Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1895, Blaðsíða 77

Eimreiðin - 01.01.1895, Blaðsíða 77
77 eptir hann, sem heitir »Vonir«, hefur þegar verið snúið á þýzku. Ljóðmæli þess- ara tveggja rithöfunda hafa komið út í Reykjavík. Hjer er nýr akur fj'rir þá, er fýsir að lesa sjaldsjen ritblóm í alheimsbók- menntaskrínu vora.« Ljóðmæli þeiiTa manna, er nefndir eru í grein þessari, eru svo kunn á Islandi, að óþarfi virðist að gera nokkra athugasemd við hana. ÍSLENZK YRKISEFNI. Á síðastliðnum vetri hafa komið út tvö leikrit í Danmörku, sem meira hefur þótt kveða að en flestum öðrum bókum, og er efnið i þeim báðum tekið úr fornritum vorum. Hið fyrra þeirra, er kom út urn jóla- leytið, heitir »VÖLUND SMED« og er eptir bezta ljóðskáld Dana Holger Drach- mann. Efnið í því leikriti er tekið úr Völundarkviðu í Sæmundar Eddu; það er allt í ljóðum og ort af mikilli snilld, enda hefur miklu lofsorði verið á það lokið. Drachmann hefur áður samið lítið leikrit í ljóðum út af íslenzku efni, er heitir i>Sneífid«, og dáðust rnenn einnig mjög að því. Það kom út í almanakinu »Dan- niark« fyrir árið 1893 (bls. 56—86) og er efni þess tekið úr sögu Haralds hárfagra, ástarævintýri hans og Snæfríðar Svásadóttur (sbr. Heimskr. 66—7). Hitt leikritið ■er eptir Edv. Brandes og er fyrir skömmu út komið. Það heitir »ASGERD« og er efni þess allt tekið úr Njálu. Lyndiseinkunnir hinna einstöku persóna eru allar hinar sömu og í sögunni, en viðburðunum mjög vikið við, svo að þeir verða að miklu leyti aðrir. Eins er nöfnum persónanna mjög breytt. Aðalpersóna leikritsins, Hallgeröur langbrók, er kölluð Ásgerður, Gunnar á Hlíðarenda er kallaður Sœ- mundur, Njdll er kallaður Flosi, en Skarphjeðinn sonur hans heldur sínu rjetta nafni. Hann er þó látinn vera einkason Flosa (Njáls) og vera þýborinn frilluson. jþjóstólfur fóstri Hallgerðar er kallaður Kollur. Aðalefni leiksins er að Ásgerður ræður manni sínum, Sæmundi, bana í hefnda skyni fyrir kinnhest, er hann hafði lostið hana, og er Kollur látinn vega hann. Leikrit þetta hefur áunnið sjer mikið lof í dönskum blöðum og á það líka að mörgu leyti skilið. Er búið að ákveða, að það skuli leikið á konunglega leikhúsinu í Khöfn næsta vetur, og má af því marka, hve mjög mönnum hefur fundizt til um ritið, því Brandes hefur nú að undanförnu ekki átt því að venjast, að leikritum hans væri sýndur sá sómi. BUGGE OG FORNSKÁLDIN. Eins og mörgum mun kunnugt (ekki sízt af Ritsjánum í Tímariti Bókmenntatjelagsins) eru nú sem stendur miklar deilur um norræna goðaífæði og uppruna hennar. Prófessor 5. Bugge í Kristjaníu ætlar, að mest af henni sje af ónorrænum toga spunnið og stafi frá grískri goðafræði og kristilegri trú og trúarsögnum frá miðöldunum. Álítur hann að þetta útlenda efni sje mestmegnis komið vestan um haf, einkum frá írlandi. Móti þessari skoðun hafa ýmsir ritað og hefur Iandi vor dr. Finnur Jónsson orðið Bugge einna 'örðug- astur viðfangs. Á málfræðingafundinum síðasta (í Höfn 1892) hjelt hann ræðu (er síðar var prentuð) gegn skoðunum B.’s, og sýndi þar fram á, að í hinum elztu norrænu kvæðum (kvæðum Braga gamla og skálda Haralds hárfagra) kæmu yfir höfuð að tala fram sömu hugmyndirnar um goðin og líf þeirra, sem lesa mætti í Eddu Snorra Sturlusonar. Þar sem nú sona snemma bryddi á þessum hugmyndum, þá hlyti annaðhvort að vera, að elztu kvæðin, einkum kvæði Braga, væru ífá yngri tímum, en þau væru sögð og ætlandi væri, — og þá yrði B. að sanna slíkt með alveg órækum rökum, — eða að skoðanir B.’s gætu ekki verið rjettar. Nú hefur B. svarað með því að rita bók, sem hann kallar »Bidrag til den eeldste skaldedigtnings liistorie« (Christiania 1894), og vill hann í henni sýna og sanna, að kvæði Braga (Ragnarsdrápa) og Ynglingatal Þjóðólfs hvinverska sjeu ekki rjett feðruð. Álítur hann að þessi kvæði sjeu ekki ort fyrri en á síðara hlut
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.