Skírnir - 01.01.1898, Qupperneq 25

Árið sem minningar-ár.
25
araland nfi í 30 á,r verið frjálst sjálfstjðrnarríki með fullu jafnrétti við
Austnníki. — Mazzini hafði dreymt Italíu frjálst og heilt þjóðríki frá
Mnndíafjöllum til Messinasunds, og draumurinn hafði rætst. í mannsald-
nr hafði nú þjððkonungur ítala haft’ Rðm fyrir aðsetursstað sinn og höfuð-
borg landsins. — “Ættjörðin mikla" („Das grosse Vaterland“), sem Djðð-
verjar höfðu snngið um og þá dreymt um 1848, var nú orðin að þýzka
keisaradæminu.
„Það skulum aldrei efa, | Þðtt örvænt þyki um hríð | Að sigur guð
mun gefa | Góðu málefni’ um síð“ kvað faðir minn, í einnm af sálmum
sínum1; en sagan syngur oss þennan sama sálm öllum, sem eyru höfum að
heyra. Allar þær þjððir, sem urðu að sjá harðstjórnarvaldið kúga frelsis-
hreyflngar þeirra 1848, höfðu 1898 fengið kviðdðma, prentfrelsí og þing-
bundna stjðrn, alt meir eður minna heppilega sniðið eftir fyrirmyud Breta.
Þessi var uppskeran frá 1848 orðin 1898, og því var ekki yfir svo
litlu að fagna.
— Ég var einu sinni við jarðarför gamals manns; synir hans tveir
fylgdu honum til grafar. Annar var hár og grannur, og hafði hann farið
í sparitreyju föður síns, sem hafði verið lágvaxinn maður, en mjög þrek-
inn; hún var honum alt of stutt, skroldi uppi undir herðablöðum, en jafn-
framt alt of víð og gúlpaði öll í bakið. Hinn sonurinn var kaupstaðarbúi
og hafði skraddari sniðið föt hans á hann oftir vexti hans, og fðru þau
vel. — Bretland er eins og kaupstaðarbúinn; stjðrnarfyrirkomulag þess er
sniðið því eftir vexti. Hinar Norðurálfuþjððirnar, sem hafa tekið upp
þingbundið stjórnarfyrirkomulug eftir Bretum, þær eru eins og sonurinn,
sem gekk í treyjunni, sem var sniðín upp á annan mann, sem öðruvísi
var í vexti. Dví er það ekki að kynja, þðtt stakkurinn sé þeim ekki að
öllu við hæfi eða fari ekki að öllu sem bezt. Bn þeim verður að lærast
með tið og tíma að sníða Btakkinn til, þar til er hann er þeiin við hæfi.
Geigur sá, som einvöldunum skaut í brjðst 1848, gaf þeim ekki tðm til
að bíða. Og þjððirnar kunnu þá enn ekki þá skraddaralist, að sníða sér
stjðrnarskrárstakk eftir vexti; menn urðu þvi að bjargaBt i bráð við gam-
alt fat, upphaflega sniðið handa öðrum.
Merki þessa sýnir sagan lesendum Skírnis árlega, ef þeir veita því
eftirtekt.
J) Hann skildi ekki ensku og þekti því ekki orð W. Cullen Bryants;
„Truth, crushed to earth, shall rise again“.