Skírnir - 01.01.1905, Blaðsíða 55

Líkbreusla.
55
gamla sið, líkbrensluna. Margir munu svara, a.ð sú til-
breyting' hefði marga erfiðleika og mikinn kostnað í för
með sér upp til sveita, og játa eg því, að góðir ofnar
kosta talsvert fé, en þó eigi meir enn svo, að stærri kaup-
stöðum landsins væri vel kleift að styðja að því að koma
upp líkbrensluofnum. Hins vegar má og geta þess, að auð-
velt er að brenna lík eins og hvað annað. Baldur var
eigi brendur í ofni, heldur á vanalegum bálkesti eins og
ennþá tíðkast víða á Austurlöndum, og sé eg ekkert ljótt
í því. Það væi'i óskandi, að eigi liði langur tími áður en
líkbrensla kæmist á fót, að minsta kosti í Reykjavík.
Með vaxandi skipagöngu vex stöðugt hættan á að-
flutningi ýmissa skæðra sótta, en af því sem áður er ritað
mun mönnum skiljast hvílíka þýðingu líkbrensla getur
haft í slíkum tilfellum.
Eldurinn er lnð bezta sótthreinsunarmeðal sem vér
þekkjum, og gildir það bæði menn og skepnur. I þessu
sambandi má því geta þess, að þegar t. d. skepnur drep-
ast úr miltisbrandi, fjárpest eða öðrum næmum sjúk-
dómi, er eina rétta aðferðin að brenna hræ þeirra.
Steingbímub Matthíasson.