, kvæntur Huldu
Pálmadóttur og eiga þau þrjú
börn; Guðmundur, f. 21.1. 1933,
kvæntur Dagbjörtu Torfadóttur
og eiga þau sex börn; Ólafur
Bjarai, f. 12.12.1936, d. 23.5.1939;
Ólafur Bjarai, f. 12.10. 1944, kona
hans er Salbjörg Jósepsdóttir og
eiga þau eitt bara en Olafur á tvö
böra frá fyrra hjónabandi.
Una giftist 24.10.
1953 Þorgeiri Hjör-
leifssyni frá Hnífsdal,
f. 14.10. 1924. For-
eldrar hans voru El-
ísabet Þórarinsdóttir,
f. 6.7. 1902, d. 8.10.
1953, og Hjörleifur
Steindórsson, f. 29.3.
1895, d. 18.2. 1957.
Systkini Þorgeirs eru:
Steindór, f. 1926; Jens
f. 1927; Þórarinn, f.
1930 og Elsa Hjördis f.
1937.
Börn Unu og Þor-
geirs era: 1) Elísabet,
f. 12.1. 1955, ritstýra Veru. Sonur
hennar og Finns M. Gunnlaugsson-
ar er Amaldur Máni, f. 28.3. 1978.
2) Halldór, f. 25.7 1956, skrifstofu-
stjóri í umhverfisráðuneytinu,
kvæntur Sjöfn Heiðu Steinsson, f.
14.3.1957, kennslustjóra fatlaðra í
MH. Böm þeirra eru: Berglind, f.
8.7. 1980, og Hákon Atli, f. 16.10.
1981. Una byijaði ung að vinna á
Sjúkrahúsinu á Isafirði og vann
þar þangað til _ hún fór í Hús-
mæðraskólann Ósk haustið 1952,
fyrir utan ársdvöl í Reykjavfk en
þá vann hún á Vöggustofu Thor-
valdsensfélagsins. Eftir að Una
giftist vann hún heima í mörg ár
en réðst si'ðan til Vefstofu Guðrún-
ar Vigfúsdóttur þar sem hún vann
við handvefnað þangað til hún
flutti til Reykjavíkur 1978. Þá hóf
hún störf á saumastofunni Henson
og vann þar í fjölmörg ár, síðan á
saumastofunni Fasa þar til hún
hætti störfum á síðasta ári. Una
var trúnaðarmaður verkalýðsfé-
lagsins á báðum þessum sauma-
stofum. Hún sat f trúnaðarráði
Iðju, félags verksmiðjufólks, þar
til hún var kosin í sfjórn félagsins
1986 og sat þar til 1999. Una tók
virkan þátt í félagsstörfum. Hún
starfaði í kvenskátafélaginu Val-
kyijunni á ísafirði og í St. Georgs
gildinu, félagi eldri skáta, í
Reykjavík. Hún sat í stjórn fsfirð-
ingafélagsins í Reykjavik um skeið
og var m.a. félagi í Ættfræðifélag-
inu, Kvennakirkjunni og Rebekku-
stúkunni Soffíu.
Útför Unu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Una, elsku amma mín, er dáin og
ég þakka fyrir árin sem við áttum
saman. í mínu tilfelli er það gamall
sannleikur og nýr að ömmur hafa
meiri áhrif á líf og uppeldi barna-
barna sinna en nútímaþjóðfélagið vill
vera láta. Ahrifin virðast kannski
stundum óljós en þau eru ótvíræð. Af
þessari konu er hægt að læra margt
það sem ég vona að verði mér eins
hollt veganesti á lífsleiðinni og það var
henni. Gildi sem aldrei úreldast.
Amma hafði ríka réttlætiskennd.
Hún var heiðarleg og auðmjúk kona,
sterk persóna undir hógværu og lát-
lausu yfirborði.
