Eimreiðin - 01.01.1909, Blaðsíða 62

Ó2
The Speaker á, ab »óviðkomandi« séu viðstaddir, skulu þeir þá
út reknir.
Fjörutíu þingmenn þurfa að vera við, til þess að málstofan
sé atkvæðisbær. Færri duga, ef enginn þingmaður fárast yfir.
En ef einhver bendir forseta á, að nokkrum sé vant í 40,
verður hann að fresta fundi. Skrítið er það, að í sal neðri deildar
eru ekki nema 300 sæti, þótt þingmenn séu 670. Teir, sem ekki
ná í sæti, verða þá að standa eða koma sér fyrir eftir því sem
bezt gengur. Sú er bótin, að vanalega kemur nú ekki fyrir, að
fleiri en 300 mæti á þinginu, og þótt þingmenn séu í sjálfu þing-
húsinu, þurfa þeir eigi að hanga í sjálfum þingsalnum, því að hús-
rými er dágott. Ekki færri en 600 herbergi eru í þinghúsinu!
Dvelja þingmenn alloft í veitingasölunum, lestrarsölum o. s. frv.,
og vita þá ekkert, hvað er að gerast í þingsalnum. Pessvegna
eru nokkrir menn innan þingflokkanna hafðir til þess, að gera
þeim við vart, sem fyrir utan þingsalinn eru, ef áríðandi atkvæða-
greiðsla á fram að fara. Pessir menn eru kallaðir »Whippers in«
(Innkeyrendur). Peir eiga að »keyra« sína flokksmenn inn til at-
kvæðagreiðslu, gæta þess, að ekki fari of margir út, svo að jafnan
sé fundarfært, ennfremur, að nokkurnveginn jafnmargir séu jafnan
viðstaddir af þeirra flokld sem af andstæðingunum o. s. frv.
Einu sinni léku íhaldsmenn illa á framsóknarmenn. Pað var 1893.
Ihaldsmenn létu sína flokksmenn fela sig í þinghúsinu úti í garð-
inum og víðar, dag einn, er mikilvæg atkvæðagreiðsla átti að fara
fram. »Innkeyrendur« framsóknarmanna vöruðu sig ekki á þessu,
leyfðu of mörgum sinna manna að hverfa burtu. Pegar atkvæða-
greiöslan átti að byrja, þustu íhaldsmenn að úr öllum áttum inn í
þingsalinn, og framsóknarmenn biðu mikinn ósigur. Cavling rit-
stjóri segir í bók sinni »London«, að það hafi verið þessi atkvæða-
greiðsla, er steypti framsóknarstjórninni úr völdum.
Pingflokkarnir eru tveir — eða þrír, ef Irar eru taldir sérstakur
flokkur. I’eir hafa verið allra vinir og engum trúir, stutt hina
flokkana á víxl. Aðalflokkarnir eru: Framsóknar eða frjálslyndi
flokkurinn og íhaldsmenn (Liberals og Conservatives). Áður
hétu flokkarnir öörum nöfnum, þeir frjálslyndu Whigs, hinir Tories,
það voru upphaflega viðurnefni. Nú situr sem kunnugt er frjáls-
lyndi flokkurinn að völdum.
Vilji einhver þingmaður fá orðið, dugir honum ekki að berja
pennaskaftinu í borðið, eins og siður er á alþingi, — ekki heldur