Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.08.1909, Síða 51

Skírnir - 01.08.1909, Síða 51
Betur má ef duga skal. 243 Og sé svo, að líkamsraenning okkar sé enn á afturfarar- skeiði, eru það þá nokkrar öfgar að segja, að kynþáttura okkar sé enn yflrleitt að fara aftur? Sagan sýnir að líkamsþróttur verður að vera grund- völlur og máttarstoð hinnar andlegu menningar, eigi hún að vera til frambúðar, laus við öfgar og óhollustu. Ef við rennum augum aftur yfir aldirnar og látum þjóðir veraldarsögunnar líða okkur fyrir sjónir, þá getur okkur eigi dulist, að þar er ein þjóð sem ber ljóma af öllum hinum, að því er kemur til a 1 h 1 i ð a m a n n g i 1 d- i s einstaklinganna. Hún er atgjörvisprúðust þeirra allra. Okkur getur ekki annað en hitnað um hjartaræturnar af aðdáun, er við sjáum, hversu langt þessi þjóð var komin áleiðis í samræmisríkri atgjörvi sálar og líkama: hreysti, líkamsfegurð, hugprýði, viljaþreki, vitsmunum, smekkvísi og andlegri göfgi. Og okkur hlýtur að hitna um hjarta- ræturnar af þakklætistilfinningu, er við minnumst þess, hversu ríkan þátt hún hefir átt i heimsmenningunni, hversu hjart leiðarljós hún hefir látið eftir sig í vísindum, listum og líkamsmenning, — þótt oft hafi því miður verið á það skygt af öfgaillgresi vanþekkingar og trúarofstækis. Eg á við Forn-Grikki. Grikkir voru menn bjartsýnir og lífsglaðir. Þeir litu ekki svo á jarðlífið sem væri það hermdargjöf, óheiliaeign, er engan þroskarétt ætti og bezt væri að losast við. Þeir stefndu þvert á móti að því takmarki, að gera sér lífið sem fegurst og unaðsríkast, að fullkomna sjálfa sig og niðja sína sem framast var kostur. Og þeim duldist það ekki, að heillavænlegasta leiðin til þess að vinna að full- komnun mannsins, til þess að ala upp atgjörvisprúðar kynslóðir, væri sú, að leggja fult eins mikla rækt við menningu líkamans sem við menningu sálarinnar. Þeir sáu það glögt, hversu mjög sálarþroskinn er háður líkams- þroskanum, ekki sizt fegurðarvitið, athyggjuskerpan og viljaþrekið, og að undir viljaþrekinu er það aðallega kom- ið, hversu notadrjúg hver atgjörvi verður. »Eins og hism- ið hrýtur af korninu, þá er því er kastað, þannig losar 16*
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.