Skírnir - 01.01.1898, Side 21

Áttavísun.
91
sviði heimsins siðan Bismarck slepti stjðrntaumnm. Þeim ]>okar að vísu
fram sem iðnaðarþjóð, en áhrif þeirra 4 rás heimsviðburðanna vex ekki,
öllu heldur þverrar, og er hætt við að þvi haldi fram, ef sá gáfaði vit-
firringur eða vitskerti gáfumaður, sem nú ræður þar lögum og lofum, fær
eigi skynjað betur, en til þessa hefir orðið, að framtíð Þýzkalands er und-
ir því komin, að það kosti kapps um að leggja lag sitt við Bretland, en
ekki við óvini þess.
Því að það eru allar horfnr á þvi, að fyrst um sinn að minsta kosti
verði tveir um taflið, að tefla um reitina á jarðhnattar-skákinni, og þess-
ir tveir eru: Engilsaxar og Slafar (Vindur); Engilsaxa-þjððirnar eru
Bretar og Bandaríkjamenn, en Rúsar eru slafneska stðrveldið eða Vinda-
þjððin; en viða stnnda Vindum fætur, bæði á Balkanskaga suður, í Aust-
urríki og á Þjððverjalandi. Engilsaxar eru mentaðasta þjððakyn í heimi
og auðugasta. En Rúsar hafa iandher í mesta lagi, og mestan allra þjðða
ef her Prakka er með talinn, en Frakkland er nú skósveian Rúslands.
Auk þess eru Rúsar sú eina af öllum hoimsins þjóðum, sem 4 ákaflega
víðáttu af gððum löndum, sem eru enn lítt numin eða ónumin. Má þar
telja Síberinflæmið, sem Rúsvr eru nú að brautleggja, og er nokkuð frá
því skýrt á 17. og 18. bls. í fyrra árs Skírni.
Það er alt útlit fyrir, að Engilsaxar og Slafar muni að miklu leyti
skifta með sér heiminum. Bretar eiga nú alla Ástral-álfuna, Bandaríkja-
menn og Bretar eiga nyrðri helming Vesturálfu, og öll ríkin í syðri
helmingnum eru skjðlstæðingar Bandaríkjanna. Bretar ráða nú yfir meiri
hlut Suðurálfunnar, og þegar þeir hafa járnbrautað alla leið frá Cairo til
Cape, sem nú er skemst að bíða, þá hafa þeir náð þar þeim tangarhöldum,
að eígi verður við þvi spornað til lengdar að þeir eignÍBt þá álfu alla.
Hins vegar færa Rúsar út valdkvíar sínar austur um Asíu og sníða sér
nú drjúgum flesksneiðar úr síðu Sínlands. Er það fyrirsjáanlegt, að þeir
muni að lokum fá yfirráð yfir þeirri álfu mestallri eða eignast hana — hvað
som þá verður um keisaradæmið brezka á Indlandi. Frakkland hafa þeir
í vasa sínum nú og Balkanskagaríkin, þau som sjálfstæð ern, og er 6-
hætt að fullyrða, að þeir muni einir vilja að arfi sitja, er sjúklingurinn í
Miklagarði skilur við. Ég er ekki að fullyrða, hvað verða muni, en að
eins að rifja upp, hvert likurnar bendi. — Allir muna eftir sögunni fornu
um Nór og Qðr, sem fóru að Ieita nð Gói systur sinni; Gðrr var sæ-
konungur og leitaði með ströndum fram, um aliar úteyjar og suður til
Danmerkur; eignnðist hann eyjar, „þær er bann fer stjðrnföstu skipi milli