Skírnir - 01.12.1906, Blaðsíða 77

Skirnir.
Ritdóinar.
365
er aldir finnaz á efsta dómi á saman). — Bls. 317 26 hjer verður
annað hvort að lesa: Runólfr prestr . . . g< kk i borgun við Kálf
Gutthorms'on (svo i *R), eða, ef K er filgt: Run. pr. . . . gekk
4 skuldina fyrir hann við Rálf Gutthormsson (Kálfr á sknldina
Ihjá Sighvati); sbr. bls. 379 14: skyldi pórðr ganga í skuld fyrir
hann. — Bls. 352 22 stendur í útg. (eftir K): (var veðr) pykk ok
myrk; hjer verðnr annaðhvort að lesa pykkt ok myrkt eða pykk-
mikit (svo í Bx og V). — Bls. 396 21 á 1/klega að lesa svá (hand
fitin tva) tóku peir ok vápn nokkur. — Bls. 401 24: Maðnr sá, er
ihjer er nefndur, hefnr víst heitið pormóðr (ekki porfiðr) valskr.
Hann er líka nefndur á bls. 404 16, 440 14-16‘ 20 og 441 8, og á dllum
jþeim stoðum nefnir K hann pormóð. Br. nefnir hann og pormóð
■á bls. 440 14-16' 20 og 441 8. — Bls. 406 13-16 (vísan). Síðari helming-
'Urinn er sínilega afbakaður og hefur próf. Finnur Jónsson reint að
'laga hann, enn tilgátur hans eru að minni higgju ekki heppilegar.
Jeg tel víst, að hjer eigi að rita fyiirgerð í einu orði. Allir þekkja
tals-háttinn gera (vel eða illa) fyrir sér — ’búa sjer (vel eða illa)
ií haginn með verkum síuum’. Þar af myndast nafnorðið fyrirgerð,
’verk, sem bír manni í haginn’, hjer (nm látinu mann, Þorvald):
’verk, sem bætir firir (hinum látna) manni’ (í öðru lífi). Auk þess
•vil jeg rita fréttinn (f. fréttnir), getr f. getz og hreks (= hrekks)
f. hrevs, og tek jeg visuhelminginn þannig npp: pá fyrirgerð, í
för (sinni til Sauðafells), hafa synir byrjað Lítt haldkvæma por-
valdi. Fréttinn herr getr hrekks til Snorra. — BIs. 411 5 getur
»77/nn« Guðmundr ekki verið rjett. Les : Hann Guðmundr. Per-
sónufornafnið hann er oft haft í greinis stað með eiginnöfnum í
:Sturl. (sbr. bls. 417 8, 422 23 461 16 514 18 og víðar). — Bls. 414 1
les en (svo *R og Resensbók Guðmundarsögu) Ijós var ofarliga. —
Hls. 4142 les var í linklœðum. — Bls. 418 b23 (vísan). I síðari
vísuhelmingnum higg jeg að eigi að lesa Mýkt (svo *R) fyrir Mjök,
sem stendur í K, og vandar f. vandan (orðaröð: Mýkt hefir heilagr
andi vandar málalyktir menrýranda hins dýra; vegr Sturlu pvarr
varla). — Bls. 420 b9 (vísan): ))hyrir<( er tilg. Finns Jónssonar
fyrir )>hyrri<( K, sem jeg higg vera vera rjett. í síðasta vísuorði
mun sér (Bx, V) rjettara en ))sua« (K). Jeg tek saman : meðan
Ijálma pin,s síks hreggstœrir (eða hjálma síks pings h ag stcerir
eftir *R?) unir sér í bingi hjá sinni hýrri leiku, kátr gáti. —
Bls. 4359 les Bœjar (útg. : bæjar). Hjer er að ræða um Bæ í
Miðdalahreppi; bardaginn milli Sturlu og Þorvaldssona stóð milli
Bæjar og Hnndadals (sbr. bls. 442 2). —