Gangleri - 01.04.1870, Qupperneq 16

16
gæfi út, var ákveðið, að ganga skyldu manna á milli í
Danmörku, Noregi og Ilertogadæmunuin; en rneð tilskip.
30. júlí 1813 voru Hertogadæmin aptur gefin frí við
seðla gang þennan. Þannig komst úhóflegur seðlagröi í
uinrás f Danmörku, er, í sambandi við hinar hræðilegu
kringumstæður ríkisins um þær inundir, olli því, að gang-
verðið fjell töluvert, og það jafnvel niður í 140C0 (o : 140
kör. seðlar = 1 spesíu). Aptur stje gangverðið um
5000, við árslokin 1813, srax og ótleitfyrir, að friður
kæmist á.
Til að auka traust alþýðunnar á hinum nýa banka,
lofaði stjórnin, með opnu brjefi 30. jólí 1813, að ríkis-
bankinn skildi síðar verða eign „prívat“ þjóðfjelags og
skipt í þrjár megin deildir: eina danska í Kaupmanna-
höfn, aðra norska í Kristjanfu og þriðju slesvík-holsteinska
í Kíl. Samkvæmt loforði þessu, var ríkisbankinn með
opnu brjefi 6. apríl 1818, frá 1. degi ágóst mán. s. á.
gjörður að þjóðbanka þeim, sem allt hingað til er
sá eini, sem til er í Danaveldi.
Einkarjettindaskrá (Octroi) þjóðbankans er dagsett
4. jólí 1818.
Grundvallar-innstæða þjóðbankans varð (og er) hin
sama og ríkisbankans. fannig urðu allir kaupstaðabygg-
inga eigendur í Danmörku fjelagslimir hans, eður hluta-
brjefa eigendur, að því leyti nam veð-upphæð þeirra
(6 g af verðinu) og sömuleiðis eigendur allra jarða og
tfunda, að því leyti nam sjöttungi veðsannana þeirra,
er þeir ávaxta, þó án nokkurrar skatt-uppbótar.
Enginn gat orðið hlutabrjefa eigandi fyrir veð, sem
ekki nam 100 rd.; þar á móti höfðu menn rjett til að
auka veð-upphæð sín allt að 100 rd. ; en með því