Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 02.01.1886, Qupperneq 45

Viðaukar og leiðréttingar við rannsóknina i
Borgarfirði 1884,
fyrri kaflann,
sjá Árb. Fornleifafél. 1884-1885.
Síðan í fyrra hefi eg bæði fundið sjálfr og fengið hjá öðrum
ýmsar upplýsingar, sem styrkja það, sem eg hefi áðr sagt, og skýra
sum þau atriði enn betr. Skal eg hértaka fram það helzta.
Eg talaði um skógana í Skorradalnum í Árb. i fyrra bls. 88>
og gat þess, að skógar hefði fyrrum verið lengra upp eftir daln-
um enn nú; enn síðan hefi eg þó fengið nákvæmari upplýsingar
um þetta efni. Nú er enginn skógr í suðrhlíðinni fyrir ofan Bakka-
kot; enn Davíð bóndi Snœbjarnarson á Vörðufelli í Borgarfirði,
hefir sagt mér, að þegar hann ólzt upp í Bakkakoti um 1830—50,
hafi verið langt fyrir framan Bakkakot, nær fram á móts við Sarp,
svo mikill skógr, að eigi hafi annar verið meiri í Skorradal, og
sagði hann, að úr þeim skógi hefðu verið smíðaðir margir klyfbera-
bogar og rokkar; þar að auki sagði hann, að í fjárhúsi í Bakkakoti
hefði allr viðr, bæði árefti og sperrur, einungis verið úr þessum
skógi, sem nú sé ekki urmull eftir af, eftir rúm 30 ár; þess skal
getið, að hús þetta var ekki garðahús, heldr einlægjuhús, sem
kallað er. Davíð kvaðst og hafa tekið eftir kolagröfum uppi á
Botnsheiðarbrúnum, enn þó hafi ekki verið þar skógr í þann tíma.
Að skógr hafi fyrrum verið i Efstabœ og Sarpi — enn þeir bœir
eru, eins og eg sagði í fyrra, að norðanverðu við Fitjaá — má sjá
af ferðabók þeirra Árna Magnússonar, og Páls Vídalíns (1706).
f>ar segir svo um Efstabœ: „Rifhrís og skógarleifar til elldevidar
brúkast, enn þver mjög“. Og um Sarp: „Skógur til elldevidar bjarg-
ligur“. 5>að er eitt, sem nauðsynlegt er að taka fram: allar þær
sagnir, sem maðr veit, að sannar eru, um skógana; því það hefir
jafnvel verið rengt, að þeir hafi verið svo miklir, sem sögurnar benda
á. Eg veit miklu fleiri sagnir um þetta efni, enn sem ekki eiga
hér við að sinni
Viðvíkjandi „Reið þórðar kakala“ skal eg bœta við þessum
athugasemdum, bls. m, og í sambandi við þar á undan: