Skírnir - 01.01.1845, Qupperneq 44

46
og [)á er boriu voru saman atkvæðin, hljóðaði
meiri lilnti þeirra þannig: afc [>eir Konáll væru
sekir í þeim lagabrotum, er þeim voru gfefin að
sök. Irar voru mjög óánægðir með dóm þennan',
en Konáll sagði þeim í breli er hann ritafci þeim,
að málefni þeirra stæðu eins rett eptir sem áður;
skyldu þeir vera ókviðnir, því þeir myndu að lok-
unum fá sigur i málum siniim, ef þeir færu að
ráðum sinum og hefönst ekkcrt það að, er ólögligt
væri, kvað hann það likligt vera að hann myndi
skjóta málinu til aunara dómenda (efri málstof-
unnar) er að öllum likindura mundi dæma á annan
veg. þessi tiðindi gbrðust í fyrri hluta febrúarí-
mánaðar. þá er málinu var svona koraib, fór Ko-
náll frá Dýfliuni, þar er dómurinn hafði farið
fram, til Lundúnaborgar, sem getið er í vibbæti
fréttanna í fyrra, og sat þar um liríð í málstof-
um Breta; studdi hann þar að vanda málefni Ira;
lagðist hann á eitt með Russel, er æskt hafði að
kjörin væri nefnd inanna í neðri málstofunni til
ab ransaka málefni Ira; tóku menn mjög misjafnt
undir þetta, og Stanley fsem fyrr er gétið í Skirni)
og torímenn mæltu móti því í ákefð; þókti þeim
sem kjörurn Ira eigi væri mjög ábótavant, og stjórn-
in myndi best sjá hvörs þeir við þyrftu. [nínæst
var leitab atkvæða um hvört íhuga ætti málið;
urðu þá 9!J fleiri móti því enn með. þókti nú
torímönnum sér vera innanhandar ab fara meb Ira
einsog þeir vildu, því nú væri oddviti þeirra sekur
dæmdur; fannst það og á að þeir þóktust hafa að
hrósa frægum sigri; létu þeir því eigi á sér festa,
þótt margir köstubu þúngum steiui á þá fyrir, að