Skírnir - 01.01.1905, Síða 13

Þurkur,
13
Þórður [lagði þær á borðið og skjögraði frara að
dyrunum.
»Þér skiljið eftir krónumar yðar, maður«, sagði
læknirinn.
»Eg á þær ekki til núna«, sagði Þórður, leit ekki við,
en hélt áfram að staulast út. «Eg skai borga þær, þegar
eg get«.
»Er ekki autt rúm uppi á búðarloftinu hjá ykkur?«
sagði læknirinn við mig.
»Jú«, sagði eg. »Við fylgjum yður ofan í búð, Þórður«.
»Fylgja mér? Nei, fari það bölvað. Eg fer út í heyið«
Við fórum út með honum og horfðum á eftir honum
frá húsinu. Þegar hann var kominn spölkorn, stakst hann
á höfuðið.
Svo komum við honum ofan í búðina og upp á loftið.
Fáeinum dögum síðar hefði hann getið um það borið,
ef nokkur hefði náð tali af honum, hvort þær séu réttar
eða rangar, nýjustu kenningarnar um það, hvernig mönnum
finnist að deyja.
En hver sér nú um þurkinn á heyinu heima hjá honum?
Einab Hjöelbifsson.