Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1989, Qupperneq 167

A FLATEYJARDAL
171

Finnbogakambur.
að vcra hinn sanii. En vcra má að Urðarköttur gangi út að sjó til að sjá
vitann og sé það skýring á hinni löngu útidvöl hans hverja nótt. Er
leiðin ckki löng. Kynlegt er að kappinn er sagður horfa á vitann sjö
kveld áður en hann bregður við til hjálpar nauðstöddum mönnum.
Ótrúlega langa leið hefur Urðarköttur orðið að draga fiskinn stóra,
sem sjómenn gáfu honum. Útræði var fyrrum einkum frá Vík, en
þaðan eru fullir 3 km að Eyri, hvar sem Tóftir hafa verið. Hefði bærinn
staðið 200 m uppi í Eyrarurð, hefði sá dráttur verið ærið erfiður sex ára
dreng, þótt bráðger væri. Er þetta ein ýkjusagan.
Jón Sigurðsson getur þess í héraðslýsingu sinni að munnmæli hermi,
að fyrrum hafi bezta lendingin verið sunnan við Hoflröfða, sem er út
við sjó nálægt miðju dalsmynni, en ós Dalsár hafi síðar spillt henni. Er
þaðan hálfu skemmri leið en frá lendingu Víkur.
Höfundur veit deili á öllum bæjum sem nefndir eru í sögunni. Eru
þeir allir þekktir enn að Tóftum undanskildum. Eyri er áður nefnd.
Brettingsstaðir eru vestan til í dalnum gegnt Hofshöfða, en utar
Jökulsá. Heiðarhús eru uppi á Flateyjardalsheiði, eins og fram kemur í
sögunni. Par er nú sæluhús.
Höfuðatburður í sögunni er bardaginn á Finnbogakambi, þar sem