Skírnir - 01.01.1845, Page 129
131
að sefa þær; en eigi tókst því að ná öilum þeim
útilegumönnum, er ö&ru hvörju görðu vart við sig
meb manndrápum og ráuum. Ameðan mest bar
á óeyröuniim var páfiiin á glóðum aö Austnrríkís
keisari færi að skipta sör af þeim, því það vildi
hann ekki fyrir neinn mun; er hann hræddur
um a8, ef einhvör af enum voldugu þjóönnura
fer að hafa afskipti af stjórninni 1 riki hanns,
inyni veldi hanns bráÖnm vera lokiÖ; enda má
liann rekja minni til hvörnig Napóleon fór meö
Píus 6ta. Páfanum fórst nii einsog öðrum harð-
stjórum, er betur þykjast geta stjórnaö með því
að koma inn ótta enn elsku til sin lijá þegnum
sinum, að hönum vyrðtist grimd og harðíðgi vera
eð besta nieöal til að bæla niður óeyrðirnar; let
hann því drepa marga af óeyr&armönniinum,
þeim er náðust, en aðra setti hann i æfílánga
ánauð eba varöhald. En við þetta urðu þegnar
hanns hönum enn þá meira fráhverfir, þótt margir
af þeim um sinn eigi þyrðu láta á því bera. —
Nokkrir af mönnum þeim, er fyrr höfðu stokkið
nr landi og tekið sðr bólfestu á eýuniii Korfú,
lendtu í jiinímánnði við Kalabríu og reyndu þar
til ab vekja óeyrðir; voru þeir riimir 3« saniau.
En fyritæki þeirra misheppuaðist; nrðu flestir af
þeim annaðhvört drepnir eða teknir höndum. —
I snmar deyði í Flórentsborg Jósef Itónaparte,
bróbir Napóleons; hafði hann, sem kiinnugt er,
fyrst verið konúngur í Neapel og þvínæst á Spáui,
en mist völil þau litlu ábur enn bróbur hanns var
hrundið úr keisaratigninni. I hitt eb fyrra var
mannfjöldinn í ríki páfans (sem er að víðáttu 7—8
9*