Skírnir - 01.08.1913, Blaðsíða 36

■228
Fjallið.
falli. En hann brauzt áfram lengra, lengra, heillaður af
töframáli skógarins. Og nú urðu raddirnar skýrari og
sveinninn fór við og við að heyra orðaskil. Og niður úr
laufhvolfi trjánna héngu ilmsætir ávextir með óteljandi
litum, og greinarnar bærðust í blænum með þá og hneigðu
sig alveg niður að höfði drengsins. »Náðu uiér, taktu
mig«! heyrðist honum gulleplin segja, »þá verður þú altaf
ungur og kennir þér einskis meins«. Og hann rétti út
hönd sína og ætlaði að handsama eplið, en þá heyrði hann
alvarlega, angurblíða rödd, er sagði: «Gættu þín, ungi
maður — ekki þetta epli; það er eitur í kjarnanum*. Og
sveinninn kipti að sér hendinni og hætti við að taka epl-
ið, þó hungrið syrfi að honum og kverkarnar skrælnuðu
af þorsta. »Skógurinn hlýtur að geta gefið mér brauð og
vatn«, hugsaði drengurinn með sér og hélt áfram. »Já,
skógurinn gefur þér brauð og blessað vatn«, heyrðist
drengnum sama angurblíða röddin segja, »komdu og fylgdu
mér«! »Nei, fylgdu mér, fylgdu mér — nei, mér — mér«!
kváðu ótal raddir í ýmsum áttum, ljúfar og lokkandi raddir
með söngþýðum undirómi fjölda samstiltra strengja, og
eplin á trjánum þrútnuðu og titruðu í blænum, og ljúfur
hrollur fór um skóginn eins og knúinn fram af heitum,
sláandi hjörtum. Sveinninn nam staðar og var á báðum
áttum, og raddirnar létu æ hærra og færðust stöðugt nær.
En þá kvað við ennþá angurblíða alvöruröddin, og hon-
um fanst hann mjúklega snortinn ósýnilegri hendi, sem
leiddi hann hiklaust gegnum myrkviðinn langa, langa
stund. Og raddirnar héldu áfram og kváðu lokkandi un-
aðsóð, en drengurinn hélt öruggur áfram, leiddur af rödd
þess og hendi, sem hann sá þó ekki, hvernig sem hann
reyndi að horfa. Og hann heyrði til dýranna í fylgsnum
skógarins og fuglanna í greinum trjánna, en augu hans
vóru svo haldin, að hann sá þau ekki.
Loksins eftir langa og erfiða göngu kom hann að
lind með tæru svalandi vatni. Og hann lagðist niður að
lindinni og drakk og hann fann svalan straum leggja um
sig allan, og straumurinn varð skjótvirkur aflvaki, svo