Skírnir - 01.01.1893, Page 86

80
Spánn.
sem innlendir voru, voru reknir í útlegð til eyjarinnar Fernan Po í
Guinea-flóa og mnnu þeir ekki eiga apturkvæmt þaðan.
Grikkland. Fjárhagur Grikklands hefir lengi verið í ólagi, en aldrei
eins og 1893; kom svo um mitt sumar, að ríkinu lá við gjaldþrotum.
Tricupis, æzti ráðgjafinn, reyndi til að fá lán á Englandi, en það tðkst
ekki og varð hann að segja af sér völdum. Nýja ráðaneytið, Satiropulo
og félagar hans, gat engu kippt í liðinn, og varð úr, að Tricupis myndaði
aptur nýtt ráðaneyti um haustið. Fjárkröggurnar fóru ávalt í vöxt og
varð Tricupis að taka til þeírra óyndisúrræða, að færa niður vöxtuna af
lánum þeim, sem stjórnin hafði tekið, að skuldheimtumönnum fornspurðum.
Flestir skuldheimtumennirnir áttu heima utanlands og þótti þeim þetta
hart aðgöngu, eins og von var; var í ráði að kjósa nefnd manna og
neyða stjórn Grikkja til að hafa hana í ráðum um öll fjármál, en ekki
varð úr því.
Grikkir hafa nýlega unnið stórvirki mikið, grafið í sundur Korinþu-
eiðið og búið þar til skipgengan skurð, Georg konungur vígði hann
6. september, en nokkru seinna var hann opnaður allri alþýðu.
Framan af árinu urðu landskjálftar miklir á eyjunni Zante. Fjöldi
fólks varð húsnæðislaus og bjargþrota. Allt að 60 manns biðu bana, en
yfir 300 manns fengu örkumsl.
Belgia. Þar hefir um hríð verið þref mikið um kosningarréttinn,
bæði utan þings og innan, og hafa jafningjar og aðrir frjálslyndir flokkar
kostað kapps um af alefli, að mál þetta kæmist í hetra horf en áður var,
þvi kosningarlögin í Belgíu voru einhver hin ófrjálsustu í allri álfunni.
Loksins unnu þeir líka sigui og voru gerð þau ákvæði, að hver sá maður,
sem er 25 ára að aldri, skyldi hafa kosningarrétt, en þeir, sem hefðu svo
og svo miklar tekjur eða sköruðu fram úr alþýðu -að menntun, skyldu
eiga rétt á tveimur eða þrernur atkvæðum til þings. Alls urðu kjósendur
1,200,000 að tolu og höfðu 500,000 rétt til tveggja atkvæða eða þriggja.
Um það leyti, sem réttarbót þessi komst á, voru róstur miklar um
allt land, og lagði fjöldi verkmanna, einkum námamanna, niður verk sitt,
en hægði heldur þegar kosningarrétturinn var fenginn. Annars eru hér
um bil æfinlega einhver verkföll mcðal námamanna í Belgíu.
í Belgíu eru töluð tvö .aðalmál, franska og flæmska; hefir opt verið
krytnr milli þeirra, sem tala mál þessi, og hafa hvorirtveggja talið sitt