Una var mikils metin hvar sem hún
starfaði að félagsmálum, ekki af því
hún hefði hátt og hreykti sér, heldur
einmitt vegna vinnusemi sinnar og
fómfýsi í þágu annarra, til dæmis inn-
an verkalýðshreyfingarinnar og skát-
anna. En hún lét örugglega engan
ganga yfir sig, þótt mér finnist jafn
undarlegt að ímynda mér að hún lífist
við nokkum mann. Þó get ég vel séð
ömmu fyrir mér í huganum og heyri
hana segja nokkur vel valin orð og
fussa aðeins, eins og hún gerði oft svo
eftirminnilega fyrir framan sjónvarp-
ið þegar einhver af tilgerðarlegum
hrokagikkum nútímans reynir að
skmmskæla sannleikann og dulbúa
yfirganginn.
I hennar heildstæða persónuleika
var eitt af meginstefum tilverunnar
virðing, ekki aðeins íyrir sjónarmið-
um annarra heldur einnig virðing fyr-
ir sjálfri sér, stöðu og uppruna.
Ættfræði var eitt af hennar helstu
áhugamálum, þó fór hún aldrei í
manngreinarálit heldur leit á hverja
persónu fyrir sig. Af henni hef ég von-
andi numið þau fræði svo gagnist. Það
voru ófáar stundimar með henni þar
sem ég rýndi í og lagði nöfn forfeðra
minna og mæðra á minnið. Og með
því að kynnast fortíðinni, baklandi
raunvemleikans, skaut ég rótum í
minni eigin sögu og hennar, áttaði
mig aðeins á samhenginu.
Ommu þakka ég líka fyrir að ala
upp í mér hina ágætu dyggð nýtnina.
Eg læri þó seint að nota öll patentin í
eldhúsinu og varla að mér verði ná-
kvæm, praktísk fyrirhyggja hennar
og alúð varðandi sauma og matargerð
jafn eðlislæg. En vonandi erfist eðlið
eitthvað, hvemig sem ég nýti það svo.
Ég tel að amma hafi verið hraust
kona þrátt fyrir margslunginn, líkam-
legan mótbyr í lífmu. í líkamanum bjó
sterk sál sem mótaðist af ýmsum
raunum. Sérstaklega var óvæntur
dauði Óla, litla bróður hennar, henni
erfiður í æsku. „Ég á hann hjá Guði,“
sagði amma og ég samgleðst henni nú
þegar hún hefur sameinast honum og
veit að dauðinn er líkn í þjáningum
lífsins og líkamans.
Efnisgæðin vom eklri mikil í æsku
og amma fór að vinna fulla vinnu
strax eftir fermingu, flutti að heiman
sextán en gekk síðan á húsmæðra-
skóla eftir að hún trúlofaðist afa.
Nokkru áður bjó hún í Reykjavík, 19
ára stolt ung kona. Einhverju sinni
ætluðu frænkur hennar að passa upp
á hana en tilsvar hennar finnst mér
lýsa hennar andlega heimanmundi
ágætlega. „Ég hef fullkomið traust
foreldra minna og það nægir mér til
að passa mig sjálf.“ Ég tel að ein af
dyggðum heilbrigðs anda sé að bera
ábyrgð á sjálfum sér. Þeirri lífsspeki
hefur amma miðlað, ekki með predik-
unum heldur með gjörðum sínum öll-
ASMUNDUR
STEINAR
JÓHANNSSON
+ Ásmundur Stein-
ar Jóhannsson
fæddist á Hamra-
endum í Breiðuvík-
urhreppi á Snæfeils-
nesi 15. mars 1934.
Hann lést í Reykja-
vik 23. nóvember
si'ðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Jóhann
Sigmundsson og
Ásta Ásmundsdóttir.
Systir Ásmundar er
Margrót, hjúkranar-
fræðingur í Reykja-
vík, f. 29.9.1938.
Ásmundur kvænt-
ist 26. ágúst 1961 Ólöfu Snorra-
dóttur, hjúkrunarfræðingi, f. 9.9.
1937. Börn þeirra eru: 1) Snorri,
f. 10.5. 1962, d. 5.1. 1965. 2) Ásta
Margrét, f. 29.11. 1963, sonur
hennar Edmondo Steinar, f.
