Skírnir - 01.08.1909, Qupperneq 31

Prestarnir og játningarritin.
223:
þeim með hátíðlegu loforði fyrir augsýn allsvitanda guðs.
Kirkjan getur heimtað slíkt loforð eða heit af þjónum sin-
um að því er snertir það að prédika evangelíum Jesú
Krists, en ekki fram yfir það. Jesús hefir sjálfur sagt á
hátíðlegri stundu: »Farið . . . og kennið þeim að halda
alt, sem ég hefi boðið yður!« Það ætti kirkj-
unni að geta nægt.* 1) — —
Eg býst við því, að einhver kunni að segja: »Sái
sem gengið hefir í kirkjunnar þjónustu upp á þessi skil-
yrði, hefir alls engan rétt til að kvarta yfir ótilhlýðilegu/
ófrelsi. Hann vissi að hverju hann gekk og hefði þvi
átt að geta tekið ráð í tíma. Kirkjan hlýtur að mega
heimta af þjónum sínum, að þeir prédiki hennar trú en
ekki hvaða trú aðra sem þeir vilja».
Einhverju á þessa leið hefi ég nýlega séð hreyft íí
einhverju blaði og mörgum kann ef til vill að þykja
það viturlega mæit og rökrétt. En rökfærslan er þó-
ekki eins óhrekjandi og virðast kann í fljótu bragði.
Forsendurnar eru ekki sem ábyggilegastar.
Hvernig er varið rétti kirkjunnar? Þessi spurning
þarf frekari athugunar við svo oft sem ranglega er talað
um »rétt« kirkjunnar í þessu sambandi.
Þess er þá fyrst af öllu að gæta, en er þó eitt af'
því, sem mönnum hvað mest hættir til að gleyma: að-
sannleikurinn stendur yfir kirkjunnia)r
svo að hér getur aldrei verið um neinn algjöran rétt að
ræða kirkjunni til handa. Því næst er þess að minnast, að-
kirkjan er eftir hugsjón sinni samsafn Jesú lærisveina, sem'
vilja hlýða hans raustu og halda alt það, sem han»
hefir boðið. Hún er ambátt drottins og hefir engan r é 11
annan en þann, sem drottinn hefir henni á herðar lagt
sem s k y 1 d u. Réttur kirkjunnar og skylda rennur sam-
an í eitt. Réttur og skyida kirkjunnar sem félags er að
boða evangelíum Jesú Krists og það er réttur hennar og
') Sbr. grein G. 0. Klövstads prests, í Luthersk Kirketidende 1909..
I bls. 89—90.
8) Sbr. fyrirle8tur Thv. Klavenesss í For frisindet Kristendom.