Skírnir - 01.08.1913, Blaðsíða 95

íltlendar fréttir.
287
mikill frá uppástungu Búlgara, einkum á hlutskifti Grikkja, svo að
skiljanlegt er, að Grikkir, og eins Serbar, þykist rangindum beittir.
En Búlgarar styðja kröfur sinar við það, að þeir hafi mestu til
ófriðarins kostað. Mannfallið í stríðiuu er talið: hjá Grikkjum 6000,
Montenegrómönnum 8000, Serbum 21000 og Búlgurum 40000.
Á því svæði sem Búlgarar krefjast að hjá sér lendi við skiftin, eru
3 milj. manna, og er það hér um bil 80°/0 af íbúatali þess lands,
sem sambandsþjóðirnar fá frá Tyrkjum. Einnig er því haldið fram
af Búlgurum til stuðnings kröfum þeirra, að íbúar Makedóníu séu
að mestu leyti Búlgarar, en þessu ueita Serbar og Grikkir. Milli
Búlgara og Serba er ekki auðvelt að gera greinarmun, því þær
þjóðir eru báðar slafneskar, en Grikkir geta s/nt allnákvæmlega,
hversu mikil ítök þeir eigi í íbúum landsins.
Albanía er nú undir forsjá stórveldanna. Þess er getið í Skírni
áður, að Albanir 1/stu yfir því snemma á ófriðartímanum, að þeir
mynduðu sjálfstætt ríki, og var þar sett bráðabyrgðastjóru með
Ismael Kemal í æðsta sæti. Essad pasja hót sá foringi Tyrkja, er
varði Skútarí. Þegar borgiu var tekin, komst hann að góðum kjör-
um fyrir herlið sitt og hólt þaðan í burt með það. Eftir það vildi
hann öllu ráða í Albaníu og lét uppi, að hann ætlaði sór þar æðstu
völd undir yfirstjórn Tyrkjasoldáns. Það var sagt, að hann vildi
verða fursti yfir Albaníu. Hann er af albanskri ætt, sem er bæði
rík og voldug þar í landinu. Eu þetta var kæft niður af stórveld-
unum, og Essad pasja settur inn í Kemals-stjórnina, gerður þar
hermálaráðherra. Eun er eftir að fastákveða takmörk hins n/ja
Albaníuríkis og skipa þar fyrir um stjórnarfyrirkomulag framvegis.
Það vantaði ekki mikið á, að Norðurálfustríð blossaði upp nú
við lok Balkanstríðsins, einkum út af Álbaníu. Serbar, Grikkir og
Montenegrómenn ætluðu að skifta landinu milli sín, og hefðu Serb-
ar þá hlotið mestan hluta þess. En stjórn Austurríkis mælti í móti
og hafði stuðning Þjóðverja og ítala. Af stórþjóðunum eru aftur
á móti Bússar í slíkum málum sjálfsagðir talsmenn Serba, því
Rússakeisari lítur á sig eins og verndara slafnesku þjóðanna yfir-
leitt. Stjórn Austurríkis hafði boðið út her, og serbnesku héruðin
sunnan og austan til í Austurríki voru sett í hervörzlu. Rússar
höfðu mikinn her viðbúinn á vesturtakmörkum ríkisins. En alt
var svo jafnað áður til stærri tíðinda drægi. Hæst stóð ófriðar-
hættan meðan Montenegrómenn héldu Skútarí, og Nikíta konungur
lót ekki borgina lausa fyr en hann fekk um það bein og alvarleg.
tilmæli frá Rússastjórn.