Skírnir - 01.12.1906, Blaðsíða 58

346
Nokkur orð um bókmentir vorar.
Skirnir.
komið úr þeirri átt, sem eg man eftir. Það er »Heims-
kringlu«-saga, þýdd af Jóni Olafssyni og heitir »Er þetta
sonur yðar?«. Sagan er eldheit lýsing á spillingu manna,
afvegaleiðslu og lífslýgi og afleiðingum þeirra, en jafn-
framt lýsing á sálarstríði manna, andlegri mikilmensku,
sanntrygð við sjálfan sig, göfgi og elsku, og málið á þýð-
ingunni er snildarfagurt. Hvílíkur ógnar munur á þessari
bók og öllum hinum sögunum! Það hlýtur hver maður
að finna, sem les þær með athygli.
Þá mætti ekki gleyma að minnast á sögur þær, sem
»Austri« hefir flutt. Sumar þeirra eru reyndar góðar al-
þýðusögur að því er efni snertir. En margar þeirra eru
sannkallað rugl, og þann stór-galla hafa þær allar sam-
eiginlegan, að málið er herfilegt á þýðingunni, — svo
fáránlega viðbjóðslegt sumstaðar, að það kemst næst ís-
lenzku átjándu aldar og Viðeyjarmáli. Og óvandfýsnir
eru þeir Islendingar, sem gott mál tala, og taka þó við
þessu sem góðri og gildri vöru. — »Þjóðólfur« hefir jafn-
an flutt stuttar og ómerkilegar smásögur og málið stund-
um vont á þýðingunni. Auðvitað eru sögur eftir Jónas
Jónasson, sem komið hafa út neðanmáls í »Þjóðólfi«,
undantekningar frá þessu. — Líkt er um »Stefni« að
segja og »Þjóðviljann« með allar undrasögurnar.— »Vestri«
hefir flutt svo frámunalega vitlausar og ómerkilegar sögur,
bæði að því er efni og mál snertir, að erfitt verður að
að benda á meiri bókmentaspell. Og þó að sögur þessar
væru ekki, þá hefir ritstjóri »Vestr.a« sýnt, að hann er
ekki fær um að þýða úr útlendnm málum. Þýðing hans
á sögu eftir Kr. Janson, »Hann og hún«, er órækt vitni
um þetta. — »Fjallkonan« flutti ýmislegt rusl og meðal
annars langa sögu, »Makt myrkranna«. Hefði sú saga
gjarna mátt eiga sig, og get eg ekki séð, að slíkur þvætt-
ingur hafi auðgað bókmentir vorar. En nú kemur út í
»Fjallk.« löng saga, sem heitir »Hefndin«. Saga þes'si er
góð og mikill fengur í henni. — »Isafold« hefir flutt mik-
ið sögusafn. Er þar sumt allgott og skemtilegt, en fáar
merkilegar sögur eigum vér þar, nema ef telja skyldi