Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 02.01.1886, Síða 14

14
eftir kemr: Y:þar var skamt til skógar'1, 3 hdr. Og eftir: „skógar
þar“: „eigiu. f>á verðr þetta þannig: „Hann lét gjöra smiðju með
sjónum eigi mjök langt út frá Borg, þar sem heitir Rauðanes.
J>ar var skamt til skógar; þótti honum skógar þar eigi fjarlægir“.
í>að er nú auðvitað, að Skallagrímr hefir látið gjöra smiðju úti í
Rauðanesi einkanlega af þeirri ástœðu, að þar voru skógar rétt
við hendina, því miklum viði hefir þurft að brenna við rauðablástr-
inn; það er og líklegt, að Rauðanes sé dregið af rauða og þann-
ig er það nú kallað; það er ekki mjög langt út frá Borg, sem enn
mun sagt. Hrappseyjarútg. hefir og það rétta, og sýnizt mér þar
jafnvel bezt að orði komizt, bls. 491: „Skallagrímr var járnsmiðr
mikill ok hafði rauðablástr mikinn á vetrum. Hann lét gjöra
smiðju með sjónum eigi mjök langt út frá Borg, þar sem heitir
Raufarnes. |>ótti honum skógar þar nálægir“. Sama meining er
og með skógana í handritinu nr. 34: „Hann var járnsmiðr, ok
hafði rauðablástr, hann lét gjöra smiðju2 skamt frá Borg, þar sem
nú heitir Raufarnes, þar er skamt til skógar“.
Rauðanes gengr fram fyrir vestan Borgarvog; það er allmikið
svæði, með ásum og holtum, og mýrarsundum á milli; þannig er
og Borgarland yfir höfuð með smáklettahæðum, og þá á milli
mýrar, enn sumstaðar smáskógr. Uti í nesinu stendr bœr, sem og
heitir Rauðanes; eg get ekki með vissu sagt, hvað langt er frá
Borg og út að Rauðanesi, þvi eg reið það mjög hart, enn eg hygg,
að það muni vera fram undir stundar ferð, með því að fara nær fót
fyrir fót. 1 austr frá bœnum góðan spotta og nokkuð lengra frá
sjónum, þar utan í aurholti einu, er sá svo kallaði Skallagríms-
steinn, sem nú er sýndr; hann er mjög niðrsokkinn, og er nær
7V2 fet á lengd, vel 4 fet á breidd, og hæð ofanjarðar vel 2 fet;
steinninn hefir engar hvassar brúnir eða rendr, hann er nokkurn
veginn sléttr ofan og hallar út af honum til beggja hliða, önnur
hliðin er alveg bein, enn út úr miðri hinni hliðinni er bunga mikil;
ofrlitil laut gengr þvert yfir steininn, þó ekki á honum miðjum,
aðrar lautir eru þar varla teljandi; þessi laut sýnist þó ekki vera
lík þeim, sem myndast á reksteinum, því hún er bæði lítil og mjó,
og enda með fremr skörpum brúnum til að vera komin af þeirri
orsök. Ekkert sindr gat eg fundið kring um steininn, og engar
leifar af tótt eða smiðjuafli þar í kring3.
1) Um hennar réttritun hirði eg ekki, því hún er ung, sem kunn-
ugt er.
2) »eigi mjök«, fœri hér betr.
3) Kálund segir bls. 378, að steinn þessi sé 4—5 al. á lengd, og fleiri
al. breidd, og minst 1 ’/2 al., sem hann standi upp úr jörðunni. þó mál-
ið standi ekki heima, þá mun þetta þó verá sami steinninn; eg sé það
meðal annars á því, sem síra þorkell segir.