Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1933, Qupperneq 35

35
1. Febr. 1934. Síðastliðið sumar, 11. Júlí 1935, fór ég frá Akureyri að
aðhuga fundarstaðinn og hin fundnu bein, sem voru geymd heima
á bænum.
Þar sem beinin höfðu fundizt, var alldjúp malargróf í hólnum
og engar leifar dysjarinnar sjáanlegar.
Mannsbeinin, sem hér höfðu fundizt, voru flest óheilleg; lærleggir
höfðu fundizt báðir; þeir eru 44 cm. að lengd og virðast því vera
úr 165 cm. háum manni. Höfuðkúpan er í brotum, og gómbein vant-
ar og efri tennur, en kjálkar eru vísir, og sýna tennurnar, að mað-
urinn hefir verið roskinn, er hann dó, varla yngri en sextugur. Virð-
ist hafa verið karl, en ekki kona.
Austast í þessum sama hól höfðu einnig fundizt bein, að því er
Eiður og Friðbjörn bóndi Björnsson í Staðartungu sögðu, og höfðu
þau verið hulin aptur. Var þarna einnig malargróf, og fundum við
engin mannsbein hulin í henni, en í bakkanum austan-við hana komu
fram bein, og er grafið var til, fundust þar bein af hesti allmörg,
nokkur mannsbein og fáein hundsbein. Voru bein þessi öll í ruglingi
og höfðu verið látin þarna niður sundurlaus. Kvaðst Eiður hafa heyrt,
að maður nokkur, Jón að nafni, hafi fyrir mörgum (um 60) árum
grafið í þennan hól, fundið í honum mannabein og grafið þau niður
aptur. Munu þetta vera þau bein, er hann fann, og sennilega hefir
einhverra þeirra orðið vart 1932 í austurenda malargrófarinnar, því
að Eiður hafði getið þess í bréfi sínu, að komið hefði upp nokkuð
af hestabeinum þá. Virðast því hafa verið grafnir 2 menn í hólinn
með nokkurra vetra millibili, og hestur og hundur með öðrum. Af
beinum þeim, er fundust í austurenda hólsins er erfitt að segja um
hæð þess manns, er þar hefir verið dysjaður, en af tönnum hans
má ráða, að hann hafi verið orðinn roskinn maður, varla yngri en
um fimmtugt. — Af gripum hafði ekkert fundizt með beinunum í
vesturendanum, en með beinunum í austurendanum fannst lítil járn-
hringja í brotum; hún er með hófhringju-lagi, hefir verið um 6 cm.
að br. og um 3,5 cm. að lengd. — Hestsbeinin eru með venjulegri stærð,
og sömuleiðis munu hundsbeinin vera lik að stærð og bein í venju-
legum hundum hér nú.
5. Dysjar manns og hests hjá Enni i Viðvikursveit.
Jarðareigandinn hafði haustið 1934 tilkynnt sýslumanni og hann
mér síðan (með símskeyti 10. Jan. 1935) fund mannsbeina skammt
frá Enni. Enn fremur hafði Árni kennari Sveinsson á Kálfsstöðum
skrifað mér um þetta litlu síðar, 15. Jan. 1935; aptur hafði hann
3*