Skírnir - 01.01.1845, Side 167

169
mikilla harmkvæla. Gera [)eir í þessu litinii manna-
mun þótt þeir nái aðalsinönnmim eÖa herforing-
jum Hússa. Enda þjkist Skémill hershöfðingi Sirk-
asiuraanna eiga sín i að hefna, þarefe Rússar
hafa náð syni Iianns og hafa hann í varðhaldi.
Skémill hefur i mörg ár verið hershöfðingi þeirra
og tíðuin unnið sigur á Rússum; er haun sonur
Kasa Múlu, er fyrr var hershöfðingi Sirkasiuraanna
og féll í barfcaga við ltússa. þá er Kasi yfir-
kominn af sárum lá i helli eimim og dáuðinn
sókti á hann, stóð drengur, er var 14 vetra gamall,
yfir hönum, og var sem eldur brjnni úr augum
hanns. Dreng þennan tóku Riissar og kéndu
liönum striðskunnáttu; var hann siðan um hrið
lierforíngi / liði þeirra og barðist með framúr-
skarandi hrcjsti við Sírkasíumenn; gérðust því
öfiindarmenn hanns til að segja að undir slikri
lireysti myndu svik búa. þetta þoldi eigi Skémill,
og fór, án þess nokkur af vissi, til landa sinna
og gérfcist hershöfðíngi þeirra; og vissu þá Rússar
eigi hvað af hönum var orðið fyrr enn ab stakk
í stúf með sigurvinníngar þeirra og þeir biðu hvörn
ósigurinn á fætur öðrum fyrir Skémli. Skapferli
Skémils niá uokkub ráða af þvi er nú skal sagt.
Einhvörju sinni sendu Rússar þeir er börðust við
Sirkasíumenn, einn af herforíugjum si'num með
sveit manna til að afla vista. En er Sirkasiumenn
urðu þessa vísari, réðust þeir á herflokk þemian
og drápu flesta af liöniim, en særðu herforingjann.
Reib þá að hönum mabur einn og nefndi hami
raeð nafni og spurði hvört hann þekkti sig. Hinn
kvaðst þar kénna Skémil, er fyrr liefði verið félagi