1993. 3) Snorri, f. 13.11. 1966,
maki Arndís Arnarsdóttir, dóttir
þeirra er Helena
Ólöf, f. 1998. 4) Jó-
hann, f. 23.5. 1968,
dóttir hans er Val-
entína, f. 1997. 5)
Ásmundur, f. 28.4.
1971. 6) Valur, f.
19.6. 1976.
Ásmundur varð
stúdent frá MR
1954, cand. juris frá
Háskóla Islands
1961. Hann var full-
trúi hjá Bæjarfóget-
anum á Akureyri og
Sýslumanninum í
Eyjafjarðarsýslu frá
febrúar 1961, aðalfulltrúi þar frá
1967 til 15. október 1972. Ás-
mundur rak í yfir 20 ár eigin lög-
fræðiskrifstofu ásamt fasteigna-
sölu á Akureyri.
títför Ásmundar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Á miðri starfsævi varð Ásmundur
fyrir áfalli, sem leiddi til þess að hann
var eftir það sviptur starfsgetu.
Hann rak þá lögmannsstofu og fast-
eignasölu á Akureyri og hafði allmikil
umsvif. Til Ásmundar leituðu gjam-
an þeir er minna máttu sín og höllum
fæti stóðu enda vitað að með þeim og
málstað þeirra hafði lögmaðurinn Ás-
mundur að eðli og upplagi ríkulega
samúð og lagði sig fram um að gera
hlut slíkra skjólstæðinga sinna sem
bestan.
Að loknu lagaprófi í janúar 1961
réðst Ásmundur sem fulltrúi til
sýslumannsins í Eyjafjarðarsýslu og
bæjarfógetans á Akureyri. Hann
kom þar til samstarfs m.a. við þá
heiðursmenn Friðjón Skarphéðins-
son og Sigurð M. Helgason, sem
hann mat báða mikils frá fyrstu tíð.
Embættið á Akureyri var þá eins og
nú einna umsvifamest allra sýslu-
mannsembætta og Ásmundur reynd-
ist bæði ötull og mikilvirkur starfs-
maður. Hann fór fyrstu árin með
rannsóknir og dómsmeðferð opin-
berra mála og það var á þeim árum
sem kynni okkar og samskipti hófust,
sem leitt hafa til vináttu er varað hef-
ur síðan.
Með_ flutningnum til Akureyrar
hlaut Ásmundur ekki aðeins starf og
starfsvettvang við sitt hæfi heldur
fann hann þar á fyrsta dvalarári konu
sína, Ólöfu Snorradóttur hjúkrunar-
fræðing, sem reynst hefur Ásmundi
frábær eiginkona alla tíð og þá ekki
síst eftir að hann missti heilsu og
þurfti að njóta styrks og umhyggju.
Ólöf tók breytingunum af æðruleysi
og studdi mann sinn í hvívetna til
hinstu stundar.
Á þeim árum er Ásmundui- starfaði
við sýslumannsembættið á Akureyri
voru ekki margir starfandi lögmenn í
bænum. Af því leiddi að Ásmundur
tók til við, samhliða störfum sínum
við embættið, að sinna lögmennsku,
sem varð fljótt svo umfangsmikil að
Ásmundur hætti hjá embættinu eftir
liðlega ellefu ára starf. Hann rak eftir
það lögmannsskrifstofu og jafnframt
fasteignasölu á Akureyri og bjó um
nokkurt árabil við mikla velgengni og
varð um tíma einn af hæstu skatt-
greiðendum Akureyrar. Á þeim árum
er mér minnisstæð umsjón er mér
var falin eitt vorið við fæðingu yngsta
sonarins sem var sú að koma sængur-
gjöfinni, nýjum frúarbíl, um borð í
strandferðaskip til flutnings til Akur-
eyrar. Þá voru góðir tímar og allt lék í
lyndi.
Síðustu árin, eftir hið mikla áfall,
hljóta að hafa verið Ásmundi, og þá