Skírnir - 01.08.1909, Qupperneq 59

Betur má ef duga skal.
251
kaldakoli hjá okkur íslendingum. Að minsta kosti vantar
mikið á, að hún sé orðin svo öflugur liður í uppeldisstarf-
inu, sem nauðsynlegt er, eigi hún að miða til almenns
þjóðþroska. Hún hefir að eins lítillega lyft höfðinu, með
hálfri einurð, og er fjarri því að hafa markað sér spor í
þjóðþroskanum. Skólarnir hafa að visu fiestir hleypt henni
inn fyrir þröskuldinn; en hún situr þar enn á óæðri bekk,
yzt við dyr, sem hver önnur stafkerling, er lifir á roðum
og rusli. Henni eru ætlaðar 1—2 stundir á viku, inni-
leiksviðin eru af skornum skamti, herfilega útbúin og eigi
laus við ryk, og kenslan víðast hvar aumasta kák. Uti-
leiksvið eru engin. Það er ekki langt síðan eg var i
latínuskólanum. Þá átti leikfimin ekki upp á pallborðið
þar að því er^ til skólastjórnarinnar kom; hún var látin
tolla aftan í, meir fyrir siðasakir en alvöru, og lítið um
það hirt, þótt allur helmingur skólasveina skytu við
henni skolleyrunum og hinir skemdu heilsu sína sakir
ills útbúnaðar, í stað þess að auka sér þrótt. Enda var
ekki við öðru að búast, þar sem sumir hinna heldri að-
standenda skólans töldu það jafnvel blett á piltum, órækt
slæpingja- eða götustrákamerki að vera fimur í leikum —-
að minsta kosti voru það engin meðmæli í þeirra augum.
Því varð einum þeirra að orði, er hann sá pilt, sem hann
þekti ekki, fara fimlega yfir hestinn: »Þetta er víst einn
af fúxunum!« En það vildi nú einmitt svo til, að það
var einn af dúxunum. Nokkru skárri kjörum mun leik-
flmin eiga að fagna nú í latínuskólanum; en mikið vant-
ar þó á að vel sé, meðan henni eru ekki ætlaðar fleiri
stundir og hentugan leikvöll vantar undir beru lofti.
Áhugaleysi og skilningsleysi almennings á nytsemi í-
þróttanna sýnir bezt, hvernig ástatt er um þessa uppeldis-
grein hér á landi. Allir þeir, er gaman hefir þótt að lyfta
sér upp í tómstundum sínum við leik eða íþróttir þekkja
það bezt af eigin reynslu, hversu örðugt er að afla sér
leikbræðra. Þeir kannast við eftirgangsmunina.
»Blessaður, komdu með mér í sjó; það er betra en að
vera að slæpast á götunni.«