Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1933, Blaðsíða 84

84
fjárhúsatúninu út á milli húsaborgar og Húsaása, út undir Náttmála-
ása-endann (36). Fyrir sunnan og neðan Húsaásana er Nónhæðaflóinn,
(37), og fyrir sunnan hann, með Rifjavognum, eru holt, sem heita
Nónhæðaholt (38); eru þau lág og gróðurlaus. Fyrir neðan þau eru
Nónhæðimar (39), sem eru há holt, sum alveg gróðurlaus. Fyr meir
voru þessar Nónhæðir að mestu þaktar birkiskógi, sem nú er fyrir
löngu að mestu horfinn vegna illrar meðferðar. Sunnan Nónhæðanna
er Stekkjareyin (40), sem má heita gróðurlaus. Fram í hana liggur
sandrif frá Nónhæðunum. Skollaborg (41) er fyrir vestan Nónhæða-
flóann, sem er há borg og stór um sig, með háum klettum að austan
og sunnanverðu; að vestan er hún lág, hallar allri til norðvesturs.
Meiri hluti borgarinnar er þakinn birkiskógi, sem er sumstaðar tals-
vert hár. Austan- og sunnan-undir borginni eru urðir, sem tófur
grenjuðu (gutu yrðlingum) í; hafa þær nú fyrir mörgum árum flutt
sig þaðan með öllu. Fyrir sunnan Skollaborg, en neðan Nónhæða-
flóans, eru holt, sem Móholt heita (42). Meiri hluti þeirra er vaxinn
smáhrísi; ná þau ofan að Fúla-vogi (43), sem er lítill vogur, er skerst
norðvestur-úr Arnarbælisvognum. Fyrir sunnan Fúla-vog er Litla-
Dagverðarnes (44), þar sem ég hygg, að Auður hafi neytt dagverðar-
ins. Nesið myndar Arnarbælisvogur að sunnan, Þorkelsvogur (45) að
vestan og Fúli-vogur að austanverðu. Litla-Dagverðarnes er allstórt
land. Efri hluti þess er að nokkru leyti þakinn smávöxnum birkiskógi,
en neðri (syðri) hluti þess er gróðurlítill. Að nesinu er mjög aðdjúpt.
Flýtur þar að bátum og skipum jafnt um fjöru sem um flóð. Þar er
aðal-báta-uppsátrið frá Arnarbæli, því heima á Skipatanga flýtur ekki,
nema þá er hásjávað er, og alls ekki um smástraumsfiæðar á vorin
eða sumrin. Heiman frá Arnarbæli og fram í Litla-Dagverðarnes er full-
kominn hálftímagangur. — Suðaustur af Nesinu er lítill hólmi, sem
Sultarhólmi heitir (46); er hann með lítilli grastó. Varp stundum í
hólmanum 1 æðarkolla. Vestur af nesinu er eyja, sem heitir Slanga
(47); hefir hún lítinn gróður og ekkert æðarvarp þau ár, sem ég var
í Arnarbæli; gengur grjótrif frá nesinu fram í eyjuna. Frá þessari eyju
og upp með nesinu er Þorkelsvogur (sjá 45); myndar hann nesið að
vestan svo sem áður er sagt. Fyrir vestan Þorkelsvogs-botninn er
Brúarey (48); er hún tengd við landið með 2 grjótrifjum, sem þó
fellur yfir um hásjávað. Brúarey er að mestu skógivaxin, en lítill
gróður annar í henni. Gengur vogur að vestan inn í eyjuna miðja,
sem heitir Brúareyjarvogur (49); hann þornar alveg um fjöru. Suður
af Brúarey eru 2 smáflögur, sem báðar heita Brúareyjarflögur (50),
— stærri og minni. í flögunum vex melur; í þeim er nokkurt æðar-