Skírnir - 01.01.1845, Side 8
10
kaupa svo heilnæma fæðu; þá sagði einn af liin-
um, a5 ser væri spurn um: hvört kornið ekki
væri all-heilnæm fæða? Við Jietta varð jieim torí-
mönnum orðfall, og svöruðu þeir engu. £n á orð-
um oddvita þeirra fannst [lað gjör, að hönum voru
að sinni allar brejtíngar á kornlöguniim mjög fjærri
skapi. I málstofum Breta hcfur í nokkur ár að
tindanförnu orðið tilrætt um að stytta vinnutíma
daglaunamanna i verksiniðjuniim, einkum únglínga;
var og í ár svo gört, og stúngið uppá ab það jrði
lögleidt, ab húsbændur ekki mættu láta vinnufólk
sitt vera að vinnu lengur enn 12 stundir á dag;
en lávarður Astlej kom með þá uppástúmgu: ab
únglingar og kvennfólk eigi skyldi vera lengur að
vinnu enn 10 stundir á dag; sagði hann, að 12—
14 stundir á dag, sem víða væri en almcnui vinnu-
tími, væri oflángur fjrir slík vinnuhjú; væri hann
til að ofhjóða þeim, einkum únglfngum, sein væru
óharðnaðir; kipti hann mjög úr þeim vegsti, og
gerði það að verkum, að velflestir af þeim ekki
lærðu neinn góðan guðstitil, af því húsbændurnir
(verksmiðjueigendurnir) títt beittu enni raestu
vinnuhörku, og rækju þá miskunarlaust áfram frá
morgni til kvölds ; væri slíkt raikill ábyrgðarliluti; ef
vinnutiminn væri styttur, og eigi látinn vera lengri
enn 10 stundir á dag, eða í hærsta lagi 12stund-
ir, myndu úngli'ngar fá tóm til að nema þab er
þeir þyrftu, og eigi lengur alast npp í enu fyrra
reiðnleysi; kvaðst lianii og þekkja fáeina verk-
smiðjueigendur, er gjarnan vildu að slíku jrði
ákomið; sá vinnumissir, sem af því hfytist, kjæmi
þá jafnt nibur á alla verksraiðjueigeudur; enda