Skírnir - 01.01.1898, Qupperneq 64

64
Frakkland. — Austurríki-Ungarn.
ritað þau. Hann yar Bettur í varðhald. Hann hreinsaði sig af því máli,
en var aftur kærður fyrir að hafa lostið npp leyndarmálum herstjðrnar-
innar. Yarhannenn settur í varðhald; ætluðu margir að hann mundimyrt-
ur verða í fangelsinu; en hann mælti svo hátt í nllra áheyrn fyrir rétti,
er ákveðið var að flytja hann í sama fangolsið sem Henry hafði í setið:
„Viti það allur lýður, að finnist ég váveiflega dauður í fangelsi, þá er ég
myrtur maður, því að ég ætla ekki að ráða mér bana“. Þarna sat Picquart
við árslok, en þð nokkrar horfur á, að ðnýtingardðmurinn kynni að losa
hann þaðan, eða bjðða að mál hans kæmi fyrir kviðdóminn.
Zurlinden, sem áður var talinn hlyntur nýrri rannsðkn í máli Dryfus,
snérist þegar er hann var orðinn hermálaráðgjafi og neitaði að láta ðnýt-
ingarréttinn fjalla um málið; en fyrirrennari hans hafði sett nefud manna
til að gera tillögur til ráðaneytisins um málið, og er hún lagði til að
málinu yrði vísað til ðnýtingardðmBÍns, fðr Zurlinden frá völdum; Brisson
var nfl forsætisráðherra og afréð ráðaneytið að leggja málið fyrir ðnýt-
ingardðm. Hermálaráðgjafi hans sagði af sér á þingfundi, og þingið
gerðist mðtdrægt Brisson, svo að hann fðr frá völdum, en Dupuy mynd-
aði nfl ráðaneyti, og tðk gamla Freycinet fyrir hermálaráðgjafa. Hefir
ráðaneyti þetta fylgt fram endurskoðnn Dreyfus-málsins; en þó oft með
hálfum hug eða hangandi hendi. Bn í árBlok var þð svo langt komið,
að ðnýtingardðmurinn var að prðfa málið og hafði eftir áskorun hans
Dreyfns verið látinn vita, hvar þá var komið. Yarð honum það mikil hug-
hægð, er hann var áður mjög aðfram kominn af hugraunum og farinn að
kenna vanheilsu. — Dóms í málinu er væntst með vorinu.
Austurríki-Ungarn. — Ekki varð enn af samkomulagi um end-
urnýjun samninga milli Austurríkis og Ungaralands fremur en áður, og
fór enn svo, að í árslok varð að taka til sama ráðs sem árið áður, gefa
flt bráöabirgðalög.
Hörraungarfregn var það, er Elizabet, drotning Jðsefs Austurríkis-
keisara og Ungverjakonungs, var myrt í Genf (í Svisslandi) af ítölskum
stjðrnleysingja í Septembermánuði. Var þetta því raunalegra sem Elizabet
var in ágætasta kona, og henni mjög þakkað, að Jósef keisari afsalaði
sér einveldi í Austurríki og Ungverjalandi og gaf Ungverjum aftur forn
réttindi og jafnvel fyllra frelsi en þeir höfðu nokkru sinni áður haft; enda
mátti segja að Ungverjar unnu henni hugáBtum. Hfln var afbragðslega
vel gáfuö kona og vel mentuö og andrik.