Skírnir - 01.01.1893, Side 81

Danmörk.
81
lenzknm fræðum; hefir hann ritað fjölda af ritum um Grænland og Græn-
lendinga og haldið jafnan taum þeirra.
Svíþjód. í?rá Svíþjóð er fátt markvert að frétta. Kosningarréttur er
þar svo takmarkaður, að að eins 6 af hundraði hafa réttindi þessi. Yinstri
menn héldu fund mikinn í marz um mál þetta og komu á hann menn úr
öllum héruðum landsins, hér um bil lkO að tölu. Þeir ræddu margt og
mikið um, hvernig hægast væri að fá rýmkun á kosningarréttinum, og væri
æskilegt fyrir Svía, að einhverjar bætur kæmust á þetta vandamál.
Um áramót.in voru samþykkt ný hermálalög á aukaþingi Svía. Her-
mannatalan var aukin allmikið, upp í 150,000 manns. Yið þetta jukust
útgjöld Svía um liðuga hálfa fjórðu miljón króna á ári hverju, og er það
rnikið fé fyrir ekki stærri þjóð.
Almennar kosningar fóru fram til neðri deildar seinna hluta ársins.
Á þær var lagt hið mesta kapp, einkum í Stokkhólmi, og lauk svo, að
frelsismenn urðu ofan á, en í efri deild eru tollverndunarmenn í meira hluta.
5. september var háskólahátíð mikil i Uppsölum, og var mikið þar
um dýrðir og margt stórmenni saman komið.
Iforegur. Norðmenn hafa átt í allhörðum deilum við stjórn Svía um
það, hvernig haga skyldi konsúlamálum þessara tveggja þjóða, og skal nú
skýra frá þeim í fám orðum.
Svíar og Norðmenn eru bandamenn. Deir hafa einn konung yfir sér,
Svíakonung, en annars sérstök lög, hvorir fyrir sig, í flestum grein-
um. Hvor þjóðin fyrir sig heíir sérstaka ráðgjafa, en þó er að eins einn
utanríkisráðgjafi. Tvoir norsku ráðgjafarnir hafa aðsetur sitt í Stokk-
hólmi og ráða þar ráðum sínum ásamt sænsku ráðgjöfunum um þau mál,
sem snerta bæði ríkin.
Bins og kunnugt er, eru konsúlar menn, sem annast um verzlunar-
hagi og skipaferðir einhverrar þjóðar erlendis; ern valdir til þess verzl-
unarfróðir menn og hafa opt há laun. Svíar og Norðmenn hafa sömu
konsúla og eru þeir flestir sænskir. Detta þykir Norðmönnum ósanngjarnt,
því skipastóll þeirra er mörgum sinnum stærri en skipastóll Svía og vilja
þeir fá sérstaka konsúla. Svíar taka því fjarri. Deir segja, að ef Norð-
menn fái sérstaka konsúla, geti þeir eins heimtað sérstakan utanríkis-
ráðgjafa, en ef þeir fengju hann, væri ekkert eptir af sambandinu, nema
nafnið eitt.
Sklrnir 1893.
tí