Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.01.1910, Síða 32

Skírnir - 01.01.1910, Síða 32
32 Siðspeki Epiktets. •og öllu misrétti mannfélagsins, heldur og öllu því böli, sem stafar af völdum náttúrunnar. Þá hefðu þeir orðið algjörlega sjálfum sér samkvæmir, og þá hefði orðtak þeirra, að verða sannfrjáls, fengið dýpri og fyllri merk- ingu. Því að þá hefðu þeir getað sagt, að þeir reyndu að kynnast lögum náttúrunnar, til þess að sigrast á henni. Þá hefðu þeir að líkindum getað rétt náttúruvís- induiu nútímans höndina og kristnin hefði ef til vill ekki sigrað Stóukenninguna. Því að hvað eru náttúruvísindin að leitast við að gjöra? Þau eru í stuttu máli að leitast við að fegra, létta og lengja líf manna, um leið og þau svona á •öðru leitinu eru að skygnast inn í leyndardóma náttúr- unnar. Og hver veit nema mannsandanum takist einhvern- tíma, þótt honum nú takist aldrei að sigrast til fulls á •dauðanum, að fá órækar sannanir fyrir því, sem liggur að baki honum. Mannsandinn hefir enn sem komið er rofið allar þær skorður, er honum hafa verið settar. En Stóumenn litu nú ekki þannig á; þeir töldu nátt- úruna alveg ósigrandi, héldu að hún væri eilíf endur- tekning og endalokin jafnvel gröf og dauði. Þess vegna féllust þeim svo fljótt hendur, þess vegna lögðu þeir að lokum alveg árar í bát. Og því var það í raun og veru •eina huggunin sem þeir gátu fengið, huggun sú, sem barst þeim í kristindóminum, að menn ættu vísa von á því að lifa annars heims, og þar fengju allir þeir, sem það ættu skilið, fullkomna uppbót á böli sínu og mótlæti hérna megin grafar. Kristnin var svo skjót að sigra hugi manna og hjörtu einmitt af þessu, að hún, eftir því sem á síóð, virtist vera helzta og bezta úrlausnin og eini vegurinn til þess að komast ekki einungis klaklaust, beldur vel og hamingjusamlega út úr þessu völundarhúsi jarðneska lífsins. Eilífðarvonir kristindómsins forðuðu öllum þorra manna frá örvinglan og andlegu niðurdrepi og bygðu þeim það hæli, er þeir gátu unað við um nokkrar aldir, á meðan mannsandinn var að vitkast og finna hin réttu tök á náttúrunni og mannlífinu. Mannsandinn á þar enn langt
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.