Eimreiðin - 01.09.1897, Side 14

174
að henni og hylltu hana með bezta hug og tilfinningum. Það
var engu spáð fyrir henni, eins og opt er gjört fyrir mikilmenn-
um. Allir voru svo hárvissir um hennar framaríku framtíð, að
engin spá kornst að.
VI.
Konráð sonur síra Höskuldar var langt kominn í lærðaskól-
anum. Hann virtist i fljótu áliti vera mikið mannsefni, og hafði
því mikið orð á sjer þar í sókninni. Faðir hans hafði gott álit á
honum, og dreifðist það út um sveitina smámsaman. Hann hafði
ætíð nóg af frægðarsögum á reiðum höndum handa kunningjun-
um um son sinn.
Þeim Konráði og Unni kom strax vel saman, og fann eng-
inn samkomulagi þeirra neitt til saka. Hann var líka sá eini pilt-
ur þar um slóðir, sem nokkur tiltök voru að jafna við hana.
Þá var það tízka í landinu, að senda heldri bændadætur til
höfuðstaðarins. Var það kallað að setja þær til mennta. En sum-
ir kölluðu það að setja þær á »trúlofunarmarkað landsins«. — Fyrsta
haustið, sem Unnur var á Kálfá, var hún sett til mennta í höfuð-
staðinn. Það var ekki tiltökumál, þó þau Konráð og Unnur
væru skoðuð sem góðkunningjar þar. Surnt kunnugasta fólkið
spáði þvi, að þau yrðu hjón á sínum tíma. Aðrir drógu það í efa,
og færðu það til, að Konráð væri að engu leyti samboðinn Unni.
Hæfileikar hans væru ekki eins miklir og af væri látið. Hann væri
óreglumaður og staðfestulítill, og. myndi aldrei verða mikið úr
honum. Aptur á móti hafði Unnur alla beztu kosti til að bera.
Almenningsrómurinn sagði, að hún væri hin fegursta mær á ís-
lenzka tungu, hún var álitin gáfuð í bezta lagi og allir vissu að
hún var rík, og þar fram eptir götunum. Hamingjan umkringdi
hana hvervetna, bæði í vöku og draumi.
Seinni veturinn, sem hún var í höfuðstaðnum, kynntist hún
jafnöldru sinni af Austurlandi. Hún hjet Asgerður Gísladóttir. Hún
þótti mikill kvennkostur og fjekk brátt mikið orð á sig. Piltarnir
báru þær þannig saman, að þeir kölluðu Unni »sólina«, en Ás-
gerði »reikistjörnuna«, og hafði engin stúlka komizt svo í ná-
munda við Unni.
Unni fannst þegar hún sá Asgerði, sem einhver óhugð eða
kvíði gagntæki sig. Hún reyndi að hrinda þessu sem lengst og